Γενέθλια

Γενέθλια

 

26 Ιουλίου 2016

  • Κλείνω δύο χρόνια αφότου άρχισα να δημοσιεύω ανελλιπώς κάθε εβδομάδα ένα άρθρο στην Κοινή Γνώμη. Τα άρθρα μου συνοδεύονταν από κάποια εκπληκτικά ταιριαστή εικόνα επιλεγμένη από συνεργάτη της εφημερίδας που αγνοώ το όνομά του. Τον ευχαριστώ. Αναπτύσσω συνήθως τις απόψεις μου για την επικαιρότητα ξεκινώντας από πρωτότυπες αρχές, και προωθώντας απόψεις πρωτότυπες, σχεδόν αιρετικές, που, ωστόσο, είχαν αναπτυχθεί στους αρχαίους προγόνους μας.

    Οι αρχές μου είναι κυρίως τρεις: Το Εγώ μας, η εξέλιξη με ταλάντωση και η ερμηνεία των ψυχολογικών φαινομένων με εξαρτημένα αντανακλαστικά, συμπληρωμένα με ταλάντωση.

    Το Εγώ μας, έχει τρεις όψεις: Μια αισθητή από όλους. Γεννιέται με τη σύλληψή μας και πεθαίνει μόλις αρχίσει να εξομοιώνεται το σώμα μας με το περιβάλλον του. Μια νοητή όψη του Εγώ μας αρχίζει με τη γέννησή μας και πεθαίνει πριν από το σωματικό θάνατό μας, όταν παύουμε οριστικά με ξεχωρίζουμε τον εαυτό μας από το περιβάλλον μας. Η κοινωνική όψη του Εγώ μας αρχίζει με μια κοινωνική διαδικασία, όπως είναι η εγγραφή στο ληξιαρχείο και λήγει με τη διαγραφή μας. Το νοητό και το κοινωνικό Εγώ, είναι άτμητα, ακέραια, ενώ το αισθητό μπορεί να είναι ακρωτηριασμένο. Το αισθητό και το νοητό Εγώ είναι μοναδικά και διαφορετικά στον καθένα, επομένως άνισα, ενώ το κοινωνικό Εγώ γεννιέται ίδιο με όλα τα άλλα. Το αισθητό Εγώ δεσμεύεται από τους φυσικούς νόμους, το κοινωνικό από τους κοινωνικούς, ενώ το νοητό είναι ελεύθερο. Οι τρεις όψεις του Εγώ μας έχουν περιγραφεί από ψυχολόγους και φυσιολόγους, αλλά δεν έχουν τονισθεί ούτε ο διαφορετικός χρόνος γέννησης και θανάτου τους ούτε η πρακτική σημασία τους.

    Η ταλάντωση της εξέλιξης είναι ασύμμετρη. Έχει μια βραδεία φάση με αρνητική ανάδραση στη διάρκεια της οποίας αθροίζεται κάποια ποσότητα. Όταν επιτευχθεί ένας ουδός (κατώφλι), γίνεται ποιοτική μεταβολή, η αρνητική ανάδραση γίνεται θετική και η φάση που ακολουθεί είναι ταχεία, ώσπου να φθάσει σε άλλον ουδό για να ξαναγίνει νέα ποιοτική αλλαγή, από τη θετική στην αρνητική ανάδραση. Η Εγελειανή-Μαρξιστική άποψη της διαδοχής θέσης, αντίθεσης, σύνθεσης και η Μαρξιστική μεταβολή σε ποιότητα όταν αθροισθεί μια ποσότητα σε κρίσιμη τιμή αποδίδονται με το μοντέλο της ταλάντωσης καλύτερα παρά με το μοντέλο της σπείρας που προτάθηκε από τους ιδρυτές αυτών των φιλοσοφικών απόψεων. Ο Van der Pol που την περιέγραψε προείδε τις εφαρμογές της σε φυσικό, φυσιολογικό, ψυχολογικό και κοινωνικό επίπεδο, αλλά αυτές δεν έχουν μελετηθεί επαρκώς.

    Η ερμηνεία των ψυχολογικών φαινομένων στη βάση των εξαρτημένων αντανακλαστικών του Παβλόφ έχει προβληθεί ιδίως στον μπηχαβιορισμό. Ο συνδυασμός τους με την ψυχολογική ταλάντωση ερμηνεύει ικανοποιητικά τη δημιουργία κάποιων εννοιών, όπως οι a priori του Καντ και οι κατηγορίες του Αριστοτέλη, καθώς και φαινόμενα όπως η φαντασία και η έμπνευση, που φαίνονται σα να ξεπηδούν από μέσα μας, ενδεχομένως με κάποια θεϊκή επέμβαση, τον Πλατωνικό ενθουσιασμό.

    Οι απόψεις στις οποίες καταλήγω στηρίζονται στην προγονική παράδοση. Συνοψίζονται σε μία: πίστη στο λαό. Αν και δεν αποκλείεται να υπάρξει κάποιος «άριστος» ηγέτης, καλύτερος από το σύνολο σχεδόν των ανθρώπων, είναι περισσότερο πιθανό να υπάρξουν πλήθος άλλων «χειρίστων» που μπορούν να ηγηθούν παρασύροντας στην καταστροφή. Η (αναπόδεικτη) πίστη μου είναι πως η επικρατούσα βούληση του λαού έχει μεγαλύτερες πιθανότητες να είναι πιο σωστή από εκείνην των περισσότερων δυνητικών ηγετών. Ακόμη όμως και ο «άριστος» οφείλει να εκλέγεται από το λαό, αφού, αν αποτύχει, ο λαός θα πληρώσει τη ζημιά.

    Η λαϊκή βούληση ταλαντώνεται με σταθερή ιδιοσυχνότητα. Ωστόσο, η ταλάντωση διεγείρεται εύκολα σε συγκεκριμένη φάση της, χάνοντας τη σταθερότητά της. Λαοπλάνοι μπορούν έτσι να χειραγωγήσουν το λαό, να τον κατηγορούν για ανωριμότητα και να ζητούν «ισχυρή κυβέρνηση», π.χ. σαν του Ερντογάν. Ένα Σύνταγμα μπορεί να ενισχύσει τη λαϊκή σταθερότητα, αν στηρίζεται σε σταθερά δεδομένα: τη μοναδική ιστορία και γεωγραφία κάθε τόπου.

    Η πρώτη άποψή μου είναι άμεση δημοκρατία. Καθώς για τις καθημερινές αποφάσεις δεν είναι πρακτικά δυνατή η έκφραση του συνόλου λαού, η καλύτερη λύση είναι των αρχαίων προγόνων μας, δηλαδή σχηματισμός βουλής με κλήρωση από το σύνολο των πολιτών. Μόνον ένα τυχαίο δείγμα ενός συνόλου αποδίδει αξιόπιστα τις ιδιότητες του συνόλου. Από την εμπειρία των αιώνων, δούλοι πια δεν υπάρχουν, αλλά οι γυναίκες και, με όρους, οι «μέτοικοι» οφείλουν να έχουν τα δικαιώματα του πολίτη. Με τέτοιες δοκιμασμένες βελτιώσεις, η πρότασή μου επιδιώκει: Μεγιστοποίηση της λαϊκής κυριαρχίας. Εκπροσώπηση στη Βουλή τέτοια που εξασφαλίζει τη στατιστική ταύτιση της δημογραφίας της με εκείνη των πολιτών (κατανομή ίδια στη Βουλή και στην επικράτεια κατά φύλο, ηλικία, επάγγελμα, μόρφωση, περιουσία κλπ), ενισχύοντας την ισοπολιτεία. Ελαχιστοποίηση του πελατειακού κράτους. Κατά το δυνατόν προστασία από λαϊκισμό-δημαγωγία. Ελαχιστοποίηση ανεξέλεγκτων πολιτικών κρίσεων. Ελαχιστοποίηση δαπανών από την ανανέωση της βουλής. Σαφή γεωγραφικό προσδιορισμό του κράτους. Ανεξιθρησκεία. Προώθηση της γλωσσικής επάρκειας των Ελλήνων με ευχερέστερη γραπτή και ακριβέστερη έκφραση των σκέψεών τους, ενισχύοντας την ισηγορία. Εκλογή από τη βουλή των, κατά τη γνώμη της,  «αρίστων» για την κυβέρνηση. Ενίσχυση της ανεξαρτησίας εκτελεστικής, νομοθετικής, δικαστικής εξουσίας, με εξασφάλιση ισονομίας. Ένα προ-προ-σχέδιο συντάγματος που προδιαγράφει την επίτευξη των παραπάνω στόχων υπάρχει στην ιστοσελίδα μου (https //dimitrissideris.wordpress.com).

    Η δεύτερη άποψή μου αφορά στην επιδίωξη ισηγορίας. Στηρίζεται πάλι στην παράδοση της κλασικής αρχαιότητας, όταν κάθε φθόγγος παριστανόταν από ένα μόνο γράμμα ή σύμπλεγμα γραμμάτων και κάθε γράμμα ή σύμπλεγμα γραμμάτων αντιστοιχούσε σε ένα μόνο φθόγγο. Προσωπική έρευνα έχει δείξει ότι τέτοια φωνητική γραφή επιβραδύνει την ανάγνωση κειμένων από άτομα με υπερδωδεκαετή εκπαίδευση (αποφοίτους λυκείου ή ανώτατου εκπαιδευτικού ιδρύματος). Ωστόσο, δεν εμποδίζει την κατανόηση του κειμένου. Εξάλλου, με την ιστορική γραφή η συντριπτική πλειονότητα (πλησιάζοντας το 100%) των ατόμων με υπερδωδεκαετή εκπαίδευση αδυνατεί να γράψει κείμενο μιας σελίδας χωρίς ορθογραφικό λάθος. Ο γραφέας συχνά διακόπτει τον ειρμό των σκέψεών του διστάζοντας για την ορθή γραφή μιας λέξης με την ιστορική ορθογραφία, ενώ, όχι σπάνια, αναστέλλεται υποσυνείδητα να εκφραστεί γραπτά, από το ενδεχόμενο να εκτεθεί με την ανορθογραφία του και να απαξιωθούν έτσι οι σκέψεις του. Παράλληλα με την απλοποίηση και ορθολογισμό της γραφής, πρέπει, υποστηρίζω, να ενταθεί η εκπαίδευση στη γλώσσα των προγόνων μας. Μ΄ αυτό τον τρόπο, θα μπορούν οι νέοι να απολαμβάνουν τα αρχαία κείμενα, να αποκτούν Ελληνική, ανθρωπιστική, παιδεία και να εμπλουτίζουν τις εκφραστικές δυνατότητές τους στη σύγχρονη γλώσσα μας, όπως μας μεταφέρθηκε αβίαστα από τη μάνα μας.

     

Ισχυρή Κυβέρνηση

  • 19. Ιουλίου 2016

«Ο Έλληνας θέλει βούρδουλα». «Αυτό που χρειαζόμαστε είναι ισχυρή κυβέρνηση». Αυτές είναι κάποιες από τις εδραιωμένες πεποιθήσεις στο νου πολλών συμπολιτών μας. Εκφράζουν την ίδια περίπου ιδέα. Ας τις συζητήσουμε; Tι εννοούμε λέγοντας ισχυρή κυβέρνηση; Μήπως οδηγεί σε δικτατορία; Θέλομε τον Παπαδόπουλο και τον Ιωαννίδη και την εθνική τραγωδία της Κύπρου, αναγκαστική συνέπεια της δικτατορίας τους; «Έ, όχι και τον Παπαδόπουλο!» κάποιοι ίσως θα κλονισθούν λιγάκι. Τότε, μήπως θέλομε μια δικτατορία με κοινοβουλευτικό μανδύα; Αυτή τη στιγμή ακούονται έντονες αποδοκιμαστικές φωνές του τύπου «έχομε μια αριστερή δικτατορία!». Ούτε η δεξιά λοιπόν ούτε η αριστερή δικτατορία φαίνεται να μας ικανοποιεί. Μήπως όμως έχουν κάποιο δίκιο; Το έχουν παρατηρήσει πολλοί, πολλές φορές. Από τα 56% των πολιτών που ψήφισαν στις τελευταίες εκλογές, το πρώτο κόμμα, που σήμερα κυβερνά, πήρε περίπου 35%. Δηλαδή, μας κυβερνά το 19% περίπου των ψηφοφόρων με κάτι παραπάνω από 150 βουλευτές. Δεν είναι λοιπόν πραγματικά αυτή μια δικτατορία; Όσο για το «αριστερή», θέλει κι αυτό συζήτηση. Μας κυβερνά μια ενότητα ενός ακροδεξιού κόμματος μαζί με ένα αυτοαποκαλούμενο αριστερό. Και η πολιτική που εφαρμόζει αυτή η κυβέρνηση είναι η πιο δεξιά που έχει ισχύσει ποτέ στην Ελλάδα: Αθρόες αποκρατικοποιήσεις, μειώσεις μισθών και συντάξεων, αύξηση φορολογίας, περικοπές σε εργατικά δικαιώματα, δαπάνες υγείας και πρόνοιας, με άλλα λόγια εφαρμογή της γενικής πολιτικής της σημερινής ΕΕ: αποσύνθεση του κοινωνικού κράτους.

Έχομε όμως «ισχυρή» κυβέρνηση, τόσο που να τη θεωρούμε δικτατορική; Η ισχύς της κυβέρνησης εξασφαλίζεται με ποικίλους τρόπους. Ένας είναι η στρέβλωση της λαϊκής βούλησης, με εκλογικό νόμο που συμφέρει το εκάστοτε κόμμα που τον διαμορφώνει, δίνοντας κατάλληλα «μπόνους» στο πρώτο κόμμα. Έτσι που 19% των πολιτών να διαθέτουν επαρκή πλειοψηφία στη βουλή. Ο άλλος τρόπος είναι η ασυλία των υπουργών και των βουλευτών. Διαδοχικά Συντάγματα μετά τη μεταπολίτευση όλο και αύξαναν τη δύναμη των κομμάτων περιορίζοντας την ισχύ της Δικαιοσύνης. Έχομε τόσο ισχυρή κυβέρνηση και βουλευτές που δεν ελέγχονται ούτε από τη Δικαιοσύνη (που κι αυτή πια χωλαίνει). Στην αρχή δόθηκε ισχύς στα κόμματα, για να μειωθεί η πιθανότητα να επαναλάβουν το έγκλημά τους στρατιωτικοί, αφαιρώντας τους εξουσίες. Στη συνέχεια αφαιρώντας εξουσία από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, που έχει γίνει διακοσμητικό πρόσωπο, και από το λαό, με τα ποικίλα μεταλλασσόμενα κατά το δοκούν συστήματα «ενισχυμένης» αναλογικής. Τελικά, το σύστημα της «Προεδρευόμενης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας» που έχομε οδηγεί, θεωρούν πολλοί, σε μια δεξιά ή αριστερή δικτατορία με κοινοβουλευτικό μανδύα. Αυτή είναι η «ισχυρή» κυβέρνηση που έχομε. Αυτήν θέλομε;

Γιατί χρειαζόμαστε όμως «ισχυρή κυβέρνηση»; Είναι απλό. Κάθε φορά που μια καλοπροαίρετη κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να πάρει κάποια μέτρα αναγκαία για το κράτος, αλλά αντιλαϊκού χαρακτήρα, αν στηρίζεται σε ελάχιστους βουλευτές παραπάνω από 50% της βουλής, κινδυνεύει να καταψηφισθεί. Επομένως είναι αναγκασμένη να αναπτύξει μια «πελατειακή σχέση» με τους βουλευτές. Αλλά και κάθε βουλευτής, για να εκλεγεί, πρέπει να αγοράσει την ψήφο των ψηφοφόρων του, πρέπει να κάνει τα ρουσφέτια που απαιτούν. Άλλη μια, στη σειρά, «πελατειακή σχέση». Να εφαρμόσουμε λοιπόν την «άδολη» απλή αναλογική χωρίς μπόνους; Θα αποδυναμώσει ασφαλώς την κυβέρνηση, ενώ θα κατανείμει την εξουσία ανάλογα με τη δύναμη των κομμάτων. Όχι όμως ανάλογα με τη δύναμη του λαού.

Υπάρχει άραγε ιδανική λύση; Ασφαλώς όχι! Υπάρχει μόνον η λιγότερο κακή λύση. Κι αυτή είναι βέβαια η Δημοκρατία. Εξ ορισμού στη Δημοκρατία η βούληση του 50%+1 των πολιτών, δηλαδή εκείνων που θα πληρώσουν τα λάθη μιας συλλογικής απόφασης, αποτελούν τη βούληση του συνόλου. Μήπως όμως αυτό αποτελεί ένα είδος δικτατορίας του 50%+1 πάνω στο 50%-1; Μήπως οδηγεί αυτό σε μια «Λαϊκή Δημοκρατία», που, όταν υπήρχε, ομολογούσε ότι ήταν πραγματικά μια μονοκομματική δικτατορία, η «Δικτατορία του Προλεταριάτου»; Κάθε άλλο. Αρκεί να υπάρχουν κάποιες Συνταγματικές περιοριστικές εγγυήσεις, που στηρίζονται στο ίδιο το Σύνταγμα που εγγυάται την ισχύ της πλειοψηφίας. Υπάρχουν ποικίλες λύσεις.

Μια βουλή που εκλέγεται με κλήρωση, αντί με εκλογή, των βουλευτών είναι δοκιμασμένη λύση από τους προγόνους μας. Επιτυγχάνει μεγιστοποίηση της λαϊκής κυριαρχίας. Εξασφαλίζει τη μεγαλύτερη δυνατή ταύτιση της δημογραφίας της με εκείνη των πολιτών (κατανομή περίπου ίδια στη Βουλή και στο κράτος κατά φύλο, ηλικία, επάγγελμα, μόρφωση, περιουσία κλπ), ενισχύοντας έτσι την ισοπολιτεία. Μεγιστοποιεί επομένως αξιόπιστα την έκφραση της λαϊκής βούλησης στη Βουλή, οπότε δεν εκφράζεται στους δρόμους. Ελαχιστοποιεί τις δαπάνες για την εκλογική διαδικασία, έτσι που της επιτρέπεται να ανανεώνεται συχνά (π.χ. κατά το 1/3 κάθε χρόνο), ελαχιστοποιώντας έτσι τις ανεξέλεγκτες πολιτικές κρίσεις. Ελαχιστοποιεί το πελατειακό κράτος. Μη αναγκασμένη να υπόκειται σε πιέσεις για να δίνει μισθούς σε εργαζομένους που δεν εργάζονται ούτε επιδοτήσεις σε επενδυτές που δεν επενδύουν, υφίσταται μικρότερες δημαγωγικές πιέσεις· ωστόσο, οι κληρούμενοι βουλευτές, ενδέχεται να είναι κατά μέσον όρο λιγότερο μορφωμένοι από τους εκλεγόμενους, και επομένως με μικρότερες δυνατότητες να κατανοούν τις μελλοντικές συνέπειες της ψήφου τους. Το τελευταίο, καθώς και ο κίνδυνος της εκτροπής του συστήματος σε «δικτατορία με δημοκρατική αμφίεση» μπορεί να ελέγχεται δραστικά με την ύπαρξη μιας Γερουσίας. Μια γερουσία που εκφράζει μεν τη βούληση του λαού, αλλά όχι μόνο στην τρέχουσα στιγμή, αλλά και σε ένα μακροχρόνιο διάστημα. Αυτή η προδιαγραφή εκπληρώνεται κατά το δυνατόν, αν τα μέλη της Γερουσίας ούτε εκλέγονται ούτε κληρώνονται, αλλά επιλέγονται ex officio, ως διατελέσαντες στο παρελθόν υπεύθυνοι των τριών εξουσιών: πρώην πρωθυπουργοί, πρόεδροι βουλής, πρόεδροι ανώτατων δικαστηρίων, πρόεδροι δημοκρατίας. Η Γερουσία είναι υπεύθυνη για τα δικαιώματα των μειοψηφιών, ανεξάρτητα από καταγωγή, θρησκεία, φύλο, ηλικία, ιδεολογία, περιουσία κλπ.

Με βάση τα παραπάνω, η βουλή εκλέγει την κυβέρνηση μεταξύ των κατά τη γνώμη της «αρίστων», μπορεί να της εκχωρεί σημαντικές δικαιοδοσίες κατά τις ανάγκες, αλλά εγκρίνει τις αποφάσεις της και ελέγχει την υλοποίησή τους. Η Γερουσία ελέγχει τη μη καταπάτηση των δικαιωμάτων του 50%-1. Και ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, συντονίζει το σύστημα, υπογράφοντας απαραιτήτως αποφάσεις της βουλής, της κυβέρνησης, της Γερουσίας, διορίζοντας τους προέδρους των Ανώτατων Δικαστηρίων, με κατάλληλες εισηγήσεις από τα αρμόδια όργανα, και όντας ο αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων. Με τόσες εξουσίες, γνήσιος αρχηγός κράτους, οφείλει να εκλέγεται άμεσα από το λαό, (ο μόνος εκλεγόμενος) με αρκετά μακρόχρονη θητεία, αλλά με περιορισμένη δυνατότητα επανεκλογής, για να μην οδηγηθεί σε τυραννία. Ένα δείγμα Συντάγματος, με τις προδιαγραφές που αναφέρθηκαν (που βέβαια χρειάζεται καλό ρετουσάρισμα από ειδήμονες), μπορεί να βρεθεί στην ιστοσελίδα https//dimitrissideris.wordpress.com.

koinignomi Ισχυρή κυβέρνηση 19.07.2016

ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΑΙΝΟΤΟΜΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ

Γενικά

Με την Κυριακάτικη Καθημερινή κυκλοφόρησε πρόσφατα ένα φυλλάδιο με τον τίτλο «Ένα Καινοτόμο Σύνταγμα για την Ελλάδα», από τους Νίκο Αλιβιζάτο και συν (2016). (Αναφέρεται παρακάτω ως «Καινοτόμο Σύνταγμα»). Σε εκδόσεις με περιορισμένη αναγνωσιμότητα έχω επανειλημμένα παρουσιάσει άρθρα μου όπου τονίζω την ανάγκη για ένα Όραμα που είναι δουλειά των διανοουμένων να το διαμορφώσουν (π.χ. Δίκαιο και Άμυνα, 2016α). Ακολουθώντας τη γενική δομή του «Καινοτόμου Συντάγματος» προσπαθώ παρακάτω να παρουσιάσω τη δική μου θέση με ένα προ-προ-σχέδιο Συντάγματος.

Στο προ-προ-σχέδιο Συντάγματος που ακολουθεί γίνεται απόπειρα να αντιμετωπισθούν τα ακόλουθα:

Μεγιστοποίηση της λαϊκής κυριαρχίας

Εκπροσώπηση στη Βουλή τέτοια που να εξασφαλίζει τη μεγαλύτερη δυνατή ταύτιση της δημογραφίας της με εκείνη των πολιτών (κατανομή στατιστικά ίδια στη Βουλή και στην επικράτεια κατά φύλο, ηλικία, επάγγελμα, μόρφωση κλπ), ενισχύοντας έτσι την ισοπολιτεία

Ελαχιστοποίηση του πελατειακού κράτους

Ελαχιστοποίηση ή τουλάχιστον αποφυγή αύξησης της δυνατότητας λαϊκισμού και δημαγωγίας

Ελαχιστοποίηση ανεξέλεγκτων πολιτικών κρίσεων

Ελαχιστοποίηση δαπανών από την ανανέωση της βούλησης των πολιτών

Σαφή περιγραφή του κράτους

Ανεξιθρησκεία.

Προώθηση της γλωσσικής επάρκειας των Ελλήνων με ευχερέστερη, χωρίς αναστολές, γραπτή έκφραση των σκέψεών τους, ενισχύοντας έτσι την ισηγορία

Ενίσχυση της ανεξαρτησίας των τριών εξουσιών, εκτελεστικής, νομοθετικής, δικαιοσύνης, με ενίσχυση της ισονομίας.

Οι θεμελιώδεις αρχές που αναφέρομαι είναι κυρίως δύο. Η μια είναι καθαρά πολιτική, αφορά δηλαδή σε εκλογή της Βουλής με κλήρο. Έχω διατυπώσει επανειλημμένα τα επιχειρήματά μου γι΄ αυτό το θέμα. Μπορούν να συνοψισθούν στα άρθρα μου: Σιδερής (2016β, 2016γ, 2016δ).

