ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Δημήτρης Αντων. Σιδερής, ομ. καθηγητής καρδιολογίας, dimitrissideris.wordpress.com

Τα παλιά καλά χρόνια, όταν υπήρχε η ΕΣΣΔ, κυκλοφορούσε ένα ανέκδοτο. Είχαν, λέει, ένα τέλειο σύστημα υγείας. Ο άρρωστος πήγαινε σε ένα κέντρο υγείας. Εκεί εύρισκε ένα σημείωμα που ρωτούσε την ηλικία του. Ανάλογα με την απάντηση άνοιγε αυτόματα μια πόρτα. Έβλεπε τότε ένα σημείωμα που ρωτούσε το φύλο του. Ανάλογα με την απάντηση άνοιγε μια άλλη πόρτα. Έβλεπε τότε άλλο σημείωμα που τον ρωτούσε ποιο ήταν το κύριο ενόχλημά του. Ανάλογα με την απάντηση άνοιγε άλλη πόρτα. Έτσι προχωρούσε, ώσπου έφτανε σε μια ερώτηση, αν είναι μέλος του κόμματος. Υπήρχαν δύο πόρτες. Αν η απάντηση ήταν “όχι”, άνοιγε μια πόρτα που ΟΔΗΓΟΥΣΕ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ. Αυτό ήταν ανέκδοτο. Και τώρα έρχομαι στην πραγματικότητα.

Έστειλα ένα μικρό δεματάκι με φάρμακα στην Ολλανδία σε κάποιον που τα είχε ανάγκη και πήρα σχετική απόδειξη από το ταχυδρομείο. Έχουν περάσει 2 μήνες, αλλά το δεματάκι δεν έχει παραληφθεί ούτε και έχει επιστραφεί στον αποστολέα. Με την απόδειξη που είχα πήγα στο ταχυδρομείο. Πολύ εξυπηρετική η υπάλληλος, κατάλαβε το πρόβλημά μου και μετά από σχετική έρευνα, με πληροφόρησε ότι τον τελευταίο καιρό έχουν φύγει πολλοί υπάλληλοι και δεν έχουν προσληφθεί άλλοι στη θέση τους. Το δεματάκι μου δεν βρισκόταν στο ταχυδρομείο. Έκανε, εξυπηρετική πάντοτε η υπάλληλος, κάποια τηλέφωνα και με πληροφόρησε πως το δεματάκι μου μάλλον έχει σκαλώσει στο Ελληνικό αεροδρόμιο. Μου έδωσε μάλιστα κάποια τηλέφωνα για να επικοινωνήσω. Όπως μου είπε, πήρα το 210 3538144. Άργησε να απαντήσει, αλλά τελικά μια γυναικεία φωνή σήκωσε το τηλέφωνο για να μου εξηγήσει ότι το τηλέφωνο που πήρα αφορούσε το τελωνείο που ασχολείται με τις τρίτες χώρες και μου έδωσε το σωστό αριθμό, 81182000 που είναι για την εξυπηρέτηση των πελατών. Καλώ αυτό το τηλέφωνο. Το τηλέφωνο ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΑ. Αυτό που έγραψα ΔΕΝ είναι ανέκδοτο.

Έχω δύο ερωτήσεις:

1. Μπορεί κάποιος να με φωτίσει τι έχει γίνει το δεματάκι μου;

2. Πότε θα καταλάβουμε ΟΛΟΙ ότι αποστολή του κράτους μας, των κυβερνήσεων, των κρατικών λειτουργών, των δημοσίων υπαλλήλων, των επενδυτών, των εργαζομένων στο ωράριο εργασίας τους, ΟΛΩΝ μας δηλαδή, είναι η εξυπηρέτηση των πελατών (ή πέστε τους όπως θέλετε, των καταναλωτών, των πολιτών); Ότι χωρίς αυτούς, που γι΄ αυτό πληρώνουν το κράτος μας, κανένας δεν μπορεί να επιβιώσει κοινωνικά, πολιτικά ή επαγγελματικά; Χωρίς τους καταναλωτές, τους αποδέκτες υπηρεσιών, όλους μας δηλαδή, οι εργαζόμενοι, οι επενδυτές, οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι κρατικοί λειτουργοί, οι κυβερνήτες μας, είναι άχρηστοι, πρέπει να καταργηθούν. Με το πολιτικό σύστημα που έχομε, ένα είδος εκλεγόμενης μοναρχίας, όχι δημοκρατία, η πρώτιστη ευθύνη ανήκει ασφαλώς στις κυβερνήσεις και, όταν γίνεται μια τραγωδία (Τέμπη, Σάμινα κλπ), δεν ωφελεί να λέμε “ανθρώπινο λάθος” κάποιου. Το ανθρώπινο λάθος είναι ΑΔΥΝΑΤΟ να μηδενιστεί και καμιά ποινή δεν θα ωφελήσει. Οι δυσλειτουργίες όμως μπορούν να μειωθούν σημαντικά.

Advertisement