Η δεύτερη θεμελιώδης αρχή που αναφέρομαι αφορά στη γραφή και στη γλώσσα μας. Θεωρώ ότι η γλώσσα μας οφείλει: 1. Να εξελίσσεται ελεύθερα, ανάλογα με τη χρήση που κάνουν οι χρήστες της. Μ΄ αυτή την έννοια, η καθιέρωση της δημοτικής, όπως έχει επιτευχθεί ως τώρα, ικανοποιεί αυτό το αίτημα, με τον όρον ότι κατά αραιά, αλλά τακτά, διαστήματα (π.χ. 3-4 δεκαετίες) γίνεται αναθεώρηση της γραμματικής, του συντακτικού και του λεξιλογίου της, ανάλογα με τη χρήση που έχει γίνει στο μεσοδιάστημα. 2. Να γράφεται ακολουθώντας τις αρχές που είχαν οι πρόγονοί μας, δηλαδή ένα γράμμα (ή σύμπλεγμα γραμμάτων) για κάθε φθόγγο και ένας φθόγγος για κάθε γράμμα (ή σύμπλεγμα γραμμάτων). Τα επιχειρήματα που στηρίζουν την άποψή μου συνοψίζονται σε ποικίλα άρθρα μου και σε προσωπική έρευνα (π.χ. Σιδερής 1976, Σιδερής, 2016ε, 2016στ, Σιδερής και Τσούνα, 2016). Η έρευνα που έχει διεξαχθεί (Σιδερής και Τσούνα, 2016) έδειξε ότι σε εκπαιδευμένους (υπερδωδεκαετής εκπαίδευση) ενηλίκους η φωνητική γραφή επιβραδύνει σημαντικά την ανάγνωση, ως ανοίκεια στους εκπαιδευμένους αναγνώστες, αλλά χωρίς να επηρεάζει την κατανόηση του κειμένου. Δείχθηκε επίσης ότι στη συντριπτική πλειοψηφία τους (76% – 100%) οι εκπαιδευμένοι Έλληνες αδυνατούν να γράψουν μια σελίδα κειμένου χωρίς κανένα ορθογραφικό λάθος. Το προ-προ-σχέδιο Συντάγματος αποτελεί δείγμα για τον τρόπο της γραφής που εννοώ. 3. Να εντείνει τη διδασκαλία της γλώσσας των προγόνων μας, ήδη από τις πρώτες (π.χ. 3η ή 4η) τάξεις του δημοτικού σχολείου. Οι μαθητές να μαθαίνουν να διαβάζουν, κατανοούν και απολαμβάνουν κείμενα των προγόνων μας στο πρωτότυπο, από τον Παπαδιαμάντη και τον Κάλβο, ως το ύμνο της αγάπης του Παύλου, τον Πλάτωνα, τον Όμηρο, χωρίς όμως να μαθαίνουν να γράφουν όπως εκείνοι, αφού κανένας από εκείνους του προγόνους δεν ζει πια για να διαβάσει τα κείμενά μας. Από τις δύο αυτές θεμελιώδεις αρχές πηγάζουν όλες οι Συνταγματικές Μετατροπές που προτείνω.

ΠΡΟ-ΠΡΟ-ΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΕΝΑ ΣΙΝΤΑΓΜΑ ΤΙΣ ΕΛΑΔΑΣ

Σχόλιο. Ι εφαρμογί γραφίς στιν οπία κάθε φθόγκος τις γλόσας μας αντιστιχί σε ένα μόνο γράμα (ί σίμπλεγμα γραμάτον) και κάθε γράμα (ί σίμπλεγμα γραμάτον) σε ένα μόνο φθόγκο ίνε ι μία από τις κιριότερες δίο κενοτομίες αφτού το προ-προ-σχεδίου. Στιν πραγματικότιτα δεν αποτελί κενοτομία, αλά επιστροφί στιν παράδοσι τις κλασικίς αρχεότιτα, όταν ίσχιε αφτί ι αρχί. Για περισότερες λεπτομέριες βλ. Σιδερής 2016ε, 2016στ, 1976, Σιδερής και Τσούνα 1976). Τα περισότερα από τα προτινόμενα άρθρα ίνε αντιγραφί από το «Καινοτόμο Σύνταγμα» τον Αλιβιζάτου και σινεργατόν, γραμένα φισικά στιν ίδγια γλόσα, αλά με απλοπιιμένι φονιτικί γραφί.

Στο όνομα του Ελινικού λαού:

ΜΕΡΟΣ ΠΡΟΤΟ

Βασικές διατάκσις

Άρθρο 1

  1. Ι επικράτια τις Ελάδας εμφένετε στο σινιμένο χάρτι. Ι Ελάδα δεν έχει βλέπσις σε γιτονικές χόρες.

Σχόλιο. Το Σίνταγμα τις FYROM προβλέπι ότι το κράτος αφτό δεν έχει βλέπσις σε γιτονικές χόρες. Ο Α. Παπανδρέου κατιγορούσε τον τότε προθιπουργό Κ. Καραμανλί διότι δεν ιπάρχι χάρτις τις Ελάδας. Διστιχός ακόμι δεν έχομε χάρτι επίσιμο τις χόρας μας, όστε κε εμίς κε κάθε άλος να γνορίζουμε ότι ι παραβίασι αφτού του χάρτι ίνε casus belli. Μια σιζίτισι με τους γίτονές μας πανο σ΄ αφτό το χάρτι βοιθά στο ξεκαθάρισμα τον σχέσεόν μας ακόμι κι αν δεν αναγνορισθί από αφτούς ο χάρτις μας, αφίνοντας για επίλισι προβλίματα σε περιοχές που από αφτούς χαρακτιρίζοντε ος γκρίζες ζόνες ί όπος αλιός νομίζουν. Ι σαφίνια στι γνόσι τον σινόρον μας βοιθά στιν ανάπτικσι φιλικόν δεσμόν, ακόμι κε όταν αφτά δεν αναγνορίζοντε αμιβέα.

2. Το πολίτεβμα τις Ελάδας ίνε Διμοκρατία

Σχόλιο. Ιπάρχι σιμαντικί αντίφασι στο ιπάρχον Σίνταγμα. («Το πολίτευμα της Ελλάδας είναι Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία. Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα». Αν ι λαικί κιριαρχία επιθιμί να αλαχτί το πολίτεβμα τις Ελάδας, αλά ι εκσουσίες που πιγάζουν από το λαό ασκούντε όπος ορίζι αφτό το Σίνταγμα, πού ίνε ι λαικί κιριαρχία; Το Σίνταγμα αφτοανακιρίσετε ιπεράνο τις λαικίς κιριαρχίας. Το άρθρο που προτίνετε δεν αποτελί κενοτομία, αλά επιστροφί στιν παράδοσι τις κλασικίς αρχεότιτας με τιν άμεσι διμοκρατία (βλ Σιδερής 2016α, 2016β, 2016γ.

3. Θεμέλιο του πολιτέβματος ίνε ι λαϊκί κιριαρχία

4. Όλες ι εκσουσίες πιγάζουν από το Λαό, ιπάρχουν ιπέρ αφτού κε ασκούντε όπος ορίζι το εκλεγόμενο άμεσα από το λαό Σίνταγμα.

Άρθρο 2

  1. Ο σεβασμός κε ι προστασία τις ακσίας του ανθρόπου αποτελούν τιν προταρχικί ιποχρέοσι τις Πολιτίας.
  2. Ι Ελάδα, ακολουθόντας τους γενικά αναγνορισμένους κανόνες του διεθνούς δικέου, επιδιόκι τιν εμπέδοσι τις ιρίνις, τις δικεοσίνις, καθός κε τιν ανάπτικσι τον φιλικόν σχέσεον μετακσί τον λαόν κε τον κρατόν.

ΜΕΡΟΣ ΔΕΦΤΕΡΟ

Σινταγματικά δικεόματα

Άρθρο 3

  1. Ι Έλινες κε ι Ελινίδες έχουν ίσα δικεόματα κε ιποχρεόσις. Στα επόμενα, αν δεν γίνετε σαφίς μνία, ι λέκσι «Έλινας» περιλαμβάνι εκσίσου τις Ελινίδες κε τους Έλινες
  2. Ι Έλινες ίνε ίσι ενόπιον του νόμου, τις πολιτίας κε τις δινατότιτας για έκφρασι τις γνόμις τους, εφόσον δεν ιπάρχι σιγκεκριμένος νόμος που να απαγορέβι κάπιες εκφράσις (π.χ. εκσίβρισι, σικοφαντία, παρακίνισι σε βία κλπ).
  3. Επιτρέπετε ι λίπσι μέτρον για τιν προόθισι τις ισότιτας, κε για τιν άρσι τον ανισοτίτον που ιφίσταντε στιν πράκσι
  4. Έλινες πολίτες ίνε όσι έχουν τα προσόντα που ορίζι ο νόμος. Επιτρέπετε να αφερεθί ι ελινικί ιθαγένια μόνο σε περίπτοσι που κάπιος απόκτισε εκούσια άλι ιθαγένια ί που ανέλαβε σε κσένι χόρα ιπιρεσία αντίθετι προς τα εθνικά σιμφέροντα, με τις προιποθέσις κε τι διαδικασία που προβλέπι ιδικότερα ο νόμος.
  5. Ριθμίσις που ισχίουν για σιγκεκριμένι κατιγορία ατόμον ουδέποτε επεκτίνοντε με δικαστικί απόφασι σε άλες κατιγορίες
  6. Μόνο Έλινες πολίτες ίνε δεκτί σε όλες τις διμόσιες λιτουργίες, εκτός από τις εκσερέσις που ισάγοντε με ιδικούς νόμους.
  7. Κάθε Έλινας ίνε ιποχρεομένος να ιπιρετί τιν Πατρίδα, ανάλογα με τις δινατότιτές του, όπος ορίζι Νόμος.Σχόλιο. Το άρθρο αφτό αφίνι περιθόρια, με ιδικούς νόμους για ιποχρεοτικί ιπιρεσία τις πατρίδας ανεκσάρτιτα από φίλο, για διάστιμα όσο απετίτε,ανάλογα με τις δινατότιτες κάθε ατόμου.
  8. Τίτλι εβγένιας ί διάκρισις ούτε απονέμοντε ούτε αναγνορίζοντε σε Έλινες πολίτες.

Άρθρο 4

  1. Καθένας έχι δικέομα να αναπτίσι ελέφθερα τιν προσοπικότιτά του κε να σιμετέχι στιν κινονικί, ικονομικί κε πολιτικί ζοί τις Χόρας, εφόσον δεν προσβάλι τα δικεόματα τον άλον κε δεν παραβιάζι το Σίνταγμα ί τα χριστά ίθι.
  2. Όλι όσι βρίσκοντε στιν Ελινικί Επικράτια απολαμβάνουν τιν απόλιτι προστασία τις ζοίς, τις τιμίς κε τις ελεφθερίας τους, χορίς διάκρισι εθνικότιτας, φιλίς, γλόσας κε θρισκεφτικόν ί πολιτικόν πεπιθίσεον. Εκσερέσις επιτρέποντε στις περιπτόσις που προβλέπι το διεθνές δίκεο. Απαγορέβετε ι έκδοσι αλοδαπού που διόκετε για τι δράσι του ιπέρ τις ελεφθερίας, όπος κρίνετε από αρμόδια νομικί αρχί.Σχόλιο. Ι διάκρισι μετακσί αγόνα ιπέρ ελεφθερίας κε τρομοκρατίας ίνε δίσκολι. Παραδίγματα ιπάρχουν, όπος ι ιπόθεσι του ιγέτι τον Κούρδον Οτσαλάν
  3. Ι προσοπικί ελεφθερία ίνε απαραβίαστι. Κανένας δεν καταδιόκετε ούτε σιλαμβάνετε ούτε φιλακίζετε ούτε με οπιονδίποτε άλο τρόπο περιορίζετε, παρά μόνο όταν κε όπος ορίζι ο νόμος.
  4. Καθένας μπορί να εγκαθίστατε κε να κινίτε εντός κε εκτός τις χόρας. Ατομικά διικιτικά μέτρα επιτρέπετε να επιβλιθούν μόνον όταν κε όπος ορίζι ο νόμος.
  5. Καθένας έχι δικέομα στιν προστασία τις ιγίας κε τις γενετικίς του ταφτότιτας. Νόμος ορίζι τα σχετικά με τιν προστασία κάθε προσόπου έναντι τον βιοιατρικόν παρεμβάσεον.
  6. Καθένας έχι δικέομα στιν πλιροφόρισι, όπος νόμος ορίζι . Περιορισμί στο δικέομα αφτό ίνε δινατόν να επιβλιθούν με νόμο μόνο εφόσον ίνε απολίτος αναγκέι κε δικεολογούντε για λόγους εθνικίς ασφάλιας, καταπολέμισις του εγκλίματος ί προστασίας δικεομάτον κε σιμφερόντον τρίτον.
  7. Καθένας έχι δικέομα σιμετοχίς στιν Κινονία τις Πλιροφορίας. Ι διεφκόλινσι τις πρόσβασις στις πλιροφορίες που διακινούντε ιλεκτρονικά, καθός κε τις παραγογίς, ανταλαγίς κε διάδοσίς τους αποτελί ιποχρέοσι του Κράτους, τιρουμένον πάντοτε τον εγκιίσεον τον άρθρον 8 κε 16.

 

Άρθρο 5

  1. Κανένας δεν σιλαμβάνετε ούτε φιλακίζετε χορίς ετιολογιμένο δικαστικό ένταλμα, που πρέπι να επιδοθί τι στιγμί που γίνετε ι σίλιπσι ί προσορινή κράτισι. Εκσερούντε τα αφτόφορα εγκλίματα.
  2. Όπιος σιλαμβάνετε προσάγετε στι Δικεοσίνι το αργότερο μέσα σε ίκοσι τέσερις όρες από τι σίλιπσι, κε πάντος μέσα στον απολίτος αναγκέο χρόνο για τιν προσαγογί του. Ο αρμόδιος δικαστικός λιτουργός οφίλι, μέσα σε τρις ιμέρες από τιν προσαγογί, ίτε να απολίσι τον σιλιφθέντα ίτε να εκδόσι ένταλμα φιλάκισις. Ι προθεσμία αφτί παρατίνετε για δίο ιμέρες, αν το ζιτίσι αφτός που έχι προσαχθί, ί σε περίπτοσι ανότερις βίας που βεβεόνετε αμέσος με απόφασι του αρμόδιου δικεοδοτικού οργάνου.
  3. Όταν περάσι άπρακτι καθεμία από τις προθεσμίες τις προιγούμενις παραγράφου, κάθε δεσμοφίλακας ί άλος, ίτε πολιτικός ιπάλιλος ίτε στρατιοτικός, στον οπίο έχι ανατεθί ι κράτισι εκίνου που έχι σιλιφθί, οφίλι να τον απολίσι αμέσος. Ι παραβάτες τιμορούντε για παράνομι κατακράτισι κε ιποχρεούντε να επανορθόσουν κάθε ζιμία που έγινε στον παθόντα κε να τον ικανοπιίσουν για ιθικί βλάβι με χριματικό ποσό, όπος νόμος ορίζι.
  4. Νόμος ορίζι το ανότατο όριο διάρκιας τις προσορινίς κράτισις. Απαγορέβετε ι ιπέρβασι τον ανότατον ορίον τις προσορινίς κράτισις με τι διαδοχικί επιβολί του μέτρου αφτού για επί μέρους πράκσις τις ίδιας ιπόθεσις.

 

Άρθρο 6

  1. Έγκλιμα δεν ιπάρχι ούτε πινί επιβάλετε χορίς νόμο που να ισχίι πριν από τιν τέλεσι τις πράκσις κε να ορίζι τα στιχία τις. Κάθε κατιγορούμενος τεκμέρετε ότι ίνε αθόος έος ότου αποδιχθί δικαστικά ι ενοχί του. Ποτέ δεν επιβάλετε πινί βαρίτερι από εκίνι που προβλεπόταν κατά τιν τέλεσι τις πράκσις.
  2. Τα βασανιστίρια, ιπό οπιαδίποτε μορφί απαγορέβοντε κε τιμορούντε, όπος νόμος ορίζι.
  3. Ι θανατικί πινί απαγορέβετε.
  4. Το κράτος οφίλι ίστερα από δικαστικί απόφασι πλίρι αποζιμίοσι σε όσους καταδικάστικαν, κρατίθικαν προσορινά ή με άλο τρόπο στερίθικαν άδικα ί παράνομα τιν προορινί τους ελεφθερία.

 

Άρθρο 7

Κανένας δεν στερίτε χορίς τι θέλισί του το δικαστί που του έχι ορίσι ο νόμος.

 

Άρθρο 8

  1. Ι κατικία του καθενός ίνε άσιλο. Ι ιδιοτικί κε ικογενιακί ζοί του ατόμου ίνε απαραβίαστι.
  2. Καμία έρεβνα δεν γίνετε σε κατικία, παρά μόνο κατόπιν εντάλματος τις δικαστικίς αρχίς κε με παρουσία εκπροσόπου τις.
  3. Ι προστασία τον προσοπικόν δεδομένον διασφαλίζετε από ανεκσάρτιτι αρχί που σιγκροτίτε κε λιτουργί όπος νόμος ορίζι

 

Άρθρο 9

  1. Καθένας ί πολί μαζί έχουν το δικέομα, τιρόντας τους νόμους του Κράτους, να αναφέροντε εγκράφος στις αρχές, ι οπίες ίνε ιποχρεομένες να ενεργούν σίντομα κατά τις κίμενες διατάκσις κε να απαντούν ετιολογιμένα σε εκίνον που ιπέβαλε τιν αναφορά, σίμφονα με το νόμο.
  2. Μόνο μετά τιν κινοπίισι τις τελικίς απόφασις τις αρχίς στιν οπία απεφθίνετε ι αναφορά, κε με τιν άδιά τις, επιτρέπετε ι δίοκσι εκίνου που τιν ιπέβαλε για παραβάσις που τιχόν ιπάρχουν σ’ αφτί.
  3. Ι αρμόδια ιπιρεσία ί αρχί ιποχρεούτε να απαντά στα ετίματα για παροχί πλιροφοριόν κε χορίγισι εγκράφον, ιδίος πιστοπιιτικόν, δικεολογιτικόν κε βεβεόσεον μέσα σε ορισμένι προθεσμία, όχι μεγαλίτερι τον 60 ιμερόν, όπος νόμος ορίζι. Σε περίπτοσι παρόδου άπρακτις τις προθεσμίας αφτίς ί παράνομις άρνισις, πέραν τον άλον τιχόν κιρόσεον κε ένομον σινεπιόν, καταβάλετε κε ιδικί χριματικί ικανοπίισι στον ετούντα, όπος νόμος ορίζι.

 

Άρθρο 10

Όλι έχουν το δικέομα να σινέρχοντε ίσιχα κε χορίς όπλα.

 

Άρθρο 11

  1. Όλι έχουν το δικέομα να σινιστούν ενόσις κε μι κερδοσκοπικά σοματία, τιρόντας τους νόμους, που ποτέ όμος δεν μπορούν να εκσαρτίσουν τιν άσκισι του δικεόματος αφτού από προιγούμενι άδια.
  2. Το σοματίο κε ι ενόσις προσόπον δεν μπορούν να διαλιθούν παρά μόνο για παράβασι του νόμου ί ουσιόδους διάτακσις του καταστατικού τους, κε μόνο με δικαστικί απόφασι.

 

Άρθρο 12

  1. Ι ελεφθερία τις θρισκεφτικίς σινίδισις ίνε απαραβίαστι. Ι απόλαφσι τον ατομικόν κε πολιτικόν δικεομάτον δεν εκσαρτάτε από τις θρισκεφτικές πεπιθίσις καθενός.
  2. Κάθε Έλινας πολίτις έχι το δικέομα να λατρέβι οπιαδίποτε θρισκία ί κε να μιν έχι καμιά θρισκία κε να ασκί τα θρισκεφτικά καθίκοντά του εφόσον δεν περιλαμβάνουν πράκσις που αντιστρατέβοντε αφτό το Σίνταγμα ί τους νόμους του κράτους. Το κράτος εκσασφαλίζι ίσι μεταχίρισι σε όλους τους πολίτες του ανεκσάρτιτα από τι θρισκία τους ί τι διλομένι απουσία θρισκεφτικίς πίστις.
  3. Ι λιτουργία όλον τον γνοστόν θρισκιόν ιπόκιτε στιν ίδια εποπτία τις Πολιτίας κε στις ίδιες ιποχρεόσις απέναντί τις.
  4. Το κράτος ίνε θρισκεφτικά ουδέτερο. Νόμος ορίζι τις σχέσις του κράτους με τις διάφορες θρισκεφτικές κινότητες.

Απαγορέβετε ο όρκος. Ι αλίθια βεβεόνετε με ιπέφθινι δίλοσι. Νόμος ορίζι τις σινέπιες τις πσεβδούς δίλοσις.

 Σχόλιο. Ο θρισκεφτικός όρκος, είναι αντιφατικός, ιδίος για τους Χριστιανούς. Πός υποχρεόνετε, κε μάλιστα Σινταγματικά, ο Χριστιανός να δίνι όρκο, κε μάλιστα θρισκεφτικό, όταν ι θρισκία του τού απαγορέβι να ορκίζετε; («Εγώ δε λέγω υμίν μη ομόσαι όλως». Μτθ 5/27). Αντίστιχα στα άρθρα 29 και 52, αντί τις έκφρασις   «ορκίζομε» πρέπι να χρισιμοπιίτε άλι, π.χ. «διλόνο ιπέφθινα».

Άρθρο 13

1. Ι ελεφθερία τις έκφρασις ίνε απαραβίαστι

2 Ο τίπος ίνε ελέφθερος. Ι λογοκρισία κε κάθε άλο προλιπτικό μέτρο απαγορέβοντε.

3. Ι ραδιοφονία, ι τιλεόρασι ίνε ελέφθερες. Ιπάγοντε στον αποκλιστικό έλεγο ανεκσάρτιτις αρχίς, που αποβλέπι στιν εκσασφάλισι τις πολιφονίας τον εκπομπόν κε μεριμνά για τιν προστασία τις μιονότιτας κε τον εβάλοτον ομάδον. Ι έκδοσι αδιών, εφόσον προβλέπετε, κε ι επιβολί διικιτικόν κιρόσεον ανίκουν στιν αποκλιστικί αρμοδιότιτα τις αρχίς.

4. Το δικέομα απάντισις κε επανόρθοσις τον θιγομένον από ανακριβί κε προσβλιτικά διμοσιέβματα ί εκπομπές διασφαλίζετε σίμφονα με τους ορισμούς του νόμου.

5. Το ιδιοκτισιακό καθεστός κε ι ικονομική κατάστασι τον μέσον ενιμέροσις γίνοντε γνοστά όπος νόμος ορίζι. . Νόμος ορίζι τι σικοφαντικί δισφίμισι κε τιν εκσίβρισι κε τις πινές που αφτές σινεπάγοντε

Σχόλιο. Αν ο νόμος ίχε απαγορέφσι στι Γαλία τιν εκσίβρισι θρισκεφτικόν ιγετόν, δεν θα ίχε γίνι στο Παρίσι το μακελιό Charlie

Άρθρο 14

  1. Ι τέχνι κε ι επιστίμι, ι έρεβνα κε ι διδασκαλία ίνε ελέφθερες· ι ανάπτικσι κε ι προαγογί τους αποτελί ιποχρέοσι του Κράτους. Ι ακαδιμαϊκί ελεφθερία κε ι ελεφθερία τις διδασκαλίας δεν απαλάσουν από το καθίκον τις ιπακοίς στο Σίνταγμα.
  2. H πεδία απoτελί βασικί απoστoλί τoυ Kράτoυς κε έχι σκoπό τιν ιθικί, πνεβματικί, επαγκελματικί κε φισικί αγογί τον Eλίνον, τιν ανάπτικσι τις εθνικίς σινίδισις κε τι διάπλασί τoυς σε ελέφθερoυς κε ιπέφθινoυς πoλίτες.
  3. Καθένας έχι δικέομα στιν εκπέδεφσι. Τα έτι ιποχρεοτικίς φίτισις δεν μπορί να ίνε λιγότερα από ενέα. Ι ιποχρεοτικί εκπέδεφσι παρέχετε δορεάν.
  4. Καθένας έχι δικέομα να ιδρίι κε να λιτουργί ιδιοτικά εκπεδεφτίρια όλον τον βαθμίδον τιρόντας τους νόμους του κράτους.Σχόλιο. Αφού αναγνορίζομε τα πτιχία αποφίτων κσένον Πανεπιστιμίον όπου σπούδασαν Ελινόπουλα, γιατί να μιν αναγνορίσουμε τα πτιχία που δίνονται από κσένα Πανεπιστίμια εγκαταστιμένα στιν Ελάδα; Φαντασθίτε, οστόσο, ένα ιδιοτικό Πανεπιστίμιο στιν Ελάδα, με τμίματα Ιστορίας, Γλόσας κλπ, χριματοδοτούμενο από τιν FYROM, τιν Τουρκία ή οπιαδίποτε άλι χόρα! Πός θα το δεχόμαστε; Το πρόβλιμα όμος δεν αφορά τόσο στι μετάδοσι όσο στιν παραγογί γνόσις. Τα ΑΕΙ δεν διαφέρουν μόνο ποσοτικά από τι μέσι εκπέδεφσι (μετάδοσι περισότερις γνόσις), αλά κε πιοτικά: Στα ΑΕΙ όχι μόνο μεταδίδετε, αλά και παράγετε, γνόσι. Ι σίνδεσι παραγογίς με τι διάδοσι τις γνόσις σιμένι απαγόρευφσι τις απόριτις έρεβνας στα ΑΕΙ (αντίθετα π.χ, από άλα ερεβνιτικά κέντρα). Ι ίπαρκσι ιδιοτικόν ΑΕΙ θα μπορούσε να σημένι παραγογί γνόσις που ανίκι στο χριματοδότι τις έρεβνας. Αφτό ίνε απαράδεκτο. Ι βιβλιογραφία ίνε γεμάτι από προκατιλιμένι έρεβνα που κατεφθίνετε από τους χριματοδότες (π.χ. φαρμακεφτικές ετερίες). Από τιν άλι, όταν το μονοπόλιο στα ΑΕΙ το έχι το κράτος, η προκατιλιμένη έρεβνα κε γνόσι ίνε επίσις ενδεχόμενι, ιδίος αν τίχι το κράτος να ίνε ολοκλιροτικό. Ι παραδοχί ιδιοτικόν ΑΕΙ με την εποπτία του κράτους, που μεριμνά για την ελέφθερι παραγογί κε διάδοσι τις γνόσις απαγορέβοντας ταφτόχρονα τιν απόριτι έρεβνα ίνε ενδεχομένος ι λίσι για το δίλιμα. Πρέπι να διαμορφοθί Σινταγματικά.
  5. Απαγορέβετε ι διεκσαγογί απόριτις έρεβνας σε όλα τα ΑΕΙ. Ι γνόσι που παράγετε οφίλι να διδάσκετε κε να παρουσιάζετε σε διμόσιους φορίς γνόσις (περιοδικά με ελέφθερι πρόσβασι, διαλέκσις, ιλεκτρονικές παρουσιάσις, τιλεόρασι, ραδιόφονο κλπ).
  6. Ι ακαδιμαϊκί ελεφθερία ίνε απαραβίαστι. Τα πανεπιστίμια, διμόσια κε ιδιοτικά αφτοδιικούντε. Ο χόρος τον ΑΕΙ ίνε απαραβίαστος κε μπορί να φιλάσετε από ιδικό σόμα ασφάλιας που διικίτε από τα όργανα διίκισίς του ΑΕΙ. Ι ίσοδος στα ΑΕΙ επιτρέπετε μόνο με τιν άδια τις διίκισις του ΑΕΙ. Μπορί να παραβιαστί μόνο με τιν άδια του ισαγκελέα του Ανότατου δικαστιρίου.

 

Άρθρο 16.
1. Το απόριτο τον επιστολόν κε τις ελέφθερις ανταπόκρισις ί επικινονίας με οπχιονδίποτε άλο τρόπο ίνε απόλιτα απαραβίαστο. Νόμος ορίζι τις εγκιίσις ιπό τις οπίες ι δικαστικί αρχί δεν δεσμέβετε από το απόριτο.

2. Νόμος ορίζι τα σχετικά με τι σιγκρότισι, τι λιτουργία κε τις αρμοδιότιτες ανεκσάρτιτις αρχίς που διασφαλίζι το απόριτο τις παραγράφου 1.

3Απαγορέβετε ι χρίσι αποδικτικόν μέσον που έχουν αποκτιθί κατά παράβασι του άρθρου αφτού κε του άρθρου 8.

 

Άρθρο 17

  1. Καθένας έχι δικέομα στιν παροχί ένομις προστασίας από τα δικαστίρια κε μπορί να αναπτίκσι σ’ αφτά τις απόπσις του για τα δικεόματα ί σιμφέροντά του, όπος νόμος ορίζι.
  2. Το δικέομα τις προιγούμενις ακρόασις του ενδιαφερομένου ισχίι κε για κάθε διικιτικί ενέργια ί μέτρο που λαμβάνετε σε βάρος τον δικεομάτον ί σιμφερόντον του.

 

 

Άρθρο 18

  1. Το κράτος μεριμνά για τιν πραγμάτοσι του κινονικού κράτους κε ιδίος για τιν κινονικί ασφάλια κε τιν προστασία τον ενδεόν κε τον εβάλοτον ομάδον.
  2. Κάθε κάτικος τις Ελάδας δικεούτε πλίρι ιατρικί κε φαρμακεφτικί κάλιπσι δορεάν εάν αροστίσι. Ι φόρι από ιδιοτικά ιδρίματα ιγίας, κλινικές κε εργαστίρια διατίθεντε αποκλιστικά για τιν ιγία. Για λόγους ιγίας του κινού επιτρέπετε να φορολογούντε κάπια αγαθά που ι κατάχρισί τους κρίνετε ανθιγιινί κε ι φόρι να χρισιμοπιούντε αποκλιστικά για σκοπούς ιγίας. Νόμος ορίζι τιν ικονομικί κάλιπσι για τιν προτογενί πρόλιπσι τον νόσον σε ιγιίς.
  3. Ι γενικί όρι εργασίας καθορίζοντε με νόμο. Σιμπλιρόνοντε από τις σιλογικές σιμβάσις εργασίας μετακσί οργανόσεον εργοδοτόν κε εργαζομένον, ι οπίες σινάπτοντε με ελέφθερες διαπραγματέφσις κε, αν αφτές αποτίχουν, με τους κανόνες που θέτι ι διετισία, ίστερα από έτιμα κε τον δίο πλεβρόν.
  4. Απαγορέβετε ι αναγκαστικί εργασία οπιασδίποτε μορφίς. Επιτρέπετε ι επίτακσι προσορικόν ιπιρεσιόν σε περίπτοσι πολέμου ί για τιν αντιμετόπισι επίγουσας κινονικίς ανάγκις.
  5. Ι οργανισμί αφτοδιίκισις μπορούν να ζιτούν από τους διμότες τιν προσφορά προσοπικίς εργασίας για τιν ικανοπίισι απρόβλεπτον αναγκόν, όπος νόμος ορίζι.
  6. Το κράτος δικεούτε να ακσιόνι από όλους τους πολίτες τιν εκπλίροσι του χρέους τις κινονικίς κε εθνικίς αλιλεγκίις.

 

Άρθρο 19.

  1. Ι σινδικαλιστικί ελεφθερία διασφαλίζετε.
  2. Ι απεργία αποτελί δικέομα κε ασκίτε από τις νόμιμα σιστιμένες σινδικαλιστικές οργανόσις για τι διαφίλακσι κε προαγογί τον ικονομικόν κε εργασιακόν σιμφερόντον τον εργαζομένον. Ι ανταπεργία αποτελί επίσις δικέομα.
  3. Απαγορέβετε ι απεργία ί ι άρνισι παροχίς ιπιρεσίας με οπιαδίποτε μορφί στους δικαστικούς λιτουργούς κε σε αφτούς που ιπιρετούν στις ένοπλες δινάμις κε στα σόματα ασφάλιας. Δεν επιτρεπετε ι παρακόλισι τις απρόσκοπτις απονομίς τις δικεοσίνης. Ι παραβάτες διόκοντε όπος νόμος ορίζι.
  4. Απαγορέβετε ι απεργία τον μόνιμον ιπαλίλον του διμόσιου τομέα κε τον επιχιρίσεον που προσφέρουν ιπιρεσίες κε αγαθά ζοτικίς σιμασίας για το κινό κε τα κράτος. Για τους μι μόνιμους ιπαλίλους αφτόν τον ιπιρεσιόν κε επιχιρίσεον ισχίουν περιορισμί όπος νόμος ορίζι.

Σχόλιο. Αν μια ιπιρεσία ί επιχίρισι κρίνετε αναγκέα για τι λιτουργία του κράτους, οφίλι να ίνε κρατικί κε να έχι τουλάχιστον ένα πιρίνα μόνιμον ιπαλίλον τις, με πρότιπο τις ένοπλες δινάμις, όπου ιπιρετούν μόνιμι κε έφεδρι. Σε λιγότερο αναγκέες ιπιρεσίες, όπος ίνε ι σινιθισμένες, απαρέτιτι ίνε ι ιπιρεσία μόνιμον ιπαλίλον, όστε να μιν μπορί να τους αλάζι κάθε νέα κιβέρνισι. Το τίμιμα τις μονιμότιτας ίνε ι απεμπόλισι του δικεόματος τις απεργίας, ακριβός επιδί ίνε ι ιπάλιλι αναγκέι, αλιός δεν θα ίταν μόνιμι. Σε αφτές τις λιγότερο αναγκέες ιπιρεσίες δεν αποκλίετε να απεργούν ι μι μόνιμι ιπάλιλι, αλά με περιορισμούς, όπος ο νόμος ορίζι. Το πχιες ίνε ι ιπιρεσίες ί επιχιρίσις που κρίνοντε αναγκέες για τι λιτουργία του κράτους ίνε φισικά διαπραγματέφσιμο μετακσί τον κομάτον κε αποφασίζι με νόμο ο λαός διαμέσου τον αντιπροσόπον του.

 

Άρθρο 20

  1. Καθένας έχι ιδικέομα να απολαμβάνι το φισικό κε πολιτιστικό περιβάλον. Έχι επίσις καθίκον να το προστατέβι.
  2. Το κράτος προστατέβι το περιβάλον κε μεριμνά για τιν ορθολογικί χρισιμοπίισι τον φισικόν πόρον, σεβόμενο τιν αρχί τις αιφορίας. Ι σίντακσι δασολογίου σινιστά ιποχρέοσί του. Δεν επιτρέπετε ι μεταβολί του προορισμού τον δασόν κε τον δασικόν εκτάσεον, εκτός από τις περιπτόσις που αφτό ιπαγορέβετε από το διμόσιο σιμφέρον.
  3. Κάθε φορά που ιδιότις ί το κράτος αλάζι τι χρίσι του δάσους καταργόντας το, οφίλι να διμιουργί νέο δάσος σε άλι, χέρσα κε αχρισιμοπίιτι περιοχί ίσις τουλάχιστον έκτασις

Σχόλιο. Με τις κλιματικές αλαγές που ίνε επιστιμονικά βέβεο πος επέρχοντε, ι παρουσία δασόν ίνε απαρέτιτι για να τις αμβλίνουν τουλάχιστον στιν έκτασι γίρο τους, τόσο καθέροντας τον αέρα από το διοξίδιο του άνθρακα, όσο κε αμβλίνοντας τις θερμικές μεταβολές, τις πλιμίρες, τις κατολισθίσις, ενό ενισχίετε κε ι πανίδα.

4. Ο σχεδιασμός τις χοροτακσικίς διάρθροσις τις χόρας ίνε αρμοδιότιτα του κράτους

5. Για τιν εκτέλεσι έργον διμόσιον ί ιδιοτικόν, με τα οπία ενδέχετε να επέλθι ουσιόδις μεταβολί ί επιδίνοσι του φισικού ί του ανθροπογενούς περιβάλοντος, μπορί να ζιτίτε ίτε από τι διίκισι ίτε από τον ενδιαφερόμενο ιδιότι, προιγούμενι γνόμι του Ανότατου Δικαστιρίου όπος νόμος ορίζι. Ι γνόμι του Ανότατου Δικαστιρίου εκφέρετε ίστερα από ισίγισι ιδικόν επιστιμόνον κε περιορίζετε στα ζιτίματα που του ιποβάλοντε.

6. Τα δικαστίρια κατά τιν άσκισι του δικεοδοτικού έργου τους δεν μπορούν να προβένουν σε επεκτατικί εφαρμογί περιβαλοντικόν κε χοροτακσικόν ριθμίσεον.

 

Άρθρο 21

  1. Τα δικεόματα του ανθρόπου ος ατόμου τελούν ιπό τιν εγκίισι του Κράτους. Όλα τα κρατικά όργανα ιποχρεούντε να διασφαλίζουν τιν ανεμπόδιστι κε αποτελεσματικί άσκισί τους. Ο νόμος μπορί πάντοτε να περιορίζι τα δικεόματα του ανθρόπου χορίς να θίγι τον πιρίνα τους κε πάντος με τίρισι τις αρχίς τις αναλογικότιτας.
  2. Ι αναγνόρισι κε ι προστασία τον θεμελιοδόν δικεομάτον του ανθρόπου από τιν Πολιτία αποβλέπι στιν πραγμάτοσι τις κινονικίς προόδου μέσα σε ελεφθερία κε δικεοσίνι.

 

 

ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ:

Οργάνοσι κε λιτουργίες τις Πολιτίας

Άρθρο 22

1. Ι νομοθετικί λιτουργία ασκίτε από τι Βουλί κε τον Πρόεδρο τις Διμοκρατίας, με σινεπικουρία τις Γερουσίας.

2. Ι εκτελεστικί λιτουργία ασκίτε από τον Πρόεδρο τις Διμοκρατίας κε τιν Κιβέρνισι.

3. Ι δικαστικί λιτουργία ασκίτε από τον Πρόεδρο τις Διμοκρατίας και τα δικαστίρια· ι αποφάσις τους εκτελούντε στο όνομα του Ελινικού Λαού.

 Άρθρο 23

1. Καμία μεταβολί στα όρια τις Επικράτιας δεν μπορί να γίνι χορίς νόμο, που πσιφίζετε με τιν απόλιτι πλιοπσιφία του όλου αριθμού τον βουλεφτόν κε τιν έγκρισι τις Γερουσίας.

2. Χορίς νόμο, που πσιφίζετε με τιν απόλιτι πλιοπσιφία του όλου αριθμού τον βουλεφτόν, κε τιν έγκρισι τις Γερουσίας δεν ίνε δεκτί στιν Ελινικί Επικράτια κσένι στρατιοτικί δίναμι ούτε μπορί να διαμένι σ’ αφτί ί να περάσι μέσα από αφτί.

Σχόλιο. Όταν μπίκε η Άνικσι του 1941 δεν ιπίρχε κανένας κσένος ένοπλος πάνο στιν Ελινική Επικράτια. Έκτοτε ίδαμε Γερμανούς, Ιταλούς, Βουλγάρους, Άγκλους, Αμερικανούς, που εκσακολουθούν να ίνε παρόντες. Βέβεα ι δικεολογία ίνε ότι τους ίθελαν ι Ελινικές κιβερνίσις. Το επιχίριμα ίνε ακριβός ίδιο με εκίνο με το οπίο δικεολογούσαν ι Σοβγιετικί τιν παραμονί Σοβγιετικού Στρατού στις «δοριφόρες» χόρες. Έχι λίκσι άραγε ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος στιν Ελάδα; Σε απόλιτι σινέπια με αφτό ίμαστε ι μόνι που γιορτάζομε τιν αρχί κε όχι τι λίκσι του.
Άρθρο 24

  1. Ι γενικά παραδεγμένι κανόνες του διεθνούς δικέου, καθός κε ι διεθνίς σιμβάσις, από τιν επικίροσί τους με νόμο κε τι θέσι τους σε ισχί σίμφονα με τους όρους καθεμιάς, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του εσοτερικού ελινικού δικέου κε ιπερισχίουν από κάθε άλι αντίθετι διάτακσι νόμου.
  2. Για να προαχθί ι σινεργασία με άλα κράτι στο πλέσιο τον εβροπαϊκόν ί κε άλον διεθνόν οργανισμόν, επιτρέπετε με σινθίκι ί σιμφονία περιορισμόν στιν εθνικί κιριαρχία. Επιτρέπετε επίσις ι αναγνόρισι σε όργανα τον εβροπαϊκόν ορανισμόν αρμοδιοτίτον που προβλέποντε από το Σίνταγμα. Για τιν πσίφισι του νόμου που κιρόνι αφτί τι σινθίκι ί σιμφονία απετίτε ι απόλιτι πλιοπσιφία του όλου αριθμού τον βουλεφτόν και ι έγκρισι από τι Γερουσία.

Άρθρο 25

  1. Ι ίδρισι κε λιτουργία τον κομάτον ίνε ελέφθερι.
  2. Ι οργάνοσι κε ι δράσι τον πολιτικόν κομάτον οφίλι να εκσιπιρετί τιν ελέφθερι λιτουργία του διμοκρατικού πολιτέβματος.Το δικαστίριο που ίνε ιπέφθινο για τιν ανακίρικσι σινδιασμόν μπορί ίτε αφτεπαγκέλτος ίτε ίστερα από έτιμα του Ιπουργού Εσοτερικόν, να απαγορέφσι τι σιμετοχί σε εκλογί πολιτικού κόματος ι ιγεσία του οποίου παροτρίνι σιστιματικά ί ανέχετε τι χρίσι βίας. Ι απόφασι λαμβάνετε σε σιμβούλιο κε μπορί να αφορά κε σιγκεκριμένους κάθε φορά ιποπσιφίους, όπος νόμος ορίζι. Ι απαγόρεφσι μπορί να επεκταθί κε στις εκλογές τον οργάνον αφτοδιίκισις, καθός κε του Εβροπαϊκού Κινοβουλίου.
  3. Επιτρέπετε ι ικονομικί ενίσχισι τον πολιτικόν κομάτον από το κράτος, για τις δαπάνες τους. Το ίπσος τις κρατικίς ενίσχισις δεν μπορί να ιπερβένι κάθε χρόνο το διπλάσιο τον εσόδον κάθε κόματος από ιδιοτικές ενισχίσις. Νόμος ορίζι τις εγκιίσις διαφάνιας για τις δαπάνες κε τιν ικονομικί διαχίρισι τον κομάτον.
  4. Ο έλεγχος για τιν τίρισι τον διατάκσεον τις προιγούμενις παραγράφου ασκίτε από επιτροπί ιπό τιν προεδρία Ιποδιικιτί τις Τράπεζας τις Ελάδας, ι οπία σιγκροτίτε κατά πλιοπσιφία από ανότατους δικαστικούς λιτουργούς, όπος νόμος ορίζι. Στιν επιτροπί αφτί μετέχι χορίς δικέομα πσίφου κε ο πρόεδρος τις Επιτροπίς Θεσμόν κε Διαφάνιας τις Βουλίς.
  5. Απαγορέβοντε απολίτος ι οπχιασδίποτε μορφίς εκδιλόσις ιπέρ ί κατά πολιτικού κόματος στους δικαστικούς λιτουργούς κε σε όσους ιπιρετούν στις ένοπλες δινάμις κε στα σόματα ασφαλίας. Απαγορέβοντε απολίτος ι οπιασδίποτε μορφίς εκδιλόσις ιπέρ ί κατά πολιτικού κόματος, κατά τιν άσκισι τον καθικόντον τους, στους ιπαλίλους του Διμοσίου, οργανισμόν τοπικίς αφτοδιίκισις, κε γενικά τον διμόσιον νομικόν προσόπον.

 

 

ΜΕΡΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟ

Πρόεδρος τις Διμοκρατίας

 Άρθρο 26

 1. Ο Πρόεδρος τις Διμοκρατίας ίνε ριθμιστίς του Πολιτέβματος. Εκλέγετε άμεσα από το λαό για περίοδο πέντε ετόν, όπος ορίζετε στα άρθρα 28 κε 29.

Σχόλιο. Ι αρμοδιότιτες του Προέδρου τις Διμοκρατίας ίνε αφκσιμένες, αφού του δίνετε ι δινατότιτα να αμφισβιτί νομοσχέδια πσιφισμένα από τι Βουλί κε να τα παραπέμπι σε διμοπσίφισμα. Γι΄ αφτό το λόγο, πρέπι να πσιφίζετε άμεσα από το λαό, του οπίου ι κρίσι, λόγο τις Διμοκρατίας, έχι τι μέγιστι δινατί ισχί.

2. Το ακσίομα του Προέδρου ίνε ασιμβίβαστο με οπιοδίποτε άλο ακσίομα, θέσι ί έργο.

3. Ι προεδρικί περίοδος αρχίζι από τιν επίσιμι ιπέφθινι δίλοσι του Πρoέδρου.

4. Σε περίπτοσι πολέμου, ι προεδρικί θιτία παρατίνετε έος τι λίκσι του.

5. Επανεκλογί του ίδιου προσόπου επιτρέπετε μία φορά μόνο.

 Σχόλιο. Ανάλογα με τιν αρχεοελινικί παράδοσι, αντί τις παραγράφου 5, θα μπορούσε να ισχίσι ι πρότασι: «Εκλογί του ίδιου προσόπου δίο ί περισότερες φορές επιτρέπετε. Σε περίπτοσι όμος μι επανεκλογίς του, του αφερούντε τα πολιτικά δικεόματα ισόβια». Μ΄ αφτό τον τρόπο δεν στερίτε ι πολιτία τις ιπιρεσίες ενός άκσιου Προέδρου, αλά εμποδίζετε να εκσελιχθί αφτός σε τίρανο. Με τέτια διάτακσι έμινε ο Περικλίς στι θέσι του για πολές δεκαετίες.
Άρθρο 27

Πρόεδρος τις Διμοκρατίας μπορί να εκλεγί όπιος ίνε Έλινας πολίτις από πέντε τουλάχιστον έτι, έχι από πατέρα ί μιτέρα ελινικί καταγογί, έχι σιμπλιρόσι το τεσαρακοστό έτος τις ιλικίας του κε έχι τι νόμιμι ικανότιτα του εκλέγιν.

 

Άρθρο 28

1. Ι εκλογί του Προέδρου τις Διμοκρατίας από το λαό γινετε σε ιμερομινία που ορίζετε από τι Βουλί έναν τουλάχιστον μίνα πριν λίκσι ι θιτία του εν ενεργία Προέδρου τις Διμοκρατίας, κατά τα οριζόμενα στον Κανονισμό τις Βουλίς. Σε περίπτοσι οριστικίς αδιναμίας του Προέδρου τις Διμοκρατίας να εκπλιρόσι τα καθίκοντά του, κατά τους ορισμούς του άρθρου 34 παράγραφος 2, καθός επίσις κε σε περίπτοσι που ο Πρόεδρος παρετιθί, πεθάνι ί κιριχθί έκπτοτος κατά τις διατάκσις του Σιντάγματος, ι εκλoγί νέου Πρoέδρου τις Διμoκρατίας προκιρίσετε δέκα ιμέρες τo αργότερo αφότου έλικσε πρόορα ι θιτία του προιγούμενου Πρoέδρου.

2. Ι εκλογί του Προέδρου τις Διμοκρατίας γίνετε σε κάθε περίπτοσι για πλίρι θιτία.

3. Πρόεδρος τις Διμοκρατίας εκλέγετε εκίνος που σιγκέντροσε τιν απόλιτι πλιοπσιφία του λαού. Αν δεν σιγκεντροθί ι πλιοπσιφία αφτί, ι πσιφοφορία επαναλαμβάνετε ίστερα από μία εβδομάδα μετακσί τον πρότον δίο τις πρότις πσιφοφορίας. Πρόεδρος εκλέγετε όπιος σιγκέντροσε τιν απόλιτι πλιοπσιφία (50%+1) τον έγκιρον πσίφον.

4. Αν ι διαδικασία για τιν εκλογί νέου Προέδρου, που ορίζετε στις προιγούμενες παραγράφους, δεν παραταθί εγκέρος, ο ίδι Πρόεδρος τις Διμοκρατίας εκσακολουθί να ασκί τα καθίκοντά του κε μετά τι λίκσι τις θιτίας του όσπου να αναδιχθί νέος Πρόεδρος.

 

Άρθρο 29

  1. Ο εκλεγόμενος Πρόεδρος τις Διμοκρατίας αναλαμβάνι τιν άσκισι τον καθικόντον του τιν επομένι τις ιμέρας που έλικσε ι θιτία του απερχόμενου Προέδρου· σε όλες τις άλες περιπτόσις από τιν επομένι τις εκλογίς του.
  2. Ο Πρόεδρος τις Διμοκρατίας, πριν αναλάβι τιν άσκισι τον καθικόντον του, δίνι ενόπιον τις Βουλίς τιν ακόλουθι ιπέφθινι δίλοσι: «Στo όνoμα του Ελινικού λαού διλόνο ιπέφθινα να φιλάσο τo Σίνταγμα κε τους νόμους, να μεριμνό για τιν πιστί τους τίρισι, να ιπερασπίζο τιν εθνικί ανεκσαρτισία κε τιν ακερεότιτα τις Xόρας, να πρoστατέβο τα δικεόματα, τις ελεφθερίες κε τις ισότιτας τον Eλίνον κε να ιπιρετό τo γενικό σιμφέρoν κε τιν πρόoδo του Eλινικού Λαού».
  3. Νόμος ορίζι τι χοριγία που καταβάλετε στον Πρόεδρο τις Διμοκρατίας κε τι λιτουργία τον ιπιρεσιόν που οργανόνοντε για τιν εκτέλεσι τον καθικόντον του.

 

Άρθρο 30

 1. Τον Πρόεδρο τις Διμοκρατίας, όταν απουσιάζι στο εκσοτερικό περισότερο από δέκα ιμέρες, αν πεθάνι, παρετιθί, κιριχθί έκπτοτος ί αν κολίετε για οπχιονδίποτε λόγο να ασκίσι τα καθίκοντά του, τον αναπλιρόνι προσορινά ο Πρόεδρος τις Γερουσίας.

2. Αν ι αδιναμία του Προέδρου τις Διμοκρατίας να ασκίσι τα καθίκοντά του παρατίνετε πέρα από τριάντα ιμέρες, σιγκαλίτε ιποχρεοτικά ι Βουλί, ακόμι κι αν αφτί έχι διαλιθί, για να αποφασίσι με τιν πλιοπσιφία τον τριόν πέμπτον του σινόλου τον μελόν τις, αν σιντρέχι περίπτοσι εκλογίς νέου Προέδρου. Σε καμία πάντος περίπτοσι ι εκλογί νέου Προέδρου τις Διμοκρατίας δεν μπορί να καθιστερίσι περισότερο από έκσι σινολικά μίνες, αφότου άρχισε ι αναπλίροσί του που προκλίθικε από αδιναμία του.

 Άρθρο 31

  1. Καμία πράκσι του Προέδρου τις Διμοκρατίας δεν ισχίι ούτε εκτελίτε χορίς τιν προσιπογραφί του αρμόδιου Ιπουργού, ο οπίος με μόνι τιν ιπογραφί του γίνετε ιπέφθινος, κε χορίς τι διμοσίεφσί τις στιν Εφιμερίδα τις Κιβέρνισις. Στιν περίπτοσι που ι Κιβέρνισι απαλαγί από τα καθίκοντά τις σίμφονα με το άρθρο 34 παράγραφος 1, αν ο Προθιπουργός δεν προσιπογράφι το ικίο διάταγμα, αφτό ιπογράφετε μόνο από τον Πρόεδρο τις Διμοκρατίας.
  2. Κατ’ εκσέρεσι δεν απετίτε προσιπογραφί για τις ακόλουθες πράκσις:

το διορισμό Προθιπουργού, τιν απαλαγί τις Κιβέρνισις από τα καθίκοντά τις κατά το άρθρο 34/1, τι σίγκλισι του Σιμβουλίου τον πολιτικόν αρχιγόν, τιν αναπομπί νομοσχεδίου ί πρότασις νόμου, τιν προκίρικσι διμοπσιφίσματος, να προκιρίσι διμοπσίφισμα με έτιμα τις κιβέρνισις ί τις αντιπολίτεφσις για νόμους που καταπσιφίσθικαν ί ιπερπσιφίσθικαν αντίστιχα από τι Βουλί με οριακί πλιοπσιφία (49%-51%) μετά από ισίγισι τις Γερουσίας, τιν έκδοσι διαγκελμάτον,  τιν επιλογί του Προέδρου του Ανότατου Δικαστιρίου, τον ορισμό τον προέδρον κε τον μελόν τον ανεκσάρτιτον αρχόν από κατάλογο τριόν τουλάχισον προσόπον εγνοσμένου κίρους που προτίνοντε από τι Γερουσία, τιν απονομί παρασίμον, κε το διορισμό του προσοπικού τον ιπιρεσιόν τις Προεδρίας τις Διμοκρατίας που έχι πσιφιστί από τι Βουλί.

Σχόλιο. Διάλισι τις Βουλίς δεν προβλέπετε, καθός ανανεόνετε αφτόματα με κλίροσι το ένα τρίτο τις κάθε χρόνο

Άρθρο 32

  1. Ο Πρόεδρος τις Διμοκρατίας, με τίρισι οποσδίποτε τον ορισμόν του άρθρου 31 παράγραφος 1, εκπροσοπί διεθνός το Κράτος, κιρίσι πόλεμο, σινομολογί σινθίκες ιρίνις, σιμαχίας, ικονομικίς σινεργασίας κε σιμετοχίς σε διεθνίς οργανισμούς ί ενόσις κε τις ανακινόνι στι Βουλί, με τις αναγκέες διασαφίσις, όταν το σιμφέρον κε ι ασφάλια του Κράτους το επιτρέπουν.
  2. Ι κιβέρνισι σινομολογί τις διεθνίς σιμβάσις. Σιμβάσις που προϊποθέτουν τιν τροποπίισι ί τιν κατάργισι νόμου ί τιν πσίφισι νέου νόμου ί επιβαρίνουν ατομικά τους Έλινες δεν ισχίουν χορίς τιπικό νόμο που τις κιρόνι. Μιστικά άρθρα σινθίκις δεν μπορούν ποτέ να ανατρέπσουν τα φανερά.
  3. Νομος ορίζι τα σχετικά με τιν ιποχρεοτικί διμοσίεφσι τον διεθνόν σιμβάσεον.

 

Άρθρο 33

  1. Ο Πρόεδρος τις Διμοκρατίας διορίζι τον Προθιπουργό κε, με πρότασί του τελεφτέου διορίζι κε πάβι τα λιπά μέλι τις Κιβέρνισις κε τους Ιφιπουργούς.
  2. Προθιπουργός διορίζετε ο αρχιγός του κόματος το οπίο διαθέτι στι Βουλί τιν πλιοπσιφία.
  3. Αν δεν πάρι πσίφο εμπιστοσίνις ι κιβέρνισι που θα σχιματισθί, ο Πρόεδρος τις Διμοκρατίας παρέχι εντολί στον αρχιγό του δέφτερου σε πσίφους στι Βουλί κόματος. Αν δεν τελεσφορίσι κι αφτί, ο Πρόεδρος τις Διμοκρατίας δίνι διερεβνιτικί εντολί στον αρχιγό του τρίτου σε δίναμι κόματος. Κάθε διερεβνιτικί εντολί ισχίι για τρις ιμέρες. Αν ι διερεβνιτικές εντολές δεν τελεσφορίσουν, ο Πρόεδρος τις Διμοκρατίας καλί τους αρχιγούς τον κομάτον τις Βουλίς κε, αν επιβεβεοθί ι αδιναμία σχιματισμού Κιβέρνισις που να έχι τιν εμπιστοσίνι τις Βουλίς, επιδιόκι το σχιματισμό Κιβέρνισις από όλα τα κόματα τις Βουλίς. Σε περίπτοσι αποτιχίας, ο Πρόεδρος τις Διμοκρατίας αναθέτι στους αρχιγούς τον πρότον δίο κομάτον τιν εντολί για σχιματισμό κιβέρνισις κε ι Βουλί αποφασίζι μετακσί τον δίο, έτσι που γίνετε τελικά κιβέρνισι μιοπσιφίας.
  4. Στις περιπτόσις κατά τις oπίες ανατίθετε, σίμφονα με τις προιγούμενες παραγράφους, εντoλί σχιματισμού Kιβέρνισις ί διερεβνιτικί εντoλί σε αρχιγό κόματoς, αν τo κόμα δεν έχι αρχιγό ί εκπρόσοπo, o Πρόεδρoς τις Διμoκρατίας δίνι τιν εντoλί σ’ αφτόν που προτίνι το κόμα. Ι πρότασι για τιν ανάθεσι εντολίς γίνετε μέσα σε τρις ιμέρες από τιν ιμέρα που ο Πρόεδρος τις Βουλίς ί ο αναπλιροτίς του ανακινόνι στον Πρόεδρο τις Διμοκρατίας τι δίναμι τον κομάτον στι Βουλί· ι ανακίνοσι αφτί γίνετε πριν από κάθε ανάθεσι εντολίς.

 Άρθρο 34

  1. Ο Πρόεδρος τις Διμοκρατίας απαλάσι από τα καθίκοντά τις τιν Κιβέρνισι, αν αφτί παρετιθί, καθός κε αν ι Βουλί αποσίρι τιν εμπιστοσίνι τις.
  2. Αν ο Προθιπουργός παρετιθί, εκλίπσι ί αδινατί για λόγους ιγίας να ασκίσι τα καθίκοντά του, ο Πρόεδρος τις Διμοκρατίας διορίζι Προθιπουργό αφτόν που προτίνι το κόμα στο οπίο ανίκι ο απερχόμενος Προθιπουργός, εφόσον αφτό διαθέτι στι Βουλί τιν απόλιτι πλιοπσιφία.
  3. Ι αδιναμία του Προθιπουργού να ασκίσι τα καθίκοντά του για λόγους ιγίας διαπιστόνετε από τι Βουλί με ιδικί απόφασί τις που λαμβάνετε με τιν απόλιτι πλιοπσιφία του όλου αριθμού τον βουλεφτόν.

 

Άρθρο 35

Ο Πρόεδρος τις Διμοκρατίας μπορί να σιγκαλί ιπο τιν προεδρία του το Σιμβούλιο τον αρχιγών τον πολιτικόν κομάτον που εκπροσοπούντε στι Βουλί, όποτε το κρίνι αναγκέο.

Άρθρο 36

1. Ο Πρόεδρος τις Διμοκρατίας σιγκαλί τι Βουλί τακτικά μία φορά κάθε χρόνο, όπος ορίζι το άρθρο 56 παράγραφος 1, κε εκτάκτος κάθε φορά που το κρίνι έβλογο· κιρίσι αφτοπροσόπος ί δια του Προθιπουργού τιν έναρκσι κε τι λίκσι κάθε βουλεφτικίς περιόδου.

2. Ο Πρόεδρος τις Διμοκρατίας ίστερα από πρότασι τις Κιβέρνισις, αναστέλι τις εργασίες τις βουλεφτικίς σινόδου, ίτε αναβάλοντας τιν έναρκσι ίτε διακόπτοντας τιν εκσακολούθισί τις.

3. Ι αναστολί τον εργασιόν δεν επιτρέπετε να διαρκέσι περισότερο από τριάντα ιμέρες ούτε να επαναλιφθί κατά τιν ίδια βουλεφτικί σίνοδο χορίς τι σιγκατάθεσι τις Βουλίς.

 

Άρθρο 37

Καταργίτε ος περιτό

Σχόλιο. Με τον τρόπο εκλογίς τις Βουλίς (με κλίροσι) κε με τιν αφτόματι ανανέοσί του ενός τρίτου τις ανά τριετία, ι Βουλί δεν βρίσκετε ποτέ σε σιμαντικί δισαρμομία με το λαϊκό έσθιμα

Άρθρο 38

  1. Ο Πρόεδρος τις Διμοκρατίας εκδίδι κε διμοσιέβι τους νόμους που έχουν πσιφιστί από τι Βουλί μέσα σε ένα μίνα από τιν πσίφισί τους.
  2. Μέσα στιν προθεσμία τις προιγούμενις παραγράφου, ο Πρόεδρος τις Διμοκρατίας μπορί να ιποβάλι ενόπιον του Ανότατου Δικαστιρίου, για λόγους τιπικίς ί ουσιαστικίς αντισινταγματικότιτας, νομοσχέδιο που έχι πσιφισθί από τι Βουλί. Το Ανώτατο Διαστίριο αποφένετε σε σιμβούλιο ενός δέκα ιμερόν. Αν ι απόφασί του ίνε αποριπτικί, ο Πρόεδρος τις Διμοκρατίας αναπέμπι το νομοσχέδιο στι Βουλί. Το νομοσχέδιο ισάγετε στιν ολομέλια, ι οπία οφίλι να σιμορφοθί προς τιν απόφασι του Ανότατου Δικαστιρίου. Αν πσιφισθί με τιν απόλιτι πλιοπσιφία του όλου αριθμού τον βουλεφτόν, ο Πρόεδρος τις Διμοκρατίας το εκδίδι κε το διμοσιέβι ιποχρεοτικά μέσα σε πέντε ιμέρες από τιν πσίφισί του.
  3. Ο Πρόεδρος τις Διμοκρατίας δικεούτε να παραπέμπσι σε διμοπσίφισμα με έτιμα τις Κιβέρνισις ί τις αντιπολίτεφσις νομοσχέδιο που αντίστιχα καταπσιφίσθικε ί ιπερπσιφίσθικε με οριακί πλιοπσιφία 49% – 51%. Για το σκοπό αφτό, οφίλι να το παραπέμπσι στι Γερουσία μέσα σε δέκα μέρες μετά τιν πσιφοφορία τις Βουλίς κε να ενεργίσι κατά το δοκούν, έχοντας οστόσο ιπόπσι του τιν απόφασι τις Γερουσίας.

Σχόλιο. Με τιν τελεφτέα παράγραφο δίνετε καλίτερι δινατότιτα να λιφθούν αντιλαϊκά μέτρα που είναι όμως αναγκέα, ί να αποριφθούν διμαγογικά μέτρα που ενδέχετε να ίνε επιζίμια για το κράτος κε τιν κινονία.

4. Πρότασι νόμου ί νομοσχέδιο που έχι αναπεμφθί από τον Πρόεδρο τις Διμοκρατίας ισάγετε στιν Ολομέλιά τις κε, αν επιπσιφιστί κε πάλι με τιν απόλιτι πλιοπσιφία του όλου αριθμού τον βουλεφτόν κατά τι διαδικασία του άρθρου 76 παράγραφος 2, ο Πρόεδρος τις Διμοκρατίας το εκδίδι κε το διμοσιέβι ιποχρεοτικά μέσα σε δέκα ιμέρες από τιν επιπσίφισί του.

 

Άρθρο 39

  1. Ο Πρόεδρος τις Διμοκρατίας, ίστερα από πρότασι του αρμόδιου Ιπουργού, εκδίδι κανονιστικά διατάγματα που ίνε αναγέα για τιν εκτέλεσι τον νόμον. Δεν μπορί ποτέ να αναστίλι τιν εφαρμογί τους ούτε να εκσερέσι κανέναν από τιν εκτέλεσί τους.
  2. Με νόμο-πλέσιο που πσιφίζετε από τιν ολομέλια τις Βουλίς μπορί να παρέχετε εκσουσιοδότισι για τιν έκδοσι κανονιστικόν διαταγμάτον, μετά από πρότασι του αρμόδιου Ιπουργού, προκιμένου να ριθμισθούν θέματα που καθορίζοντε από αφτόν σε γενικό πλέσιο. Με το νόμο αφτό χαράσοντε ι γενικές αρχές κε ι κατεφθίνσις τις ρίθμισις που πρέπι να ακολουθιθί.
  3. Ίστερα από πρότασι του αρμόδιου Ιπουργού επιτρέπετε ι έκδοσι κανονιστικόν διαταγμάτον, με ιδικί εκσουσιοδότισι νόμου κε μέσα στα όριά τις.
  4. Με νόμο μπορί να εκσουσιοδοτιθούν κε άλα όργανα τον οργανισμόν τοπικίς αφτοδιίκισις κε ανεκσάρτιτες αρχές να εκδίδουν κανονιστικές πράκσις για τι ρίθμισι λεπτομεριακόν ί τεχνικόν θεμάτον ί θεμάτον με τοπικό ενδιαφέρον.

 

Άρθρο 40

  1. Σε έκτακτες περιπτόσις ο Πρόεδρος τις Διμοκρατίας, ίστερα από πρότασι του Ιπουργικού Σιμβουλίου, εκδίδι πράκσις νομοθετικού περιεχομένου. Ι πράκσις αφτές ιποβάλοντε στι Βουλί για κίροσι μέσα σε δίο μίνες από τιν έκδοσί τους. Σε περίπτοσι απουσίας τις Βουλίς, σιγκαλίτε έκτακτι σίνοδος. Αν ι πράκσις νομοθετικού περιεχομένου δεν ιποβλιθούν στι Βουλί εμπροθέσμος ί αν δεν εγκριθούν από αφτί μέσα σε τρις μίνες από τιν ιποβολί τους, πάβουν να ισχίουν στο εκσίς ί κε αναδρομικά, αν ι Βουλί το αποφασίσι.
  2. Ο Πρόεδρος τις Διμοκρατίας προκιρίσι με διάταγμα διμοπσίφισμα για κρίσιμα εθνικά θέματα, ίστερα από απόφασι τις απόλιτις πλιοπσιφίας του όλου αριθμού τον βουλεφτόν, που λαμβάνετε με πρότασι του Ιπουργικού Σιμβουλίου.
  3. Ο Πρόεδρος τις Διμοκρατίας μπορί να απεφθίνι προς το Λαό διαγκέλματα.

 

Άρθρο 41

Ο Πρόεδρος τις Διμοκρατίας ίνε αρχιγός τον Ενόπλον Δινάμεον τις Χόρας, που τι διίκισί τους ασκί ι Κιβέρνισι, όπος νόμος ορίζι. Απονέμι επίσις τους βαθμούς σε όσους ιπιρετούν σ’ αφτές, όπος νόμος ορίζι.

 

Άρθρο 42

  1. Ο Πρόεδρος τις Διμοκρατίας, ίστερα από πρότασι του Ιπουργού Δικεοσίνις κε γνόμι σιμβουλίου που σιγκροτίτε κατά πλιοπσιφία από δικαστές, μπορί να χαρίζι, μετατρέπι ί μετριάζι τις πινές που επιβάλουν τα δικαστίρια, καθός κε να έρι τις κάθε ίδους νόμιμες σινέπιες πινόν που έχουν επιβλιθί κε εκτιθί.
  2. Ο Πρόεδρος τις Διμοκρατίας μόνο με τι σιγκατάθεσι τις Βουλίς έχι το δικέομα να απονέμι χάρι σε Ιπουργό που καταδικάστικε κατά το άρθρο 72.
  3. Αμνιστία παρέχετε μόνο για πολιτικά εγκλίματα, με νόμο που πσιφίζετε από τιν Ολομέλια τις Βουλίς με πλιοπσιφία τον τριόν πέμπτον του όλου αριθμού τον βουλεφτόν.
  4. Ο Πρόεδρος τις Διμοκρατίας απονέμι τα προβλεπόμενα παράσιμα σίμφονα με τις διατάκσις του σχετικού νόμου.

 

Άρθρο 43

  1. Σε περίπτοσι ένοπλις σίρακσις ί άλου διμόσιου κινδίνου που απειλί άμεσα τι ζοί του έθνους ί τιν ελέφθερι άσκισι του διμοκρατικού πολιτέβματος, ι Βουλί, με απόφασί τις, που λαμβάνετε ίστερα από πρότασι τις Κιβέρνισις, μπορί να αναστίλι σε ολόκλιρι τιν Επικράτια ί σε τμίμα τις, τιν ισχί του σινόλου ί μέρους τον διατάκσεον τον άρθρον 4/4, 5, 7, 8, 10, 11, 13, 16, 18/2, 19, 80/3. Ο Πρόεδρος τις Διμοκρατίας διμοσιέβι τιν απόφασι τις Βουλίς. Με τιν απόφασι τις Βουλίς ορίζετε ι διάρκια ισχίος τον επιβαλόμενον μέτρον, ι οπία δεν μπορί να ιπερβί τις δεκαπέντε ιμέρες.
  2. Σε περίπτοσι απουσίας τις Βουλίς ί αν σιντρέχι αντικιμενικί αδιναμία να σιγκλιθί εγκέρος, τα μέτρα τις προιγούμενις παραγράφου λαμβάνοντε με προεδρικό διάταγμα που εκδίδετε ίστερα από πρότασι του Ιπουργικού Σιμβουλίου. Το διάταγμα ιποβάλετε από τιν Κιβέρνισι στι Βουλί για έγκρισι μόλις καταστί δινατί ι σίγκλισί τις, κε πάντος μέσα σε δεκαπέντε ιμέρες το αργότερο.
  3. Ι διάρκια τον κατά τις προιγούμενες παραγράφους μέτρον μπορί να παρατίνετε ανά δεκαπενθίμερο μόνο με προιγούμενι απόφασι τις Βουλίς.
  4. Τα κατά τις προιγούμενες παραγράφους μέτρα έροντε αφτοδικέος με τι λίκσι τον προθεσμιόν που προβλέποντε στις παραγράφους 1, 2 κε 3 του παρόντος άρθρου, εφόσον δεν παρατίνοντε με απόφασι τις Βουλίς, κε σε κάθε περίπτοσι με τι λίκσι του πολέμου, εφόσον ίχαν επιβλιθί εκσετίας πολέμου.
  5. Αφότου αρχίσουν να ισχίουν τα μέτρα τον προιγούμενον παραγράφον ο Πρόεδρος τις Διμοκρατίας, ίστερα από πρότασι τις Κιβέρνισις, μπορί να εκδίδι πράκσις νομοθετικού περιεχομένου, για να αντιμετοπιστούν επίγουσες ανάγκες ί για να αποκατασταθί ταχίτερα ι λιτουργία τον σινταγματικόν θεσμόν. Ι πράκσις αφτές ιποβάλοντε για κίροσι στι Βουλί μέσα σε δεκαπέντε ιμέρες από τι σίγκλισί τις σε σίνοδο κε πάβουν να ισχίουν στο εκσίς, αν δεν ιποβλιθούν στι Βουλί μέσα στις παραπάνο προθεσμίες ί δεν εγκριθούν από αφτί μέσα σε δεκαπέντε ιμέρες αφότου ιποβλίθικαν.
  6. Ι κατά τις παραγράφους 1 κε 2 του παρόντος άρθρου αποφάσις τις Βουλίς λαμβάνοντε με τιν πλιοπσιφία του σινολικού αριθμού τον βουλεφτόν κε ι κατά τιν παράγραφο 3 αποφάσις με τιν πλιοπσιφία τον τριόν πέμπτον του σινολικού αριθμού τον βουλεφτόν. Ι Βουλί αποφασίζι σε μία μόνο σινεδρίασι.
  7. Σε όλι τι διάρκια τις εφαρμογίς τον μέτρον κατάστασις ανάγκις, τα οπία λαμβάνοντε κατά το άρθρο αφτό, ισχίουν αφτοδικέος ι διατάκσις τον άρθρον 54 κε 55 του Σιντάγματος.

Σχόλιο. Ι αναφορές στι λίκσι τον εργασιόν τις Βουλίς που αναφέροντε στο «Καινοτόμο Σύνταγμα» έχουν απαλιφθί, καθός με τιν τακτικί, αφτόματι, με κλίρο, ετίσια ανανέοσι τις Βουλίς κατά το ένα τρίτο, ι εργασίες τις Βουλίς δεν λίγουν ποτέ.

Άρθρο 44

 1. Ο Πρόεδρος τις Διμοκρατίας δεν εφθίνετε οποσδίποτε για πράκσις που έχι ενεργίσι κατά τιν άσκισι τον καθικόντον του, παρά μόνο για έσχατι προδοσία ί παραβίασι, με πρόθεσι, του Σιντάγματος. Για πράκσις που δεν σχετίζοντε με τιν άσκισι τον καθικόντον του ι δίοκσι αναστέλετε οσότου λίκσι ι προεδρικί θιτία. Ο Πρόεδρος τις Διμοκρατίας ίνε ο μόνος που εκλέγετε άμεσα από το λαό, επομένος ίνε ο μόνος που έχι ασιλία για όσο διάστιμα ασκί τα καθίκοντά του, καθός ι απόφασι του λαού ίνε αμετάκλιτι.

2. Ι πρότασι για κατιγορία κε παραπομπί του Προέδρου τις Διμοκρατίας σε δίκι ιποβάλετε στι Βουλί ιπογραμένι από το ένα τρίτο τουλάχιστον τον μελόν τις κε γίνετε αποδεκτί με απόφασι που λαμβάνετε με πλιοπσιφία τον δίο τρίτον του σινόλου τον μελόν τις.

3. Αν ι πρότασι γίνι αποδεκτί, ο Πρόεδρος τις Διμοκρατίας παραπέμπετε στο Ανότατο Δικαστιριο με ιδικί σίνθεσι, στιν οπία μετέχουν κατά το ένα τρίτο κε λαϊκί δικαστές (ένορκι).

4. Αφότου παραπεμφθί, ο Πρόεδρος τις Διμοκρατίας απέχι από τιν άσκισι τον καθικόντον του κε αναπλιρόνετε, σίμφονα με όσα ορίζοντε στο άρθρο 30· αναλαμβάνι πάλι τα καθίκοντά του, αφότου το δικαστίριο του άρθρου 86 εκδόσι απαλακτικί απόφασι, εφόσον δεν εκσαντλίθικε ι θιτία του.

5. Νόμος που πσιφίζετε από τιν Ολομέλια τις Βουλίς ριθμίζι τα σχετικά με τιν εφαρμογί τον διατάκσεον του άρθρου αφτού.

 

ΜΕΡΟΣ ΠΕΜΠΤΟ

Βουλί

Άρθρο 45

  1. Ο αριθμός τον βουλεφτόν ορίζετε με νόμο, δεν μπορί όμος να ίνε μικρότερος από διακόσιους ούτε μεγαλίτερος από πεντακοσίους.
  2. Ι βουλεφτές αντιπροσοπέβουν το Έθνος.
  3. Ι βουλεφτές εκλέγοντε με κλίρο μετακσί πολιτόν που έχουν το εκλογικό δικέομα, όπος νόμος ορίζι. Μετά τιν κλίροσι, ανεκσάρτιτι δικαστικί αρχί, οριζόμενι από το Ανότατο Δικαστίριο, εκσερί άτομα για λόγους πινικούς (όχι λεφκό πινικό μιτρόο), αστικούς (ανικανότιτα δικεοπρακσίας) ί πσιχιατρικούς (άνια, παράνια, σχιζοφρένια). Αν ο κλιρούμενος ίνε ανίλικος, εκπροσοπίτε στι Βουλί από τον κιδεμόνα του, του ίδγιου φίλου, εφοσον ιπάρχι, ί του άλου, αν δεν ιπάρχι κιδεμόνας του ίδγιου φίλου.
  4. Ι βουλεφτικές εκλογές διενεργούντε ταφτόχρονα σε ολόκλιρι τιν Επικράτια. Νόμος που πσιφίζετε με τιν πλιοπσιφία του όλου αριθμού τον μελόν τις Γερουσίας μπορί να ορίζι τα σχετικά με τιν άσκισι του δικεόματος κλίροσις για εκλογί βουλίς από τους Έλινες πολίτες που βρίσκοντε έκσο από τιν Επικράτια, εφόσον ι μόνιμι κατικία τους ίνε ι Ελάδα.
  5. Ι σιμετοχί στιν κλίροσι για σχιματισμό βουλίς ίνε ιποχρεοτικί. Άτομα που αρνούντε χορίς αποχρόντα λόγο τι σιμετοχί τους χάνουν τα πολιτικά τους δικεόματα, όπος νόμος ορίζι.

Σχόλιο. Με το άρθρο αφτό δεν ίνε δινατί ι αποχί

 Άρθρο 46

Ι ελέφθερι κε ανόθεφτι εκδίλοσι τις λαϊκίς θέλισις, ος έκφρασι τις λαϊκίς κιριαρχίας, τελί ιπό τιν εγκίισι όλον τον λιτουργόν τις Πολιτίας, που έχουν ιποχρέοσι να τι διασφαλίζουν σε κάθε περίπτοσι. Νόμος ορίζι τις πινικές κιρόσις κατά τον παραβατόν τις διάτακσις αφτίς.

Άρθρο 47

 1. Ι βουλεφτές κλιρόνοντε για τρία σινεχί έτι που αρχίζουν από τιν ιμέρα που δίνουν τι δέουσα ιπέφθινι δίλοσι.

Σχόλιο. Αντιπροσοπεφτικό δίγμα ενός πλιθισμού ίνε μόνον εκίνο που έχι επιλεγί τιχέα. Μια τέτια βουλί εκφράζι με τον πχιο ακσιόπιστο τρόπο τι βούλισι όλου του λαού, ανεκσάρτιτα από φίλο, ιλικία, επάγκελμα, περιουσία κλπ. Αντίθετα, μια βουλί που αποτελίτε κιρίος από άνδρες, νομικούς, γιατρούς, μιχανικούς κε ικονομολόγους δεν εκφράζι τι βούλισι του λαού, ο οπίος αναγκαστικά θα εκφρασθί με ανεκσέλεγκτο τρόπο στους δρόμους. Μια κλιρομένι βουλί ανανεόνετε ανέκσοδα. Ι σιχνί ανανέοσι τις Βουλίς δρα αποτρεπτικά στις ανεκσέλεγκτες πολιτικές κρίσις. Εκσάλου, ι «άριστι», ιδίμονες στις αρμοδιότιτές τους απετούντε στιν κιβέρνισι κε όχι στι Βουλί. Ι εκτελεστικί εκσουσία οφίλι να ίνε τελίος ανεκσάρτητι από τι νομοθετικί, εφόσον στους ρόλους τις νομοθετικίς ανίκι κε το να κρίνι τις αποφάσις κε τιν ιλοπίισι τον αποφάσεον τις κιβέρνισις. Έργο τις Βουλίς ίνε να εκφράζι όσο γίνετε πχιο ακσιόπιστα τι βούλισι του λαού κε τιν ικανοπίισί τις ί όχι για τον τρόπο που ι κιβάρνισι ικανοπίισε τι βούλισι του λαού, σινιπολογίζοντας κε αποδεχόμενι το κόστος.

 2. Με κλίρο επιλέγοντε ισάριθμι επιλαχόντες βουλεφτές. Από αφτούς, κατά εκλογικί περιφέρια, με τι σιρά αντικαθίστατε όπιος βουλεφτίς, έχι νόμιμο κόλιμα να αναλάβι ί να σινεχίσι τι βουλεφτικί του ιδιότιτα. Ι επιλαχόντες βουλεφτές έχουν το δικέομα να παρακολουθούν τις εργασίες τις βουλίς κε να πέρνουν το λόγο, αλά δεν έχουν πσίφο. Δεν έχουν τα προνόμια που νόμος ορίζι για τους βουλεφτές. Βουλεφτικί έδρα που κενόθικε μέσα στο τελεφτέο έτος τις περιόδου σιμπλιρόνετε από τον αντίστιχο επιλαχόντα βουλεφτί τις ίδιας περιφέριας.

3. Μεταβατικί διάτακσι. Στιν πρότι κλίροσι μετά τιν πσίφισι του παρόντος Σιντάγματος, το ένα τρίτο τον βουλεφτόν κλιρόνοντε για θιτία ενός έτους, ένα τρίτο για θιτία δίο ετόν και για το τρίτο τρίτο για θιτία τριόν ετόν. Μετά από τα τρία έτι, ανανέοσι τις βουλίς κατά το ένα τρίτο τελίτε κάθε χρόνο.

 

Άρθρο 48

 1. Ι εκλογικές περιφέριες ορίζοντε με νόμο που ισχίι από τιν μεθεπόμενι κλίροσι, εκτός κε αν προβλέπετε ι ισχίς του άμεσα από τιν επόμενι κλίροσι με ριτί διάτακσι που πσιφίζετε με τιν πλιοπσιφία του όλου αριθμού τον μελόν τις Γερουσίας.

2. Ο αριθμός τον βουλεφτόν κάθε εκλογικίς περιφέριας ορίζετε με προεδρικό διάταγμα, με βάσι το νόμιμο πλιθισμό τις περιφέριας. Ο νόμιμος πλιθισμός προκίπτι, από τους εγκεγραμένους στα ικία διμοτολόγια, όπος νόμος ορίζι. Τα διμοτολόγια περιλαμβάνουν τους μόνιμους κατοίκους, όπος προκίπτουν από τιν τελεφτέα απογραφί κε από τιχόν μεταβολί τις μόνιμις κατικίας. Ι μόνιμι κατικία ορίζετε με νόμο. Τα αποτελέσματα τις απογραφίς θεορίτε ότι έχουν διμοσιεφθί με βάσι τα στιχία τις αρμόδιας ιπιρεσίας μετά τιν πάροδο ενός έτους από τιν τελεφτέα ιμέρα διεκσαγογίς τις.

Σχολιο. Ι κατανομί τον βουλεφτόν στιρίζετε στι μόνιμι κατικία τον πολιτόν μάλον παρά στον τόπο όπου τιχόν έχουν επιχιρίσις τους, καθός επιχιρίσις μπορί να ιπάρχουν σε πολά μέρι τις Ελάδας ί κε στο εκσοτερικό. Ι μόνιμι κατικία βεβεόνετε από το δίμο που στιρίζετε σε αποδικτικά στιχία όπος νόμος ορίζι. Ι επιλογί τις νόμιμις κατικίας μάλον παρά του τόπου εργασίας ί επιχίρισις έχι τιν ένια ότι ο τόπος που διάγι το μεγαλίτερο μέρος τις προσοπικίς ζοίς του κάθε πολίτις έχι μεγαλίτερι ακσία από τον τόπο όπου εργάζετε ί έχι τις επιχιρίσεις του, καθόσον ι ικονομικί όπσι του βίου δεν αποκλίετε να έχι απετίσις που αντιστρατέβοντε τα σιμφέροντα του απλού ανθρόπου, όπος ίνε ο σεβασμός του περιβάλοντος κλπ.

Άρθρο 49

 1. Για να κλιροθί κάπχιος βουλεφτίς απετίτε να ίνε Έλινας πολίτις, να έχι τι νόμιμι ικανότιτα να εκλέγι κε να έχι σιμπλιρόσι το ικοστό πέμπτο έτος τις ιλικίας του κατά τιν ιμέρα τις εκλογίς.

2. Βουλεφτίς που στερίθικε κάπχιο από τα παραπάνο προσόντα εκπίπτι αφτοδικέος από το δικέομα τις κλίροσις για τι Βουλί.

Άρθρο 50

  1. Έμισθι διμόσιι λιτουργί κε ιπάλιλι, άλι ιπάλιλι του διμοσίου, ιπιρετούντες στις ένοπλες δινάμις κε στα σόματα ασφαλίας, ιπάλιλι οργανισμόν τοπικίς αφτοδιίκισις ί άλον νομικόν προσόπον διμοσίου δικέου, ερετά μονοπρόσοπα όργανα τον οργανισμόν τοπικίς αφτοδιίκισις, διικιτές, ιποδιικιτές ί πρόεδρι διικιτικόν σιμβουλίον ί διεφθίνοντες ί εντεταλμένι σίμβουλι νομικόν προσόπον διμοσίου δικέου ί κρατικόν νομικόν προσόπον ιδιοτικού δικέου ί διμόσιον επιχιρίσεον ί επιχιρίσεον τι διίκισι τον οπίον ορίζι άμεσα ί έμεσα το Διμόσιο με διικιτικί πράκσι ί ος μέτοχος ί επιχιρίσεον τον οργανισμόν τοπικίς αφτοδιίκισις δεν μπορούν να ανακιριχθούν βουλεφτές κε οφίλουν να παρετιθούν μετά τιν κλίροσί τους πριν από τιν ανακίρικσί τους ος βουλεφτόν. Ι παρέτισι σιντελίτε με μόνι τι γραπτί ιποβολί τις. Τα ανότερα ερετά μονοπρόσοπα όργανα τον οργανισμόν τοπικίς αφτοδιίκισις δέφτερου βαθμού δεν μπορούν να ανακιριχθούν ιποπσίφιι ούτε να κλιροθούν βουλεφτές κατά τι διάρκια τις θιτίας για τιν οπία εκσελέγισαν, ακόμι κε αν παρετιθούν. Αν κλιροθούν βουλεφτές, αντικαθίσταντε από επιλαχόντες.
  2. Από τους περιορισμούς τις προιγούμενις παραγράφου εκσερούντε ι καθιγιτές τον ανότατον εκπεδεφτικόν ιδριμάτον. Νόμος ορίζι τον τρόπο τις αναπλίροσίς τους· κατά τι διάρκια τις βουλεφτικίς περιόδου αναστέλετε ι άσκισι τον αρμοδιοτίτον τον σχετικόν με τιν ιδιότιτα του καθιγιτί που εκλέχθικε.
  3. Πολιτικί ιπάλιλι κε στρατιοτικί γενικά, που έχουν κατά το νόμο αναλάβι ιποχρέοσι να παραμίνουν στιν ιπιρεσία για ορισμένο χρόνο, δεν μπορούν να να εκλεγούν βουλεφτές όσο χρόνο διαρκί ι ιποχρέοσί τους.

 

Άρθρο 51

  1. Νόμος ορίζι τις ιδιότιτες κε τα έργα που ίνε ασιμβίβαστα με τα καθίκοντα του βουλεφτί.
  2. Ο νόμος τις προιγούμενις παραγράφου κε κάθε μεταγενέστερι τροποπίισί του ισχίουν για τους βουλεφτές τις μεθεπόμενις ετίσιας περιόδου από εκίνι κατά τιν οπία πσιφίσθικε.

 

Άρθρο 52

Ι βουλεφτές, πριν αναλάβουν τα καθίκοντά τους δίνουν στο Βουλεφτίριο κε σε διμόσια σινεδρίασι τιν ακόλουθι δίλοσι: Διλόνο ιπέφθινα, επικαλούμενος τιν τιμί κε τι σινίδισί μου να ίμε πιστός στιν πατρίδα κε στο διμοκρατικό πολίτεβμα, να ιπακούο στο Σίνταγμα κε στους νόμους κε να εκπλιρόνο εφσινίδιτα τα καθίκοντά μου

 

Άρθρο 53

  1. Ι βουλεφτές έχουν απεριόριστο το δικέομα τις γνόμις κε πσίφου κατά σινίδισι.
  2. Ι παρέτισι από το βουλεφτικό ακσίομα ίνε δικέομα του βουλεφτί. Εφόσον τελίτε για ετίες που νόμος ορίζι, ισχίι ι παρέτισι μόλις ο βουλεφτίς ιποβάλι γραπτί δίλοσι στον πρόεδρο τις βουλίς κε δεν ανακαλίτε. Αντίστιχος επιλαχόν στιν κλίροσι βουλεφτίς από τιν ίδια περιφέρια τον αντικαθιστά ος τι λίκσι τις θιτίας του. Αν ι παρέτισι γίνετε χορίς να εντάσετε στις ετίες που ορίζι ο νόμος, ο παρετούμενος χάνι ισόβια τα πολιτικά του δικεόματα.

 

Άρθρο 54.

  1. Ο βουλεφτίς δεν καταδιόκετε ούτε εκσετάζετε με οπιονδίποτε τρόπο για γνόμι ί πσίφο που έδοσε κατά τιν άσκισι τον βουλεφτικόν καθικόντον.
  2. Ο βουλεφτίς δεν έχι ιποχρέοσι μαρτιρίας για πλιροφορίες που περιίλθαν σ’ αφτόν ί δόθικαν από αφτόν κατά τιν άσκισι τον καθικόντον του, ούτε για τα πρόσοπα που του εμπιστέφθικαν τις πλιροφορίες ί στα οπία αφτός τις έδοσε.

 

 Άρθρο 55

  1. Βουλεφτικί ασιλία παρέχετε από τι Βουλί μόνο μετά από έτισι του βουλεφτί που διόκετε κε μόνο για πράκσις ί παραλίπσις που σινδέοντε άμεσα με τιν πολιτικί δράσι του. Ι ος άνο έτισι ισάγετε για σιζίτισι στιν αρμόδια διαρκί επιτροπί κε ι επ΄ αφτίς απόφασι λαμβάνετε εντός τριάντα ιμερόν από τιν ιποβολί τις έτισις στον Πρόεδρο τις Βουλίς. Ο βουλεφτίς μπορί να ζιτίσι ι σιζίτισι να διεκσαχθί στιν ολομέλια, ι οπία αποφασίζι με την απόλιτι πλιοπσιφία του όλου αριθμού τον βουλεφτόν. Σε περίπτοσι απουσίας τις Βουλίς, ι ος άνο προθεσμία αναστέλετε μέχρι τι σιμπλίροσί τις, οπότε αναστέλετε ισόχρονα ο χρόνος παραγραφίς του αδικίματος. Ι ασιλία θεορίτε ότι δεν χοριγίθικε, εάν ι Βουλί δεν αποφανθί εντός τις ος άνο προθεσμίας.
  2. Αρμόδιο δικαστίριο για τιν εκδίκασι ιποθέσεον κατά βουλεφτόν ίνε το Εφετίο

 

Άρθρο 56

  1. Ι Βουλί σινέρχετε αφτοδικέος κάθε έτος τιν πρότι Δεφτέρα του Οκτοβρίου σε τακτικί σίνοδο για τα ετίσια έργα τις, εκτός αν ο Πρόεδρος τις Διμοκρατίας τι σιγκαλέσι νορίτερα σίμφονα με το άρθρο 36/1.
  2. Ι διάρκια τις τακτικίς σινόδου δεν μπορί να ίνε σιντομότερι από πέντε μίνες, χορίς να σινιπολογίζετε ο χρόνος τις αναστολίς σίμφονα με το άρθρο 36. Ι τακτικί σίνοδος παρατίνετε ιποχρεοτικά όσπου να εγκριθί, σίμφονα με το άρθρο 84/2, ο προιπολογισμός ί να πσιφιστί σίμφονα με το ίδιο άρθρο ιδικός νόμος.

 

Άρθρο 57

  1. Ι Βουλί ορίζι τον τρόπο τις ελέφθερις κε διμοκρατικίς λιτουργίας τις με Κανονισμό, που πσιφίζετε από τιν Ολομέλια κε διμοσιέβετε με παραγκελία του Προέδρου τις στιν Εφιμερίδα τις Κιβερνίσεος. Ο Κανονισμός καθορίζι κε τιν οργάνοσι τον ιπιρεσιόν τις Βουλίς ιπό τιν εποπτία του Προέδρου.
  2. Ι Βουλί εκλέγι από τα μέλι τις τον Πρόεδρο κε τα λιπά μέλι του Προεδρίου, σίμφονα με τους ορισμούς του Κανονισμού. Ο Πρόεδρος κε ι Αντιπρόεδρι εκλέγοντε στιν αρχί κάθε βουλεφτικίς περιόδου.
  3. Ο Πρόεδρος τις Βουλίς διεφθίνι τις εργασίες του Σόματος, μεριμνά για τιν τίρισι τις τάκσις κε τον γραπτόν κε άγραφον κανόνον τις κινοβουλεφτικίς δεοντολογίας. Προς τούτο, λαμβάνοντε πιθαρχικά μέτρα εναντίον βουλεφτόν που εκτρέποντε, όπος ορίζι ο Κανονισμός.
  4. Ι Βουλί μπορί, ίστερα από πρότασι πενίντα βουλεφτόν, να εκφράσι μομφί κατά του Προέδρου τις Βουλίς ί μέλους του Προεδρίου, ι οπία, αν πσιφισθί από τιν απόλιτι πλιοπσιφία τις βουλίς, σινεπάγετε τι λίκσι τις θιτίας του.
  5. Ο Πρόεδρος τις Διμοκρατίας ορίζι Γενικό Γραματέα τις Βουλις μετακσί ιποπσιφίον με τεκμιριομένι γνόσι κε εμπιρία πάνο σε θέματα δικέου. Ι διάρκια τις θιτίας του Γενικού Γραματέα ίνε 4 έτι. Ι Βουλί, ίστερα από πρότασι 75 βουλεφτόν, μπορί να εκφράσι με απλί πλιοπσιφία μομφί κατά του Γενικού Γραματέα τις Βουλίς, ι οπία, αν πσιφισθί, σινεπάγετε τι λίκσι τις θιτίας του. Ο Γενικός Γραματέας καθορίζι με τον Πρόεδρο τις Βουλίς τιν ιμερίσια διάτακσι. Ο Γενικός Γραματέας φιλάσι τι σφραγίδα τις Βουλίς. Σχόλιο. Για μεν τιν προεδρία κε αντιπροεδρία τις Βουλίς τα κιριότερα απαρέτιτα προσόντα ίνε ι ίπαρκσι κινού νου κε ι εμπιστοσίνι που τους έχουν ι βουλεφτές, ιδιότιτες για τις οπίες αρμόδιι να κρίνουν ίνε ι ίδγι ι βουλεφτές. Για τι διαδικασία όμος απαρέτιτι ίνε ι γνώσι κε ι εμπιρία σε θέματα δικέου κε διίκισις, χριάζετε επομένος ένας Γραματέας, χορίς πσίφο για τιν τίρισι του Κανονισμού τις Βουλίς.
  6. Με τον Κανονισμό μπορί να σισταθί στι Βουλί επιστιμονικί ιπιρεσία για τιν ιποβοίθισι του νομοθετικού τις έργου.
  7. Ο Κανονισμός καθορίζι τιν οργάνοσι τον ιπιρεσιόν τις Βουλίς ιπό τιν εποπτία του Προέδρου τις, καθός κε όλα όσα αφορούν το προσοπικό τις. Ι πράκσις του Προέδρου που αφορούν τιν πρόσλιπσι κε τιν ιπιρεσιακί κατάστασι του προσοπικού τις Βουλίς ιπόκιντε σε προσφιγί ί έτισι ακίροσις στο Ανότατο Δικαστίριο.
  8. Ι Βουλί στιν πρότι σινεδρίασί τις αφού σιγκροτιθί σε σόμα, πσιφίζι μετακσί τον ιποπσίφιον κομάτον. Τα κόματα που δεν πέρνουν καμιά πσίφο δεν θεορούντι κόματα τις Βουλίς κε δεν έχουν τα δικεόματα που προβλέποντε για τα κόματα τις Βουλίς.
  9. Στο κόμα που πλιοπσίφισε αναθέτι ο Πρόεδρος τις Διμοκρατίας το σχιματισμό Κιβέρνισις με τις διαδικασίες που ορίσθικαν στο άρθρο 33/3.

 

Άρθρο 59

  1. Ι Βουλί στιν αρχί τις βουλεφτικίς περιόδου σινιστά από τα μέλι τις διαρκίς κινοβουλεφτικές επιτροπές, όπος ορίζι ο Κανονισμός. Ι Πρόεδρι του ιμίσεος τουλάχιστον τον διαρκόν επιτροπόν προέρχοντε ιποχρεοτικά από τα κόματα τις αντιπολίτεφσις.
  2. Ι Βουλί σινιστά από τα μέλι τις εκσεταστικές επιτροπές, εφόσον ι σχετικί πρότασι ιπερπσιφισθί από τα δίο πέμπτα του σινόλου τον βουλεφτόν. Ι πρότασι ιποβάλετε από το ένα πέμπτο του όλου αριθμού τον βουλεφτόν. Εκσεταστικές επιτροπές για ζιτίματα που ανάγοντε στιν εκσοτερικί πολιτικί κε τιν εθνικί άμινα σινεδριάζουν μιστικά, εκτός αν αποφασίσουν διαφορετικά. Το πόρισμά τους διμοσιέβετε σε περίλιπσι, εκτός αν αποφασίσι ι Βουλί διαφορετικά.
  3. Όλες ι επιτροπές τις Βουλίς σινιστόντε ανάλογα με τι δίναμι τον κομάτον, τον ομάδον κε τον ανεκσάρτιτον, όπος ορίζι ο Κανονισμός.

 

Άρθρο 60

Κανένας δεν εμφανίζετε στι Βουλί αφτόκλιτος για να αναφέρι οτιδίποτε προφορικά ί εγκράφος. Ι αναφορές παρουσιάζοντε από βουλεφτί ί παραδίδοντε στον Πρόεδρο. Ι Βουλί έχι δικέομα να αποστέλι τις αναφορές που τις απεφθίνοντε στους Ιπουργούς κε τους Ιφιπουργούς, ι οπίι ιποχρεούντε να δίνουν διεφκρινίσις όποτε τους ζιτιθούν. Κατ΄ εκσέρεσι, ο Πρόεδρος τις Διμοκρατίας, ο προθιπουργός, τα μέλι τις κιβέρνισις κε ι αρχιγί τον κομάτον ί εκπρόσοπί τους μπορούν να εμφανίζοντε στι Βουλί αφτόκλιτι κε να λαμβάνουν το λόγο. Προκιμένου να γίνι εκλογί πλιοπσιφούντος κόματος λαμβάνουν το λόγο στι Βουλί ι αρχιγί όλον τον ιποπσίφιον κομάτον.

 

Άρθρο 61

  1. Ι Βουλί ασκί το νομοθετικό τις έργο σε Ολομέλια, στο τμίμα διακοπίς κε στις επιτροπές.
  2. Ο κινοβουλεφτικός έλενχος ασκίτε από τι Βουλί στιν ολομέλια, στο τμίμα διακοπίς κε στις επιτροπές. Τα ζιτίματα εμπιστοσίνις κε δισπιστίας προς τιν Κιβέρνισι κε ι σίστασι εκσεταστικόν επιτροπόν ανίκουν αποκλιστικά στιν αρμοδιότιτα τις ολομέλιας.

 

Άρθρο 62

  1. Ι νομοθετικί προτοβουλία ανίκι στι Βουλί κε στιν Κιβέρνισι. Εφόσον πρότασι νόμου προέρχετε τουλάχιστον από το ένα τρίτο του όλου αριθμού τον βουλεφτόν, ι επεκσεργασία τις προτάσετε κάθε άλου νομοσχεδίου ί πρότασις νόμου.
  2. Προτάσις κε σχέδια νόμον, τροπολογίες κε προσθίκες που επιβαρίνουν τον προιπολογισμό δεν ισάγοντε για σιζίτισι χορίς έκθεσι του Γενικού Λογιστιρίου του Κράτους κε γνομοδότισι τις Ελενκτικίς Αρχίς.
  3. Μία φορά το μίνα, σε ιμέρα που ορίζι ο Κανονισμός εγγράφοντε στιν ιμερίσια διάτακσι κατά σιρά προτερεότιτας κε σιζιτούντε εκρεμίς προτάσις νόμον.

 

 Άρθρο 63

Κάθε πρότασι, σχέδιο νόμου, τροπολογία ί προσθίκι σινοδέβετε ιποχρεοτικά από ετιολογικί έκθεσι κε από έκθεσι επιπτόσεον. Αν αποσκοπί στιν τροποπίισι διάτακσις νόμου, καταχορίζετε στιν ετιολογικί έκθεσι ολόκλιρο το κίμενο τις διάτακσις που τροποπιίτε.

 

Άρθρο 64

  1. Κάθε νομοσχέδιο κε πρότασι νόμου σιζιτούντε κε πσιφίζοντε μία φορά, καταρχίν, κατάρθρο κε στο σίνολο.
  2. Νομοσχέδιο ί πρότασι νόμου που σιζιτίθικαν κε πσιφίστικαν στιν αρμόδια επιτροπί ισάγοντε στιν Ολομέλια σε μία σινεδρίασι κε σιζιτούντε κε πσιφίζοντε ενιέα επί τις αρχίς, επί τον άρθρον κε στο σίνολο.
  3. Νομοσχέδιο που χαρακτιρίζετε από τιν Κιβέρνισι ος κατεπίγον ισάγετε για πσίφισι ίστερα από περιορισμένι σιζίτισι σε μία σινεδρία.
  4. Ι Κιβέρνισι μπορί να ζιτίσι να σιζιτιθί σε ορισμένο αριθμό σινεδριάσεον νομοσχέδιο ί πρότασι νόμου που έχι επίγοντα χαρακτίρα.
  5. Ι επιπσίφισι δικαστικόν ί διικιτικόν κοδίκον, που σιντάχθικαν από ιδικές επιτροπές, ι οπίες έχουν σισταθί με ιδικούς νόμους, μπορί να γίνι με ιδιέτερο νόμο που τους κιρόνι στο σίνολό τους.
  6. Με τον ίδγιο τρόπο μπορί να γίνι κοδικοπίισι διατάκσεον που ιπάρχουν με απλί τακσινόμισί τους ί επαναφορά στο σίνολό τους καταργιμένον νόμον.

 

Άρθρο 65

  1. Ι αφθεντικί ερμινία τον νόμον ανίκι στι νομοθετικί λιτουργία.
  2. Νόμος που δεν ίνε πράγματι ερμινεφτικός ισχίι μόνο από τι διμοσίεφσί του. Ι ανάγκι αφθεντικίς ερμινίας πρέπι να σινάγετε από τι διακίμανσι τις νομολογίας σε σχέσι με τιν ένια του ερμινεβμένου νόμου.

 

Άρθρο 66

  1. Κανένας φόρος δεν επιβάλετε ούτε ισπράτετε χορίς τιπικό νόμο που, σεβόμενος τις ουσιαστικές δεσμέφσις που πιγάζουν από το Σίνταγμα, καθορίζι το ιποκίμενο τις φορολογίας κε το ισόδιμα, το ίδος τις περιουσίας, τις δαπάνες κε τις σιναλαγές ί τις κατιγορίες τους στις οπίες αναφέρετε ο φόρος.
  2. Το αντικίμενο τις φορολογίας, ο φορολογικός σιντελεστίς κε ι απαλαγές ί ι εκσερέσις από τι φορολογία δεν μπορούν να αποτελέσουν αντικίμενο νομοθετικίς εκσουσιοδότισις. Κατ΄ εκσέρεσι, επιτρέπετε να επιβλιθούν με εκσουσιοδότισι νόμον-πλεσίον εκσισοτικές ί αντισταθμιστικές ισφορές ί δασμί κε να λιφθούν ικονομικά μέτρα στο πλέσιο τον διεθνόν σχέσεον τις χόρας με ικονομικούς οργανισμούς.
  3. Όρος ί οπχιοδίποτε άλο ικονομικό βάρος μπορί να επιβάλετε μόνο για το μέλον.

 

Άρθρο 67

  1. Μισθός, σίντακσι, χοριγία ί αμιβί ούτε εγγράφετε στον προιπολογισμό του Κράτους ούτε παρέχετε χορίς ιδικό νόμο. Ι διάτακσι αφτί ισχίι κε για τους ιπαλίλους τις Βουλίς.
  2. Νόμος ορίζι τα σχετικά με τιν κοπί ί τιν έκδοσι νομίσματος. Το προιγούμενο εδάφιο δεν κολίι τι σιμετοχί τις Ελάδας στις διαδικασίες τις Ικονομικίς κε Νομισματικίς Ένοσις στο πλέσιο τις Εβροπαικίς ολοκλίροσις.

 

Άρθρο 67α

  1. Με τις εκσερέσις που αναφέρθικαν (άρθρο 50), ι ιπόλιπι βουλεφτές εκσακολουούν να ασκούν το επάγκελμά τους, όστε να μιν πάπσουν να εκπροσοπούν τα σιμφέροντα κε τι βούλισι τον μελόν του επαγκέλματός τους. Καθός τα βουλεφτικά τους καθίκοντα ενδέχετε να τους εμποδίζουν να ασκίσουν πλίρος τις επαγκελματικές τους ιποχρεόσις, δικεούντε να έχουν βουλεφτικί αποζιμίοσι που ορίζετε με νόμο. Επιπλέον, εάν δεν διαμένουν στιν έδρα τις Βουλίς, δικεούντε να έχουν έκσοδα για κίνισι κε στέγασι στιν έδρα τις Βουλίς, όπος νόμος ορίζι.
    Άρθρο 67β.
  2. Ι Γερουσία αποτελίτε από 50 κατακσιομένα μέλι τις κινονίας, ιλικίας 50 ος 80 ετόν κατά τιν εκλογί τους, μετακσί πρόιν Προέδρον Διμοκρατίας, Προθιπουργόν, προέδρον τις Βουλίς, Προέδρον τις Γερουσίας κε Προέδρον Ανότατον Δικαστιρίον. Αν ι ιποπσίφιι ίνε λιγότερι από 50, μπορούν να θέσουν ιποπσιφιότιτα πρόιν πριτάνις ΑΕΙ κε πρόιν αρχιγί τον ενόπλον δινάμεον. Τα μέλι τις Γερουσίας έχουν ισόβια θιτία ί όσπου να σιμπλιρόσουν το 90ό έτος τις ιλικίας τους. Κάθε μέλος τις Γερουσίας που λίγι ι θιτία του αντικαθίστατε από άλο μέλος που εκλέγετε, εφόσον έχι τα προσόντα, από τα ιπόλιπα μέλι τις Γερουσίας. Ένστασι εναντίον τις εκλογίς εκδικάζετε από το Ανότατο Δικαστίριο.
  3. Νόμι τις Βουλίς που έχουν σχέσι με τι διανομί τις γις, μεταβολές στι γλόσα, τα δικεόματα τον μιονοτίτον, τι θρισκία, τιν εκχόρισι κιριαρχικόν δικεομάτον τις χόρας σε διεθνίς οργανισμούς, τιν ισονομία, τιν ισοπολιτία κε τιν ισιγορία τον πολιτόν πσιφίζοντε κατά πλιοπσιφία από τι Γερουσία που βρίσκετε σε απαρτία με τιν παρουσία τον τριόν πέμπτον τον μελόν τις κε προοθούντε στον Πρόεδρο τις Διμοκρατίας.
  4. Ι Γερουσία ισιγίτε στον Πρόεδρο τις Διμοκρατίας πάνο σε νόμους που πσιφίσθικαν ι καταπσιφίσθικαν από τι Βουλί με οριακί πλιοπσιφία (49%-51%) κε ο Πρόεδρος τις Διμοκρατίας κρίνι ότι ενδέχετε να χριάζετε ισίγισι τις Γερουσίας. Ι ισίγισι τις Γερουσίας μπορί, κατά τιν κρίσι του Προέδρου τις Διμοκρατίας να οδιγίσι σε διμοπσίφισμα.
  5. Με ισίγισι τις κιβέρνισις, ι Γερουσία μπορί να πσιφίζι νόμους πάνο σε θέματα τον αρμοδιοτίτον τις (διανομί τις γις, μεταβολές στι γλόσα, τα δικεόματα τον μιονοτίτον, τι θρισκία, τιν εκχόρισι κιριαρχικόν δικεομάτον τις χόρας σε διεθνίς οργανισμούς, τιν ισονομία, τιν ισοπολιτία κε τιν ισιγορία τον πολιτόν). Εφόσον εγκριθούν κε από τι Βουλί, αποτελούν νόμους του κράτους. Εάν ιπάρχι διάσταση μετακσί Γερουσίας κε Βουλίς, ο Πρόεδρος τις Διμοκρατίας αποφασίζι αν θα αναπέμπσι το νόμο στιν κιβέρνισι για να επιφέρι κατάλιλες αλαγές που να εκσασφαλίζουν τιν έγκρισι τον δίο βουλεφτικόν σομάτον ί κε να αναπέμπσι το θέμα σε διμοπσίφισμα.
  6. Ι Γερουσία ισιγίτε στον Πρόεδρο τις Διμοκρατίας κατάλογο τουλάχιστον τριόν προσόπον εγνοσμένου κίρους για τιν επιλογί αντίστιχον Προέδρον ανεκσάρτιτον αρχόν.
  7. (Μεταβατικό άρθρο). Τα μέλι τις πρότις Γερουσίας μετά τιν πσίφισι αφτού του Σιντάγματος ορίζοντε από τον Πρόεδρο τις Διμοκρατίας, μετά από πρότασι τις Κιβέρνισις.

 

Σχόλιο. Το άρθρο 67β αποσκοπί στο να θέσι φραγμό σε ενδεχόμενες ενέργιες τις Βουλίς που αποτελούν προιόν διμαγογίας κε μπορί να φένοντε ελκιστικές βραχιπρόθεσμα, αλά ενδέχετε να έχουν ολέθριες μακροπρόθεσμες σινέπιες. Ι αναγκαστικί πίρα κε γνόσι σε θέματα διακιβέρνισις τις χόρας τον μελόν τις Γερουσίας εκσασφαλίζουν κατά το δινατό αφτί τιν προιπόθεσι, αφού όλι έχουν χριματίσι ιγέτες μιας από τις 3 εκσουσίες. Ι τελικί απόφασι επαφίετε στον Πρόεδρο τις Διμοκρατίας.

 

ΜΕΡΟΣ ΕΚΤΟ

Κιβέρνισι
Άρθρο 68

  1. Τιν Κιβέρνισι αποτελί το Ιπουργικό Σιμβούλιο που απαρτίζετε από τον Προθιπουργό κε τους Ιπουργούς. Νόμος ορίζι τα σχετικά με τι σίνθεσι κε τι λιτουργία του Ιπουργικού Σιμβουλίου. Με διάταγμα που προκαλί ο Πρόεδρος τις Κιβέρνισις μπορί να διοριστί Αντιπρόεδρος του Ιπουργικού Σιμβουλίου.
  2. Ι ιφιπουργί ίνε αποκλιστικά ιπιρεσιακί. Επιλέγοντε από ιδικί επιτροπί επιλογίς ίστερα από προκίρικσι τις θέσις, διορίζοντε για ορισμένι θιτία κε δεν μπορούν να παφθούν παρά μόνο για σοβαρό λόγο.
  3. Κανένας δεν μπορί να διοριστί μέλος τις Κιβέρνισις, αν δεν σιγκεντρόνι τα προσόντα που ορίζι το άρθρο 49 για το βουλεφτί.
  4. Το ακσίομα του μέλους τις Κιβέρνισις ίνε ασιμβίβαστο με τιν ιδιότιτα του βουλεφτί, του μέλους τις Γερουσίας καθός κε με οπιοδίποτε άλο ακσίομα, θέσι ί έργο.
  5. Αν δεν ιπάρχι Αντιπρόεδρος, ο Προθιπουργός ορίζι έναν από τους Ιπουργούς προσορινό αναπλιροτί του, όταν παρουσιάζετε ανάγκι.

 

Άρθρο 69

  1. Ι Κιβέρνισι καθορίζι κε κατεφθίνι τι γενικί πολιτικί τις Χόρας, σίμφονα με τους ορισμούς του Σιντάγματος κε τον νόμον.
  2. Ο Προθιπουργός εκσασφαλίζι τιν ενότιτα τις Κιβέρνισις κε κατεφθίνι τις ενέργιές τις, καθός κε τον διμόσιον γενικά ιπιρεσιόν για τιν εφαρμογί τις κιβερνιτικίς πολιτικίς μέσα στο πλέσιο τον νόμον.

 

-Άρθρο 70

  1. Ι Κιβέρνισι οφίλι να έχι τιν εμπιστοσίνι τις Βουλίς. Ι εμπιστοσίνι τις Βουλίς εκφράζετε με τιν πλιοπσιφία τον παρόντον βουλεφτόν, ι οπία δεν μπορί να ίνε κατότερι από τα δύο πέμπτα του όλου αριθμού τον βουλεφτόν. Μέσα σε δεκαπέντε ιμέρες από το διορισμό του Προθιπουργού, ι Κιβέρνισι οφίλι να ζιτίσι πσίφο εμπιστοσίνις τις Βουλίς κε μπορί να τι ζιτί κε οποτεδίποτε άλοτε. Αν έχουν διακοπί ι εργασίες τις ι Βουλί σινέρχετε σε ιδικί σίνοδο.
  2. Ι Βουλί μπορί με απόφασί που λαμβάνι με τιν απόλιτι πλιοπσιφία του όλου αριθμού τον βουλεφτόν να αποσίρι τιν εμπιστοσίνι τις από μέλος τις κιβέρνισις. Ι πρότασι δισπιστίας ιποβάλετε από το ένα πέμπτο τουλάχιστον του όλου αριθμού τον βουλεφτόν, μόνο μετά τιν παρέλεφσι εξαμίνου αφότου ι Βουλί απέριπσε πρότασι δισπιστίας. Κατ΄ εκσέρεσι, μπορί να ιποβλιθί πρότασι δισμπιστίας κατά τις Κιβέρνισις κε πριν από τιν παρέλεφσι του εκσαμίνου αν ίνε ιπογεγραμένι από τιν απόλιτι πλιοπσφία του όλου αριθμού τον βουλεφτόν κε προτίνετε νέος προθιπουργός.
  3. Ι σιζίτισι για τιν πρότασι εμπιστοσίνις ί δισπιστίας αρχίζι μετά δίο ιμέρες από τιν ιποβολί τις κε περατόνετε εντός τριόν ιμερόν.
  4. Ι πσιφοφορία για τιν πρότασι εμπιστοσίνις ί δισπιστίας διεκσάγετε αμέσος μόλις τελιόσι ι σιζίτισι, μπορί όμος να αναβλιθί για σαράντα οκτό όρες, αν το ζιτίσι ι Κιβέρνισι.

 

Άρθρο 71

Τα μέλι του Ιπουργικού Σιμβουλίου, ίνε σιλογικός ιπέφθινα για τι γενικί πολιτικί τις Κιβέρνισις κε καθένας από αφτούς για τις πράκσις ί παραλίπσις τις αρμοδιότιτάς του.

 

Άρθρο 72

 

Πινικί δίοκσι κατά μέλους τις Κιβέρνισις ασκίτε από τιν Ισαγκελία του Ανότατου Δικαστιρίου, όπος νόμος ορίζι.

 

Άρθρο 72α

Νόμος ορίζι τα τις αποζιμίοσις του προθιπουργού, ιπουργόν κε ιφιπουργόν

 

ΜΕΡΟΣ ΕΒΔΟΜΟ

Δικεοσίνι

 Άρθρο 73

Ι δικεοσίνι απονέμετε από δικαστίρια σιγκροτούμενα από τακτικούς δικαστές, που απολαμβάνουν λιτουργικί προσοπικί ανεκσαρτισία κε από ενόρκους.

Άρθρο 74

  1. Ι δικαστικί λιτουργί ίνε ισόβιι. Ο διόρισμός τους ος δοκίμον κε τακτικόν, καθός κε κάθε μεταβολί τις ιπιρεσιακίς κατάστασίς τους διενεργούντε με προεδρικό διάταγμα ίστερα από πρότασι του Ιπουργού Δικεοσίνις, ι οπία ιποβάλετε εντός μινός από τι σχετικί απόφασι του αρμόδιου Δικαστικού Σιμβουλίου. Σε περίπτοσι διαφονίας του Ιπουργού Δικεοσίνις αποφένετε ι Ολομέλια του Ανότατρου Δικαστιρίου.
  2. Ι επιθεόρισι και ακσιολόγισι τον δικαστόν ενεργίτε από δικαστές ανότερου βαθμού, τον δε ισαγκελέον από ισαγκελίς ανότερου βαθμού, σίμφονα με τους ορισμούς του νόμου. Στιν ακσιολόγισι λαμβάνοντε ιπόπσι αφενός τα ποσοστά τον καταδικαστικόν αποφάσεον που έχουν αθοοθί από ανότερο δικαστίριο και αφετέρου τα ποσοστά τον αθοοτικόν αποφάσεόν τους, που καταδικάστικαν σε δεφτεροβάθμια κρίσι. Λαμβάνετε επίσις ιπόπσι το ποσοστό τον αθοοτικόν αποφάσεόν τους σιγκριτικά με το μέσο όρο τον αθοοτικόν αποφάσεον όλον τον δικαστόν του ίδγιου βαθμού.
  3. Πινικές ιποθέσις σε βάρος μελόν του Ανότατου Δικαστιρίου κρίνοντε από δικαστίριο ενόρκον με σιμετοχί δίο καθιγιτόν τις νομικίς σχολίς που επιλέγοντε με κλίροσι, όπος νόμος ορίζι.

 

Άρθρο 75

Ι δικαστές ασκούν μόνο δικεοδοτικό έργο. Κατ΄ εξέρεσι, επιτρέπετε στους δικαστές ι εκπέδεφσι δικαστόν κε ιποπσίφιον δικαστόν, ι έρεβνα κε ι ανάθεσι σε αφτούς καθικόντον εκπροσόπισις τις χόρας σε διεθνίς οργανισμούς. Κατά τα λιπά τα καθίκοντα τον δικαστόν ίνε ασιμβίβαστα με οπιοδίποτε άλο ακσίομα, θέσι ί έργο.

 

Άρθρο 76

Ι προαγογί στι θέσι του Προέδρου κε του Ισαγκελέα του Ανότατου Δικαστιρίου διενεργίτε από τον Πρόεδρο τις Διμοκρατίας με επιλογί από κατάλογο τριόν ιποπσιφίον, ο οπίος καταρτίζετε από τιν ολομέλια του Ανότατου Δικαστιρίου. Ι απόφασι του Προέδρου τις Διμοκρατίας ίνε δικαστικός ανέλενκτι.

 

Άρθρο 77

  1. Τα δικαστίρια ίνε προτοβάθμια κε δεφτεροβάθμια. Ι αποφάσις τους ελένχοντε από το Ανότατο Δικαστίριο, όπος ορίζι νόμος.
  2. Ι σινεδριάσις κάθε δικαστιρίου ίνε διμόσιες,εκτός αν το δικαστίριο κρίνι με απόφασί του ότι ι διμοσιότιτα πρόκιτε να ίνε επιβλαβίς στα χριστά ίθι ί ότι σιντρέχουν ιδικί λόγι προστασίας τις ιδιοτικίς ί ικογενιακίς ζοίς τον διαδίκον.
  3. Κάθε δικαστικί απόφασι πρέπι να ίνε ετιολογιμένι. Ι γνόμι τις μιοπσιφίας διμοσιέβετε ιποχρεοτικά.
  4. Τα δικαστίρια δεν εφαρμόζουν νόμο που το περιεχόμενό του ίνε αντίθετο προς το Σίνταγμα, το δίκεο τις Εβροπαικίς Ένοσις κε το διεθνές δίκεο. Στιν περίπτοσι αφτί, τα προτοβάθμια κε δεφτεροβάθμια δικαστίρια ιποβάλουν προδικαστικό ερότιμα στο Ανότατο Δικαστίριο, σίμφονα με τους ιδικότερους ορισμούς του νόμου.
  5. Δικονομικά προνόμια δεν επιτρέποντε.

 

Άρθρο 78

Στα δικαστίρια μπορί να ανατεθούν αρμοδιότιτες διικιτικίς φίσις, όπος νόμος ορίζι. Στις αρμοδιότιτες αφτές περιλαμβάνετε κε ι λίπσι μέτρον για τι σιμόρφοσι τις διίκισις με τις δικαστικές αποφάσις. Ι δικαστικές αποφάσις εκτελούντε αναγκαστικά κε κατά του διμοσίου, τον οργανισμόν τοπικίς αφτοδιίκισις κε τον νομικόν προσόπον διμοσίου δικέου, όπος νόμος ορίζι.

Άρθρο 79.

  1. Το Ανότατο Δικαστίριο σιγκροτίτε κατά τα δίο τρίτα από ισόβιους δικαστές κε κατά το ένα τρίτο από νομικούς εγνοσμένις πίρας, τους οπίους επιλέγι το ίδγιο, όπος νόμος ορίζι.
  2. Στο Ανότατο Δικαστίριο ιπάγοντε απεφθίας ενδικτικός:

Ι ετίσις ακίροσις κατά κανονιστικόν διικιτικόν πράκσεον

Ο προλιπτικός έλενχος τις ουσιαστικίς κε τις τιπικίς σινταγματικότιτας τον νόμον, σίμφονα με το άρθρο 38/2, καθός κε τις σιμβατότιτας τον νόμον με το δίκεο τις Εβροπαικίς ένοσις κε το διεθνές δίκεο, ι επεκσεργασία όλον τον διαταγμάτον που έχουν κανονιστικό χαρακτίρα κε ι επεκσεργασία διατάκσεόν τους, εφόσον το ζιτίσι ι Κιβέρνισι ί τα δίο πέμπτα του σινόλου τον βουλεφτόν ί τα δίο πέμπτα του σινόλου του μελόν τις Γερουσίας.

Ι εκδίκασι ενστάσεον κατά του κίρους τις κλίροσις τον βουλεφτόν κε τις εκλογίς του Προέδρου τις Διμοκρατίας.

Ο έλενχος του κίρους κε τον αποτελεσμάτον διμοπσιφίσματος τον άρθρον 40/2, 40/5

Ι κρίσι για το ασιμβίβαστο ί τιν έκπτοσι βουλεφτί κατά τα άρθρα 49/2 και 51.

Ι άρσι τις αμφισβίτισις για το χαρακτιρισμό κανόνον του διεθνούς δικέου ος γενικά παραδεδεγμένον κατά το άρθρο 24/1

Ι εκδίκασι αδικιμάτον τον μελόν τις Κιβέρνισις

Ο προλιπτικός έλενχος τις νομιμότιτας τον μεγάλον διμόσιον έργον.

3. Το Ανότατο Δικαστίριο λιτουργί κε αποφασίζι σε ολομέλια κε σε τμίματα.

4. Ο Ισαγκελέας του Ανότατου Δικαστιρίου μπορί αφτεπαγγέλτος να ισάγι στο Δικαστίριο ιποθέσις μίζονος σιμασίας για τιν επίλισι τον σχετικόν νομικόν ζιτιμάτον.
Άρθρο 80

5. Μπορί με νόμο (α) να ανατεθί σε αρχές που ασκούν αστινομικά καθίκοντα ι εκδίκασι αστινομικόν παραβάσεον που τιμορούντε με πρόστιμο, (β) να ανατεθί σε αρχές αγροτικίς ασφάλιας ι εκδίκασι τον σχετικόν με τους αγρούς πτεσμάτον κε τον ιδιοτικόν διαφορόν που απορέουν από αφτόν. Σ΄ αφτές τις δίο περιπτόσις ι αποφάσις που εκδίδοντε ιπόκιντε σε έφεσι στο αρμόδιο τακτικό δικαστίριο, ι οπία έχι ανασταλτικί δίναμι.

6. Ιδικί νόμι ορίζουν τα σχετικά με τα δικαστίρια ανιλίκον, στα οπία επιτρέπετε να μιν εφαρμόζετε το άρθρο 77/2. Ι αποφάσις τον δικαστιρίον αφτόν μπορί να μιν απαγκέλοντε διμόσια.

7. Ιδικί νόμι ορίζουν:

α. Τα σχετικά με τα στρατοδικία, ναφτοδικία κε αεροδικία, στιν αρμοδιότιτα τον οπίον δεν μπορούν να ιπαχθούν ιδιότες

β. Τα σχετικά με τα το δικαστίριο λιόν.

 7. Τα δικαστίρια του στιχίου α τις προιγούμενις παραγράφου σιγκροτούντε κατά πλιοπσιφία από μέλι του δικαστικόυ σόματος τον ενόπλον δινάμεον που περιβάλοντε με τις εγκιίσις λιτουργικίς κε προσοπικίς ανεκσαρτισίας του άρθρου 73. Για τις σινεδριάσις κε τις αποφάσις τον δικαστιρίον αφτόν εφαρμόζοντε ι διατάκσις τον παραγράφον 2 έος 4 του άρθρου 77.

 

Άρθρο 81

  1. Ιδρίετε Ελενκτικί Αρχί με πλίρι ανεκσαρτισία κε αφτοδιίκισι για τον έλενχο τον εσόδον κε τον δαπανόν του κράτους κε τον διμόσιον νομικόν προσόπον κε για τιν ιποβοίθισι τις ικονομικίς διαχίρισίς τους. Ι Ελενκτικί Αρχί ελένχι ιδίος τι διαχίρισι τον εσόδον του κράτους κε τον διμόσιον νομικόν προσόπον, τους διατάκτες τον δαπανόν κε τους ιπολόγους, τους προμιθεφτές του κράτους κε τον διμόσιον νομικόν προσόπον κε τις διμόσιες σιμβάσις κε γνομοδοτί για τον προιπολογισμό, τον απολογισμό κε τον ισολογισμό του κράτους κε τον διμόσιον νομικόν προσόπον κε για το ίπσος τον μισθόν κε τον σιντάκσεον τον ιπαλίλον κε τον λιτουργόν του διμόσιου τομέα. Ι αρμοδιότιτες κε ι εκθέσις τις διμοσιέβοντε ιποχρεοτικά.
  2. Ι Ελενκτικί Αρχί απαρτίζετε κατά το ένα τρίτο από ανότατους κε ανότερους δικαστικούς λιτουργούς, κατά το ένα τρίτο από μέλι του ανότατου διμοσιοιπαλιλικού σόματος κε κατά το ένα τρίτο από τεχνοκράτες εγνοσμένου κίρους. Τα μέλι τις επιλέγοντε από το Ανότατο Δικαστίριο με θιτία ενέα ετόν μι ανανεόσιμι. Ι σίνθεσί τις ανανεόνετε κατά το ένα τρίτο κάθε τριετία. Μεταβατικά, στιν πρότι σίνθεσί τις, με κλίροσι, τρία από τα μέλι τις Ελενκτικίς Αρχίς ορίζοντε με θιτία τριόν ετόν, τρία με θιτία έκσι ετόν κε τρία με θιτία ενέα ετόν.
  3. Ι Ελενκτικί Αρχί λιτουργί κε αποφασίζι σε ολομέλια κε τμίματα. Ι γραματία τις Ελενκτικίς Αρχίς απαρτίζετε, μετακσί άλον από αναγκέο αριθμό επιστιμονικόν σινεργατόν, ιδικεβμένον στιν ικονονομικί κε τιν ελενκτικί επιστίμι. Ι Ελενκτικί Αρχί σινεργάζετε ιποχρεοτικά προς ιποβοίθισι του έργου τις με ιμεδαπούς κε αλοδαπούς ελενκτικούς ίκους, ι ισιγίσις τον οπίον διμοσιέβοντε μαζί με τις γνομοδοτίσις κε τις εκθέσις τις Ελενκτικίς Αρχίς.

 

Άρθρο 81α

  1. Ι πινικές ιποθέσις δικάζοντε από δικαστίριο ενόρκον. Ι ένορκι κλιρόνοντε κάθε χρόνο με θιτία ενός έτους. Από τον κατάλογο τον κλιρομένον ενόρκον επιλέγοντε με κλίρο ι δικαστές για κάθε ιπόθεσι. Ι κλίροσι γίνετε από τον αρμόδιο τακτικό δικαστί. Ι θιτία ενός ενόρκου που έχι εμπλακί σε μια ιπόθεσι δεν λίγι όσο διαρκί ι ιπόθεσι. Ι αποφάσις τον ιποθέσεον που κρίνοντε από δικαστίριο ενόρκον δεν ιπόκιντε σε δεφτεροβάθμια κρίσι, παρά μόνο για αμφισβίτισι ος προς διαδικαστικούς λόγους. Στα ορκοτά δικαστίρια ο Πρόεδρος, ίνε τακτικός δικαστίς, διεφθίνι τι διαδικασία, αλά δεν έχι πσίφο. Ι ιπεράσπισι κε ι πολιτικί αγογί γίνοντε από νομικούς.

Σχόλιο. Ι μακρά παράδοσι τον ορκοτόν δικαστιρίον, που κσεκινά από τιν αρχέα Ελάδα κε διατιρίτε σε μεγάλα εβνομούμενα κράτι, όπος ι ΙΠΑ, έχι μιονεκτίματα κε πλεονεκτίματα, με τα πλεονεκτίματα να ιπερτερούν – γι αφτό άλοστε δεν έχει σταματίσι αφτί ι παράδοσι διεθνός.

 

Άρθρο 81β
Στιν περιοχί κάθε δίμου λιτουργούν «τιμιτίρια». Τα τιμιτίρια αποδίδουν τιμές σε χριστούς πολίτες. Ι ισαγογί για κρίσι γίνετε από τον ίδγιο τον πολίτι ί από άλους πολίτες ί κε από το Δίμο. Ι κρίσις γίνοντε από ενόρκους κε διεφθίνοντε από Πρόεδρο που ίνε νομικός, ελέγχι τι διαδικασία, χορίς να μετέχι στιν κρίσι. Ένας «εκσαγκελέας», νομικός, με επιλογί του κρινομένου ί του Δίμου, αν ο Διμος έκανε τιν ισαγογί για κρίσι, ιποστιρίζι τιν απονομί τις τιμίς κε ένας «αντίγορος», με επιλογί του εφετίου, επιχιριματολογί εναντίον τις απονομίς τις τιμίς. Ι κρίσι γίνετε με εθιμικό δίκεο, στι βάσι κανόνον τις τρέχουσας ιθικίς κε τις προγενέστερες αποφάσις άλον τιμιτιρίον. Ι τιμί που απονέμετε ίνε αφενός ένα παράσιμο κε αφετέρου ι δινατότιτα να χρισιμοπιιθί επιδικνιόμενο, για δορεάν ίσοδο σε διμόσιους πολιτισμικούς χόρους κε δορεάν μετακίνισι στα μέσα διμόσιας σιγκινονίας. Σκοπός ίνε να διαφιμισθί ι τιμόμενι πράκσι.

Σχόλιο. Με τιν κενοφανί ισαγογί τον τιμιτιρίον επιχιρίτε να δοθούν πρότιπα σιμπεριφοράς όχι μόνον αρνιτικίς, με πινί στους εκτρεπόμενους από τον αποδεκτό τρόπο ζοίς, αλά κε θετικίς. Αναμένετε να βοιθίσι στι διαμόρφοσι νοοτροπιόν που δεν κατεφθίνοντε από τι βούλισι τιπικόν αρχόν, αλά από το κινό έσθιμα κε γι΄ αφτό ιπόκιντε σε εθιμικό μάλον παρά σε τιπικό δίκεο.

 

ΜΕΡΟΣ ΟΓΔΟΟ

Διίκισι

Άρθρο 82

  1. Ι διμόσια διίκισι περιλαμβάνι τιν κρατικί διίκισι,τις ανεκσάρτιτες αρχές κε τους οργανισμούς τοπικίς αφτοδιίκισις.
  2. Σκοπός τις διμόσιας διίκισις ίνε να παρέχι άριστις πιότιτας κε αποτελεσματικές ιπιρεσίες προς τους πολίτες για τιν εκσιπιρέτισι του διμόσιου σιμφέροντος, να διμιουργί έναντι αφτόν σινθίκες διαφάνιας, ακσιοπιστίας κε εμπιστοσίνις κε να προοθί τιν κινονία τον πολιτόν κε τι διαβουλεφτικί διμοκρατία.

 

Άρθρο 83

  1. Ι ανεκσάρτιτες αρχές που προβλέποντε από το Σίνταγμα κε από το δίκεο τις Εβροπαικίς Ένοσις ιδρίοντε με νόμο, ιπάγοντε στιν κρατικί διίκισι, ιπόκιντε δε στον προβλεπόμενο από το νόμο κε τον Κανονισμό τις Βουλίς έλενχο. Ο νόμος μπορί να τους προσδόσι κσεχοριστί νομικί προσοπικότιτα διμόσιου δικέου.
  2. Τα μέλι τον ανεκσάρτιτον αρχόν διορίζοντε για ορισμένι θιτία κε διέποντε από προσοπικί κε λιτουργικί ανεκσαρτισία, όπος νόμος ορίζι. Ι επιλογί του Προέδρου τον ανεκσάρτιτον αρχόν γίνετε από τον Πρόεδρο τις Διμοκρατίας από κατάλογο τουλάχιστον τριόν προσόπον εγνοσμένου κίρους που προτίνοντε από τι Γερουσία. Τα μέλι τον ανεκσάρτιτον αρχόν επιλέγοντε από τον Πρόεδρο τις Διμοκρατίας από το ανότατο διμοσιοιπαλιλικό σόμα κε κατάλογο προσόπον εγνοσμένου κίρους κε πίρας, ίστερα από ισίγισι του προέδρου κάθε αρχίς, ι οπία περιλαμβάνι διπλάσιο τον κενόν θέσεον αριθμό προτινομένον.
  3. Ι ανεκσάρτιτες αρχές επιλέγουν το προσοπικό τους, σίμφονα με τον κανονισμό τους, όπος νόμος ορίζι, κατά παρέκλισι από κάθε άλι διάτακσι.

 

Άρθρο 84

  1. Ι Διίκισι έχι τις αρμοδιότιτες που τις απονέμι ο νόμος. Μπορί να οργανόνετε κε να λιτουργί σίμφονα με το αποκεντροτικό σίστιμα.
  2. Ι Βουλί κατά τιν τακτικί ετίσια σίνοδό τις πσιφίζι τον προιπολογισμό τον εσόδον κε τον εκσόδον τις κρατικίς διίκισις για το επόμενο έτος, στον οπίο περιλαμβάνοντε όλα τα έσοδα κε τα έκσοδά τις. Προσχέδιο του προιπολογισμού κατατίθετε από τον Ιπουργό Ικονομικόν στι Βουλί έος το τέλος Οκτοβρίου κε σιζιτίτε κε πσιφίζετε έος το τέλος Νοεμβρίου κάθε έτους. Αν για οπιονδίποτε λόγο ίνε ανέφικτι ι διίκισι τον εσόδον κε τον εκσόδον βάσι του προιπολογισμού ί του ιδικού νόμου που προβλέπετε στο προιγούμενο εδάφιο, με διάταγμα το οπίο εκδίδετε ίστερα από πρότασι του Ιπουργικού Σιμβουλίου, παρατίνετε για τέσερις μίνες ι ισχις του προιπολογισμού του ικονομικού έτους που έλικσε ί που λίγι.
  3. Ο προιπολογισμός οφίλι να διασφαλίζι τι διμοσιονομικί ισοροπία μετακσί εσόδον κε εκσόδον τις κρατικίς διίκισις κε τι βιόσιμι διμοσιονομικί λιτουργία του κράτους. Ι διάτακσι του προιγούμενου εδαφίου δεν εμποδίζι το δανισμό εκ μέρους τις κεντρικίς διίκισις σε ποσοστό έος 0,35% του ακαθάριστου ενχόριου προιόντος, εκτός αν για λόγους γνισίος έκτακτους κε απρόβλεπτους απετίτε εντικιμενικά ι ιπέρβαση του ορίου αφτού.
  4. Το αργότερο μέσα σε ένα έτος από τι λίκσι του ικονομικού έτους ισάγοντε προς κίροσι στι Βουλί ο απολογισμός κε ο γενικός ισολογισμός τις κρατικίς διίκισις, που σινοδέβετε ιποχρεοτικά από έκθεσι του Γενικού Λογιστιρίου του Κράτους κε γνομοδότισι τις Ελενκτικίς Αρχίς.

 

Άρθρο 85

  1. Ι οργανισμί τοπικίς αφτοδιίκισις περιλαμβάνουν τις Περιφέριες κε τους Δίμους, σε δέφτερο βαθμό κε πρότο βαθμό αντιστίχος. Ι Περιφέριες κε ι Δίμι οργανόνοντε με τι μορφί νομικόν προσόπον διμόσιου δικέου κε έχουν διικιτικί κε ικονομικί αφτοτέλια. Ι αρχές τους εκλέγοντε με καθολικί κε μιστικί πσιφοφορία.
  2. Ι Περιφέριες έχουν τις ιπερτοπικές αρμοδιότιτες που αφορούν τιν περιφέρια, στι βάσι τις αρχίς τις επικουρικότιτας κε κάθε άλι αρμοδιότιτα που τους απονέμι ο νόμος. Στις περιφεριακές ιποθέσις ανίκουν ιδίος ο σχεδιασμός, ι έγκρισι κε ι παρακολούθισι έργον κε μελετόν ιπερτοπικού ενδιαφέροντος, ι μέριμνα κε διαχίρισι του εθνικού πλούτου, ι παροχί προτοβάθμιον ιπιρεσιόν ιγίας, ι μέριμνα τον ιποδομόν κε ι σιμπλίροσι του αναλιτικού προγράμματος σπουδόν τις προτοβάθμιας κε δεφτεροβάθμιας εκπέδεφσις στιν Περιφέρια. Ι Περιφέριες έχουν ίδιους πόρους που σινίσταντε σε ανταποδοτικά τέλι, τα οπία αντιστιχούν στις προσφερόμενες ιπιρεσίες κε ίδιο έβλογο φόρο εντός τον ορίον του νόμου (ιδίος τέλος επιτιδέβματος κε τέλος κικλοφορίας οχιμάτον). Το ίπσος τον τελόν κε τον φόρον κε ι διαδικασία ίσπρακσις καθορίζοντε από τα αρμόδια όργανα τον Περιφεριόν εντός του πλεσίου του νόμου.
  3. Ι Δίμι έχουν τις αρμοδιότιτες που αφορούν σε τοπικές ιποθέσις κε κάθε άλι αρμοδιότιτα που τους απονέμι ο νόμος. Στις τοπικές ιποθέσις ανίκουν ιδίος ι προστασία, ακσιοπίισι κε εκμετάλεφσι τοπικόν φισικόν πόρον, ι μελέτι, κατασκεβί, σιντίριση κε διαχίρισι τοπικόν ιποδομόν (οδοπιίας, αφαλάτοσις, άρδεφσις, αντιπλιμιρικόν κε εγκιοβελτιοτικόν έργον, ιλεκτροφοτισμού κινόχριστον χόρον, αγορόν, πολιτιστικόν χόρον), ι προστασία κε διαχίρισι τον ιδάτινον πόρον, ι καθαριότιτα τοπικόν κινόχριστον χόρον κε ι διαχίρισι τον αποβλίτον, ι λιτουργία κε διαχίρισι κιμιτιρίον, ι τοπικί διμόσια σιγκινονία, ι άσκισι αστινομικόν καθικόντον που προσιδιάζουν στις αρμοδιότιτές τους, ο καθορισμός όρον αδιοδότισις καταστιμάτον κε ι πολιτικί προστασία. Ι Δίμι έχουν ίδιους πόρους που σινίσταντε σε ανταποδοτικά τέλι, τα οπία αντιστιχούν στις προσφερόμενες ιπιρεσίες κε ίδιο έβλογο φόρο (ιδίος τέλος καταστιμάτον, τέλος ακίνιτις περιουσίας). Το ίπσος τον τελόν κε φόρον κε ι διαδικασία ίσπρακσις καθορίζοντε από τα αρμόδια όργανα τον Δίμον εντός του πλεσίου του νόμου.
  4. Ι Δίμι κε ι Περιφέριες ορίζοντε με νόμο, μετά από πρότασι τις Κιβέρνισις, κε έγκρισι τις Γερουσίας κε τις Βουλίς. Αν ιφίστατε δγιαφορά μετακσί τον δίο σομάτον, το θέμα παραπέμπετε στον Πρόεδρο τις Διμοκρατίας, όπος αναφέρθικε στο άρθρο 67β/4.
  5. Κάθε οργανισμός τοπικίς αφτοδιίκισις καταρτίζι τον προιπολογισμό του έος το τέλος Σεπτεμβρίου κάθε έτους, περιοδικές τριμινιέες ικονομικές καταστάσις εντός τον μινόν Απριλίου, Ιουλίου, Οκτοβρίου κε Ιανουαρίου για το προιγούμενο τρίμινο κε απολογισμό εντός του πρότου εκσαμίνου κάθε έτους για το προιγούμενο έτος. Ο έλενχος τον ικονομικόν καταστάσεον του προιγούμενου εδαφίου γίνετε από τιν Ελενκτικί Αρχί εντός ενός μινός από τιν ιποβολί κάθε ικονομικίς κατάστασις. Ι ικονομικές καταστάσις τον οργανισμόν τοπικίς αφτοδιίκισις διμοσιέβοντε σε ιδικό τέφχος τις Εφιμερίδας τις Κιβέρνισις κε αναρτόντε σε διαδικτιακό τόπο τις Ελενκτικίς Αρχίς. Ι προιπολογισμί τον οργανισμόν τοπικίς αφτοδιίκισις οφίλουν να διασφαλίζουν τι διμοσιονομικί ισοροπία μετακσί εσόδον κε εκσόδον κε τι βιόσιμι διμοσιονομικί λιτουργία τους. Δεν επιτρέπετε ο δανισμός τοπικίς αφτοδιίκισις για τιν κάλιπσι ελιματικόν προιπολογισμόν, ι δε γνισίος απρόβλεπτες κε επίγουσες ανάγκες τους από γεγονότα ανότερις βίας καλίπτοντε από τον τακτικό προιπολογισμό.
  6. Ι παραβίασι από τα όργανα τον οργανισμόν τοπικίς αφτοδιίκισις τον διατάκσεον τις προιγούμενις παραγράφου επάγετε, εκτός από τιν πινί κε αστικί εφθίνι, τιν επιβολί τον προβλεπόμενον πιθαρχικόν κιρόσεον από τα αρμόδια όργανα τις κρατικίς διίκισις σίμφονα με το νόμο, ίστερα από σίμφονι γνόμι Σιμβουλίου που αποτελίτε κατά πλιοπσιφία από τακτικούς δικαστές. Νόμος προβλέπι τις περιπτόσις που σινεπάγοντε αφτοδικέος έκπτοσι ί αργία.

 

Άρθρο 86

  1. Ι διμόσιι ιπάλιλι, στους οπίους περιλαμβάνοντε ι ιπάλιλι τις κρατικίς διίκισις, τον ανεκσάρτιτον αρχόν κε τον νομικόν προσόπον διμοσίου δικέου, οφίλουν πίστι στο Σίνταγμα κε αφοσίοσι στιν πατρίδα κε ασκούν τα καθίκοντά τους με βάσι τις ακσίες τις ακερεότιτας, τις εντιμότιτας, τις αντικιμενικότιτας κε τις ουδετερότιτας.
  2. Ι πλίροσι τον θέσεον τον διμοσίον ιπαλίλον γίνετι από το Ανότατο Σιμβούλιο Επιλογίς Προσοπικού, το οπίο ίνε ανεκσάρτιτι αρχί κε διέπετε από τις αρχές τις ίσις εφκερίας σιμετοχίς, τις αξιοκρατίας, τις αντικιμενικότιτας, τις κινονικίς αλιλεγκίις κε τις διαφάνιας. Ο διορισμός ιπαλίλον γίνετε σε νομοθετιμένες οργανικές θέσις, εκτός από τις περιπτόσις προσλίπσεον για γνισίος απρόβλεπτες κε επίγουσες ανάγκες που προβλέποντε σε ιδικό νόμο. Με τιν θεσμοθέτισι τον οργανικόν θέσεον ορίζετε σιγκεκριμένα τι προσδοκάτε να πράτι ο ιπάλιλος που τις ιπιρετί.
  3. Ι διμόσιι ιπάλιλι ακσιολογούντε κατ΄ έτος με βάσι τιν ανταπόκρισί τους στις απετίσις τις θέσις που έχουν καταλάβι ιοθετόντας τις αρχές τις αμερολιπσίας, τις ουδετερότιτας, τις επαγκελματικίς ικανότιτας κε τις αποδοτικότιτας.

Σχόλιο. Δεν καθορίζετε το ποσοστό τον αριστεβόντον στιν ακσιολόγισι, διότι έτσι προάγετε ο ανταγονιστικός φθόνος, στον οπίον, για να βαθμολογιθί ιπσιλότερα κάθε ιπάλιλος, έχι σιμφέρον να δισχεράνι το έργο τον άλον, οστε να βαθμολογιθί ο άλος χαμιλότερα. Αντ΄ αφτού ισάγετε ι ακσιολόγισι σε σίγκρισι όχι με τους άλους ιπαλίλους, αλά με τις απετίσις τις θέσις που κατέχι.

4. Στο ανότατο διμοσιοιπαλιλικό σόμα εκσελίσοντε ί εντάσοντε απεφθίας διμόσιι ιπάλιλι, έος του αριθμού τον 750, κατόπιν επιλογίς μετακσί τον ιπιρετούντον διμοσίον ιπαλίλον, σίμφονα με τι διαδικασία που προβλέπετε στο νόμο. Στο ανότατο διμοσιοιπαλιλικό σόμα διορίζοντε μέλι που δεν έχουν τιν ιδιότιτα του διμοσίου ιπαλίλου έος κε του αριθμού τον 250, έτσι όστε ο σινολικός αριθμός τον μελόν του σόματος να μιν ιπερβένι τους 1000. Τα μέλι του ανότατου διμοσιοιπαλιλικού σόματος απολάβουν ιδικίς μισθολογικίς μεταχίρισις, μπορούν κατ΄ επιλογίν τους να παραμίνουν στι διμόσια διίκισι έος πέντε έτι επιπλέον του κινός προβλεπόμενου χρόνου αποχόρισις κε μπορούν να μετακινούντε για λόγους ιπιρεσιακόν αναγκόν οπουδίποτε εντός τις χόρας σίμφονα με τι διαδικασία που προβλέπετε στο νόμο. Ο κατάλογος τον ιπαλίλον τις παρούσας παραγράφου αναρτάτε.

5. Ι διμόσιι ιπάλιλι ιπόκιντε στι διικιτικί εποπτία ιπιρεσιακού Ιφιπουργού, προερχόμενου από το σόμα, με εκσαετί θιτία μι ανανεόσιμι, ο οπίος επιλέγετε από τον Πρόεδρο τις Διμοκρατίας από κατάλογο τουλάχιστον πέντε ιποπσιφίον, που ιποβάλετε σε αφτόν από τι Βουλί κε αποχορί ιποχρεοτικά από το σόμα μετά το τέλος τις θιτίας του.

6. Για ιπιρεσίες που κρίνοντε ουσιόδις για τιν επιβίοσι του κράτους, ιπάρχι ένας πιρίνας μόνιμον διμοσίον ιπαλίλον. Αφτί, ακριβός λόγο τις ουσιόδους λιτουργίας τις ιπιρεσίας τους δεν επιτρέπετε σε καμιά περίπτοσι να απεργούν.

 Σχόλιο. Αντί τις μονιμότιτας έστο κε ενός μόνο πιρίνα διμόσιον ιπαλίλον, μπορούν ι διμόσιι ιπάλιλι να διορίζοντε με θιτία σχετικά μακροχρόνια, όστε να μιν ίνε δινατό να αλάζι το ιπαλιλικό σόμα με κάθε αλαγί κιβέρνισις. Μια ικανοπιιτικί δομί θα ίταν ι εκσίς: Ορίζοντε τρις κίριες βαθμίδες διμοσίον ιπαλίλον. Ι ανότατι βαθμίδα ίνε εκίνι που ορίσθικε παραπάνο (άρθρο 86/4) ος «Ανότατο διμοσιοιπαλιλικό σόμα». Ι πλίροσι θέσις στι μεσέα βαθμίδα γίνετε με ανικτί προκίρικσι κε αφορά γίνετε στιν κατότερι ιποβαθμίδα τις. Οστόσο ι προιπιρεσία στιν κατότερι βαθμίδα αποτελί επιπλέον προσόν, όταν τα ιπόλιπα προσόντα ίνε ισοδίναμα. Ι μεσέα βαθμίδα έχι δίο ιποβαθμίδες. Από τιν κατότερι ιποβαθμίδα (με θιτία π.χ. 4 ετόν) ο ιπάλιλος προάγετε με κρίσι στιν ανότερι ιποβαθμίδα. Αν δεν κριθί προαγόγιμος, παραμένι στι θέσι του κε επανακρίνετε μετά (π.χ.) 4 έτι. Αν κε τι δέφτερι φορά κριθί μι προαγόγιμος, απολίετε. Ι ανότερι ιποβαθμίδα έχει διάρκια (π.χ.) 4 έτι κε ίνε ανανεόσιμι άλι μία φορά. Ο ιπάλιλος που βρίσκετε στιν ανότερι ιποβαθμίδα του διμοσιοιπαλιλικού σόματος μπορί να ίνε ιποπσίφιος για το Ανότατο Διμοσιοιπαλιλικό Σόμα. Μετά τι λίκσι τις δέφτερις ανανέοσις τις θιτίας στιν ανότερι ιποβαθμίδα τις μεσέας βαθμίδας, ο ιπαλιλος απολίετε, αν δεν έχι κριθί κατάλιλος για το Ανώτατο Διμοσιοιπαλιλικό Σόμα. Ι κατότερι βαθμίδα αποτελίτε από δίο ιποβαθμίδες κε ι προαγογί από τιν κατότερι στιν ανότερι ιποβαθμίδα γίνετε με κρίσι. Ο διορισμός στιν κατότερι διμοσιοιπαλιλικί βαθμίδα γίνετε με ανικτί διαδικασία, με απαρέτιτο στιχίο τουλάχιστον το απολιτίριο δεφτεροβάθμιας εκπέδεφσις (λικίου). Ι θιτία σε κάθε ιποβαθμίδα έχι διάρκια 3 έτι κε ι προαγογί από τιν κατότερι στιν ανότερι ιποβαθμίδα γίνετε με κρίσι. Αν δεν κριθί προαγόγιμος ο ιπάλιλος τις κατότερις ιποβαθμίδας παραμένι στι θέσι του κε επανακρίνετε μετά τρία έτι. Αν δεν κριθί προακτέος, απολίετε. Ο κάτοχος ανότερις ιποβαθμίδας τις κατότερις βαθμίδας, αν δεν καταλάβι θέσι στο διαγονισμό για το Ανώτατο Διμοσιοιπαλιλικό Σόμα παραμένι στι θέσι του για άλι μια θιτία που διαρκί 3-5 έτι, στο διάστιμα τις οπιας πρέπι να κριθί με ανικτί διαδικασία για τιν κατότερι ιποβαθμίδα τις μεσέας βαθμίδας. Αν δεν εκλεγί, απολίετε.

 

Άρθρο 87

1. Ι χερσόνισος του Αθο, από τι Μεγάλι Βίγλα κε πέρα, ι οπία αποτελί τιν περιοχί του Αγίου Όρους, ίνε, σίμφονα με το αρχέο προνομιακό καθεστός του, αφτοδιίκιτο τμίμα του Ελινικού Κράτους, του οπίου ι κιριαρχία πάνο σ’ αφτό παραμένι άθικτι. Από πνεβματικί άποπσι το Άγιο Όρος διατελί ιπό τιν άμεσι δικεοδοσία του Ικουμενικού Πατριαρχίου. Όλι όσι μονάζουν σ’ αφτό αποκτούν τιν ελινικί ιθαγένια μόλις προσλιφθούν ος δόκιμι ί μοναχί, χορίς άλι διατίποσι.

2. Το Άγιο Όρος διικίτε, σίμφονα με το καθεστός του, από τις ίκοσι ιερές μονές του, μετακσί τον οπίον ίνε κατανεμιμένι ολόκλιρι ι χερσόνισος του Άθο, το έδαφος τις οπίας ίνε αναπαλοτρίοτο. Ι διίκισί του ασκίτε από αντιπροσόπους τον ιερόν μονόν, ι οπίι αποτελούν τιν Ιερί Κινότιτα. Δεν επιτρέπετε καμία απολίτος μεταβολί στο διικιτικό σίστιμα ί στον αριθμό τον μονόν του Αγίου Όρους, ούτε στιν ιεραρχικί τάκσι κε τι θέσι τους προς τα ιποτελί τους εκσαρτίματα. Απαγορέβετε να εγκαταβιόνουν στο Άγιο Όρος ετερόδοκσι ί σχισματικί.

3. Ο λεπτομερίς καθορισμός τον αγιοριτικόν καθεστότον κε του τρόπου τις λιτουργίας τους γίνετε από τον καταστατικό χάρτι του Αγίου Όρους, τον οπίο, με σίμπρακσι του αντιπροσόπου του κράτους, σιντάσουν κε πσιφίζουν ι ίκοσι ιερές μονές κε τον επικιρόνουν το Ικουμενικό Πατριαρχίο κε ι Βουλί τον ελίνον.

4. Ι ακριβίς τίρισι τον αγιοριτικόν καθεστότον τελί ος προς το πνεβματικό μέρος ιπό τιν ανότατι εποπτία του Ικουμενικού Πατριαρχίου κε ος προς το διικιτικό μέρος ιπό τιν εποπτία του Κράτους, στο οπίο ανίκι αποκλιστικά κε ι διαφίλακσι τις διμόσιας τάκσις κε ασφάλιας.

5. Ι πιο πάνο εκσουσίες του Κράτους ασκούντε από διικιτί, του οπίου τα δικεόματα κε καθίκοντα καθορίζοντε με νόμο. Με νόμο επίσις καθορίζοντε ι δικαστικί εκσουσία που ασκούν ι μοναστιριακές αρχές κε ι ιερί κινότιτα, καθός κε τα τελονιακά κε φορολογικά πλεονεκτίματα του Αγίου Όρους.

 

Άρθρο 88

 1. Ι ιδιοτικί ικονομικί προτοβουλία σε σινθίκες ελέφθερις άμιλας κατοχιρόνετε. Δεν επιτρέπετε να αναπτίσετε σε βάρος τις ελεφθερίας κε τις ανθρόπινις ακσιοπρέπιας ί προς βλάβι τις εθνικίς ικονομίας. Ι Επιτροπί Άμιλας κατοχιρόνετε ος ανεκσάρτιτι αρχί.
Σχόλιο. Ιπάρχι μια λεπτί διαφορά μετακσί άμιλας, που ίσχιι π.χ.στους αγόνες στίβου, κε ανταγονισμού που ισχίι στιν πιγμαγία ί τιν πάλι. Στον ανταγονισμό, νίκι του ενός ίνε ι ίτα του άλου. Στιν άμιλα νίκι ίνε ι επιτιχία ενός στόχου. Ιπάρχι πρότος νικιτίς, αλά ιτιμένος ίνε όπιος δεν πέτιχε το στόχο του, όχι όπιος απλός δεν ίχε τι μεγαλίτερι επίδοσι. Όπιος τερμάτισε στο Μαραθόνιο δεν ίνε ιτιμένος, έστο κε αν δεν τερμάτισε πρότος. Ι άμιλα απετί ισότιτα στιν αφετιρία κε απαγόρεφσι του ανταγονισμού στιν επιδίοκσί τις. Ο δρομέας που θα τερματίσι πρότος έχοντας βάλι τρικλοποδιά σε άλο δρομέα (μετατροπί τις άμιλας σε ανταγονισμό) δεν μπορί να αναγνορισθί νικιτίς. Στον ανταγονισμό ιπάρχουν δίο ανταγονιστές. Στιν άμιλα μπορί να ιπάρχι οπιοσδίποτε αριθμός αγονιζομένον ί κε ένας μόνος. Στις κσένες γλόσες δεν ιπάρχι διαφορετικί λέκσι για τιν άμιλα κε τον ανταγονισμό κε επομένος δεν μπορούμε να μεταφέρουμε λεκτικά κσένες διατάκσις στιν Ελινικί νομολογία. Το κράτος οφίλι, κατά τιν άποπσι αφτού του Σιντάγματος, να προάγι τιν άμιλα μάλον παρά τον ανταγονισμό μετακσί τον πολιτόν του. Προφανός ι περιορισμί που επιβάλουν τιν άμιλα μάλον παρά τον ανταγονισμό μέσα στο κράτος δεν ισχίουν για τον ανταγονισμό με άλες ιδιοτικές επιιρίσις έκσο από τιν επικράτια, όπου ισχίουν άλι διεθνίς κανόνες.

2. Το κράτος λαμβάνι όλα τα αναγκέα μέτρα για να εκσασφαλίσι τιν ικονομικί ανάπτικσι όλον τον τομέον τις εθνικίς ικονομίας κε όλον τον περιοχόν τις χόρας με σκοπό τι διεθνί ανταγονιστικότιτα.

 Σχόλιο. Διεθνός επικρατί σιχνά ο ανταγονισμός μάλον παρά ι άμιλα. Ος προς άλα κράτι οφίλομε να ίμαστε ανταγονιστικί, όπος σε μικτά αγονίσματα (π.χ. ποδόσφερο κλπ), ενό μετακσί μας προάγομε κιρίος τιν άμιλα κε τι σινεργασία (π.χ. σκιταλοδρομία).

3. Επιτρέπετε ι παροχί με νόμο ικονομικόν κε φορολογικόν κινίτρον για τιν πραγματοπίισι παραγογικόν επενδίσεον με κεφάλεα εξοτερικού κε τιν εγκατάστασι αλοδαπόν ναφτιλιακόν επιχιρίσεον στιν Ελάδα. Στα κίνιτρα αφτά μπορί να περιλιφθί κε ι δέσμεφσι του Ελινικού διμοσίου να μι μεταβάλι το νομικό κε φορολογικό καθεστός κε τους όρους τον σχετικόν αδιόν επί ορισμένο χρονικό διάστιμα, που δεν μπορί να ιπερβένι τα πενίντα χρόνια. Για τιν πσίφισι του νόμου τις παρούσας παραγράφου απετίτε ι απόλιτι πλιοπσιφία του όλου αριθμού τον βουλεφτόν.

4. Με νόμο που πσιφίζετε με τιν απόλιτι πλιοπσιφία του σινολικού αριθμού τον βουλεφτόν, επιτρέπετε να καθορίζοντε επενδιτικά κίνιτρα κε να παρέχετε αφκσιμένι προστασία σε επενδίσις, ι οπίες γίνοντε σε ιδικά καθορισμένες ελέφθερες ικονομικές ζόνες. Με κανονιστικό διάταγμα που εκδίδετε βάσι του άρθρου 39/3, κε με ισίγισι τις Γερουσίας, μπορί να καθορίζοντε τα εδαφικά όρια τον ανοτέρο ζονόν, ι ιδικότερες χρίσις ί κε ι επενδίσις που επιτρέπετε να πραγματοπιιθούν σε αφτές, καθός κε ο τρόπος διίκισίς τους.

Άρθρο 89

  1. Το κράτος μεριμνά για τι ζοί του απόδιμου Ελινισμού κε τι διατίρισι τον δεσμόν του με τιν πατρίδα, αλά κε μετακσί τους. Το κράτος ιποχρεούτε να κάνι τακτικί (ανά δεκαετία) απογραφί του απόδιμου Ελινισμού, περιλαμβάνοντας στιν απογραφί όσους επιθιμούν να μετέχουν τις Ελινικίς τους ταφτότιτας.
  2. Νόμος ορίζι τις ιποχρεόσις του Ελινικού κράτους προς τους απόδιμους Έλινες κε τα δικεόματά τους πάνο στιν Ελινικί επικράτια.

 

ΜΕΡΟΣ ΕΝΑΤΟ

Αναθεόρισι

 Άρθρο 90

 1. Ι διατάκσις του Σιντάγματος ιπόκιντε σε αναθεόρισι, εκτός από εκίνες που καθορίζουν το πολίτεβμα ος Διμοκρατία, στιριζόμενι στι διάκρισι τον εκσουσιόν, στις αρχές του κράτους δικέου,του κινονικού κράτους, του πολικοματισμού κε του σεβασμού τις ανθρόπινις ακσίας. Ι αναθεόρισι οπχιουδίποτε από αφτά τα άρθρα ί παραγράφον τους μπορί να γίνι μόνο με διμοπσίφισμα, αφού έχι πσιφισθί από τα τρία πέμπτα του όλου αριθμού τον μελόν τις Βουλίς κε τον τριόν πέμπτον του όλου αριθμού τον μελόν τις Γερουσίας. Το ακροτελέφτιο άρθρο αφτού του Σιντάγματος δεν αλάζι σε καμιά περίπτοσι.

2. Ι αναθεόρισι του Σιντάγματος αποφασίζετε ίστερα από πρότασι τουλάχιστον πενίντα βουλεφτόν με πλιοπσιφία τον τριόν πέμπτον του όλου αριθμού τον μελόν τις Βουλίς. Αφού ι αναθεόρισι αποφασισθί, ι Βουλί, κατά τιν επόμενι σίνοδό τις, όταν έχι αλάκσι ι σίνθεσί τις κατά το ένα τρίτο, πσιφίζι με τιν πλιοπσιφία τον τριόν πέμπτον του όλου αριθμού τον μελόν τις τις νέες διατάκσις.

3.  Κάθε πσιφιζόμενι αναθεόρισι διατάκσεον του Σιντάγματος διμοσιέβετε στιν Εφιμερίδα τις Κιβέρνισις μέσα σε δέκα ιμέρες αφότου πσιφιστί από τι Βουλί κε τίθετε σε ισχί με ιδικό πσίφισμά τις.

 

ΜΕΡΟΣ ΔΕΚΑΤΟ

Μεταβατικές διατάκσις

Άρθρο 91

  1. Κάθε διάτακσι νόμου ί διικιτικίς πράκσις με κανονιστικό χαρακτίρα, που ίνε αντίθετι προς το Σίνταγμα, καταργίτε από τιν έναρκσι τις ισχίος του.
  2. Σιντακτικές πράκσις που έος τι θέσι σε ισχί του παρόντος Σιντάγματος δεν έχουν καραργιθί εκσακολουθούν να ισχίουν κε κατά τις διατάκσις τους τις αντίθετες προς το Σίνταγμα κε επιτρέπετε να τροποποπιιθούν ί να καταργιθούν με νόμο.
  3. Το άρθρο 107 του Σιντάγματος του 1975 κε ι νόμι στους οπίους αφτό παραπέμπι εκσακολουθούν να διέπουν τις επενδίσις που πραγματοπιίθικαν έος τιν έναρκσι τις εφαρμογίς του νόμου που προβλέπετε στο άρθρο 88/3.

 

Άρθρο 92

Σε θέματα που για τι ρίθμισί τους προβλέπετε ριτά από διατάκσις του Σιντάγματος ι έκδοσι νόμου, ι κατά περίπτοσι νόμι ί διικιτικές πράκσις κανονιστικού χαρακτίρα, ίνε σε ισχί κατά τιν έναρκσι τις ισχίος του εκσακολουθούν να ισχίουν όσπου να εκδοθί ο νόμος που προβλέπετε κατά περίπτοσι, εκτός αν ίνε αντίθετες προς τις διατάκσις του Σιντάγματος.

 

Άρθρο 93

Ι θιτία του εν ενεργία Προέδρου τις Διμοκρατίας περατίνετε κατά τα προβλεπόμενα στο καταργούμενο Σίνταγμα. Ι αρμοδιότιτες του Προέδρου που προβλέποντε στο παρόν Σίνταγμα ασκούντε αμέσος με τι θέσι σε ισχί του παρόντος Σιντάγματος.

 

Άρθρο 94

Ο νόμος για τιν πσίφο τον εκτός επικράτιας Ελίνον πρέπι να θεσπισθί το αργότερο εντός δεκαοκτό μινόν από τι θέσι σε ισχί του παρόντος Σιντάγματος. Ο νόμος λαβένι ιπόπσι του τα άρθρα 45/4 κε 89. Μετά τιν παρέλεφσι τις προθεσμίας αφτίς κε εντός τριόν μινόν, ο Πρόεδρος τις Διμοκρατίας, ίστερα από πρότασι του Ιπουργικού Σιμβουλίου κε επεκσεργασία του Ανότατου Δικαστιρίου, εκδίδι προεδρικό διάταγμα με ισχί τιπικού νόμου για το θέμα αφτό.

 

Άρθρο 95

Έος ότου τεθί σε εφαρμογί ο νόμος του άρθρου 51, ισχίουν τα ασιμβίβαστα του άρθρου 57 του Σιντάγματος του 1975, όπος αφτό ίσχιε κατά τιν έναρκσι ισχίος του παρόντος Σιντάγματος.

 

Άρθρο 96

Έος τι θέσπισι του νόμου για τιν ενιέα δικεοδοσία, τιν έντακσι τον ιπιρετούντον δικαστικόν λιτουργόν στα δικαστίρια τις ενιέας δικεοδοσίας κε τι μεταφορά τον αρμοδιοτίτον τον καταργουμένον δικαστιρίον στα δικαστίρια τις ενιέας δικεοδοσίας, εκσακολουθούν να ισχίουν ι κίμενες διατάκσις περί δικαστιρίον κε δικαστικόν λιτουργόν. Ο σχετικός νόμος, με ιδικί πρόβλεπσι για το σεβασμό τις ισοβιότιτας τον δικαστικόν λιτουργόν, θα θεσπισθί εντός αποκλιστικίς προθεσμίας ενός έτους από τι θέσι σε ισχί του παρόντος Σιντάγματος.

 

Άρθρο 97

Ι σιγκρότισι του Ανότατου Δικαστιρίου κε από νομικούς εγνοσμένις πίρας κατά το άρθρο 79/1, θα γινι μόλις ο αριθμός τον μελόν του που ίνε τακτικί δικαστές μιοθί στα δίο τρίτα του αριθμού τον μελόν που θα το σιγκροτίσουν για πρότι φορά.

 

ΜΕΡΟΣ ΕΝΔΕΚΑΤΟ

Ακροτελέφτια διάτακσι

 Άρθρο 98

 1. Το Σίνταγμα αφτό, που πσιφίσθικε σε διμοπσίφισμα, ιπογράφετε κε διμοσιέβετε από τον Πρόεδρο τις Διμοκρατίας.

2.  Ο σεβασμός στο Σίνταγμα κε στους νόμους που σιμφονούν με αφτό κε ι αφοσίοσι στιν Πατρίδα κε τι Διμοκρατία αποτελούν θεμελιόδι ιποχρέοσι όλον τον Ελίνον.

3. Ο σφετερισμός, με οπιονδίποτε τρόπο, τις λαϊκίς κιριαρχίας κε τον εκσουσιόν που απορέουν από αφτί διόκετε μόλις αποκατασταθί ι νόμιμι εκσουσία, οπότε αρχίζι κε ι παραγραφί του εγκλίματος.

4. Ι τίρισι του Σιντάγματος επαφίετε στον πατριοτισμό τον Ελίνον, που δικεούντε κε ιποχρεούντε αφενός να αντιστέκοντε με κάθε μέσο εναντίον οπχιουδίποτε επιχιρί να το καταλίσι με τι βία κε αφετέρου να το αλάκσουν με κάθε μέσο εναντίον οπχιουδίποτε επιχιρί να το σιντιρί με τι βία.

 

 

 

 

ΒΙΒΌΓΡΑΦΙΑ

Αλιβιζάτος Ν, Βουλούμης Π, Γεροπετρίτης Γ, Κτιστάκις Γ, Μάνος Σ, Σπυρόπουλος Φ (2016). Ένα Καινοτόμο Σύνταγμα για την Ελλάδα. Η Καθημερινή.

Σιδερής ΔΑ (2016α). Δίκαιο και άμυνα koinignomi. Ή https://dimitrissideris.wordpress.com/

Σιδερής ΔΑ (2016β) Δημοκρατία koinignomi. Ή https://dimitrissideris.wordpress.com/

Σιδερής ΔΑ (2016γ) Δημοκρατία: Κλήρος ή εκλογή klirosi.org. Ή https://dimitrissideris.wordpress.com/

Σιδερής ΔΑ (2016δ) Αποχή klirosi.org. Ή https://dimitrissideris.wordpress.com/

Σιδερής ΔΑ (2016ε) Το αλφάβητο koinignomi. Ή https://dimitrissideris.wordpress.com/

Σιδερής ΔΑ (2016στ) Λόγος, γλώσσα, γραφή koinignomi. Ή https://dimitrissideris.wordpress.com/

Σιδερής ΔΑ (1976) Μερικές παρατηρήσεις πάνω στη γλώσσα επιστημονικών και άλλων κειμένων. Materia Medica Greca, 4: 109-114.

Σιδερής ΔΑ και Τσούνα Π (2016) Φωνητική γραφή. Ανακοίνωση (πόστερ) στην 37η Συνάντηση του Γλωσσολογικού Τμήματος, Θεσσαλονίκης

Λαϊκή Κυριαρχία

 

Λαϊκή κυριαρχία

  • 13 Ιουνίου 2016

«Το πολίτευμα της Ελλάδας είναι Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία. Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα». Αυτά ορίζει το πρώτο άρθρο του Συντάγματος. Και αυτοαναιρείται. Αν η λαϊκή κυριαρχία επιθυμεί να αλλαχτεί το πολίτευμα της Ελλάδας, αλλά οι εξουσίες που πηγάζουν από το λαό ασκούνται όπως ορίζει αυτό το Σύνταγμα, το Σύνταγμα είναι υπεράνω της λαϊκής κυριαρχίας.

Κανένας δεν φαίνεται ευχαριστημένος σήμερα. Όποιες «καλές μέρες» περάσαμε στο παρελθόν αποδείχθηκαν «φούσκες». Κάποιες «φούσκες» άφησαν πίσω τους θετικά κατάλοιπα, παρά τα λάθη των πρωτεργατών τους. Ο Βενιζέλος άφησε πίσω του μια μεγαλωμένη Ελλάδα. Ο Καραμανλής το ειρηνικό τέλος μιας δικτατορίας και δημόσια έργα. Ο Παπανδρέου το τέλος του εμφύλιου πολέμου και δημιουργία Πανεπιστημίων, που επιτρέπουν στους σημερινούς νέους να μεταναστεύουν όχι ως ανειδίκευτοι εργάτες, αλλά ως καλοπληρωμένοι επιστήμονες. Ο Σημίτης άφησε πίσω του Γέφυρα Ρίου, Αεροδρόμιο, Μετρό, Αττική, Εγνατία οδό και πλήθος άλλα μακρόπνοα έργα. Όλοι αυτοί έκαναν λάθη· οι υπόλοιποι σχεδόν μόνο λάθη. Η γενική πορεία μας, εδώ και ένα αιώνα είναι σταθερά κατιούσα. Δείκτης της είναι η διαρκής συρρίκνωση των Ελλήνων, που, με υπογεννητικότητα που έχει φθάσει τα 1,3 παιδιά ανά γυναίκα οδηγεί μαθηματικά  στον αφανισμό. Κι αυτό γίνεται παρά την αύξηση του πληθυσμού από παράταση της ζωής των γέρων και την άθροιση αλλοδαπών στην Ελλάδα. Μαζί υπάρχει ασφυκτικός συνωστισμός στην Αθήνα και λίγες άλλες πόλεις παράλληλα με ανατριχιαστική ερήμωση στα χωριά που την εποχή των πατεράδων και παππούδων μας έσφυζαν από ζωή και γνήσια λαϊκή πολιτιστική παράδοση, καθώς και με πρωτογενή παραγωγή. Τι φταίει;

Είμαστε ανώριμοι! Είναι η μια άποψη. Μπορεί. Μα πώς ωριμάζομε; Με μόρφωση, λένε. Αλλιώς, ο αμόρφωτος λαός είναι επικίνδυνος. Σωστά; Επικίνδυνοι ήταν οι αγράμματοι, αμόρφωτοι, σαν τον Κολοκοτρώνη, τον Καραϊσκάκη, τον Κανάρη και τη συντριπτική πλειονότητα των αγωνιστών που τους χρωστάμε την όποια ελευθερία μας. Πέστε μου όμως ποιος λαός είναι ώριμος; Είναι οι Βρετανοί που ψήφισαν BREXIT; Είναι οι Γερμανοί που ανέδειξαν το Χίτλερ; Ποιοι;

Αν δεν φταίμε εμείς, ο λαός, φταίνε οι ηγέτες μας. Αυτοί στο κάτω-κάτω μας ωριμάζουν. Μα τους ηγέτες μας εμείς τους εκλέγομε. Πώς; Με το πρώτο άρθρο του Συντάγματός μας που, όπως είδαμε, αυτοαναιρείται; Όχι, οι εξουσιαστές μας δεν εκλέγονται από εμάς. Ήταν πάντοτε εξαρτημένοι από κάποιους. Άμεσα από τους ξένους στην αρχή (Γαλλικό, Αγγλικό, Ρωσικό κόμμα). Στρατιωτικοί, άμεσα ή έμμεσα, στη συνέχεια (Από το Στρατιωτικό Σύνδεσμο ως τη Χούντα), με ηγέτες στρατιωτικούς (Πάγκαλος, Μεταξάς, Παπάγος, Πλαστήρας, Παπαδόπουλος, κλπ). Και κομματικοί τις τελευταίες δεκαετίες με εξάρτηση πελατειακή από τους ψηφοφόρους τους και από τους εκάστοτε ξένους. Και η λαϊκή κυριαρχία; Διαρκώς απούσα!

Ο Ελληνισμός υπήρξε κράτος μόνο σε μια βραχεία περίοδο κάτω από την βίαιη κυριαρχία του Φιλίππου και μετά το 1821. Στην υπόλοιπη υπερτρισχιλιετή ιστορία του ήταν είτε κατατμημένος σε πόλεις-κράτη ή μέρος πολυπολιτισμικών αυτοκρατοριών. Λαϊκή κυριαρχία πότε υπήρξε στην Ελλάδα (και στον κόσμο); Μόνο για λίγες δεκαετίες σε μια αρχαία πόλη, όταν συνδέθηκε με εξαιρετικό μοναδικό πολιτισμό· και, εν μέρει, σε μια σύγχρονη Ευρωπαϊκή δημοκρατία, όπου συνδέεται με το πιο σταθερό πολίτευμα και ευημερία από όλη την Ευρώπη. Φυσικά υπάρχουν μειονεκτήματα. Στους αρχαίους πολίτες π.χ. δεν υπάγονταν γυναίκες, μέτοικοι και δούλοι.

Όμως, την τρέμομε τη λαϊκή κυριαρχία. Γιατί; Τα άλλα συστήματα τα δοκιμάσαμε και έχομε δυσάρεστες, καταστροφικές εμπειρίες: Βασιλεία. Έρχονταν στην Ελλάδα και έφευγαν οι βασιλιάδες σε συνδυασμό με βία, συνήθως υποδαυλιζόμενη από ποικίλους ξένους παράγοντες. Δικτατορία. Συνδέεται με εθνικές τραγωδίες, όπως της Κύπρου και αφήνει πίσω της μακροχρόνιες πολιτικές παρενέργειες. «Καλόν χωρίον η τυραννίς, αλλ΄ουκ΄ έχει έκβασιν», έλεγε ο Σόλων. Προεδρευόμενη κοινοβουλευτική δημοκρατία με ενισχυμένη αναλογική. Στρεβλώνει τη λαϊκή βούληση, προάγει την πελατειακή σχέση των κομμάτων, με αυτήν ήλθαμε στην κατάσταση που βρισκόμαστε σήμερα. Κοινοβουλευτική δημοκρατία με «άδολη» αναλογική. Δοκιμάστηκε το 1946 κι οδήγησε στον εμφύλιο (ίσως να μην ήταν πολύ «άδολη» βέβαια). Οπωσδήποτε δυσκολεύει τη δημιουργία ισχυρών κυβερνήσεων, που είναι απαραίτητες στην κατάσταση που βρισκόμαστε, ενώ εμείς δεν έχομε παιδεία συνεργασιών. Είναι όμως απαραίτητες οι ισχυρές κυβερνήσεις; Δεν έχομε αλήθεια κουλτούρα συνεργασιών; Μα θυμάμαι ότι συνεργάσθηκαν ο Παναθηναϊκός με τον Ολυμπιακό, συγγνώμην, εννοώ η Νέα Δημοκρατία με Συνασπισμό, με τον ευγενή σκοπό να σώσουν την Ελλάδα, συγγνώμην, να απαλλάξουν τον κόσμο από τον Παπανδρέου, εννοούσα. Συνεργάσθηκαν και το ΠΑΣΟΚ με τη ΝΔ για να μας φέρουν στη δεινή κατάσταση να εκλέξουμε την παρούσα εθνοσωτήρια κυβέρνηση· που αποτελεί συνεργασία της για πρώτη φορά αριστεράς με ένα ακροδεξιό κόμμα· και ξεκίνησε μια επανάσταση κατά των θεσμών της Ευρώπης για να καταλήξει στην πιο υποδουλωτική κατάσταση που είχαμε ποτέ. Καλύτερα δεν είναι λοιπόν να έχουμε μια ισχυρή μονοκομματική κυβέρνηση; Σαν την κυβέρνηση του Καραμανλή τζούνιορ π.χ. που επιβίωσε από δύο εκλογικές αναμετρήσεις και μας ξεκίνησε την οικονομική κρίση που ακόμη βιώνομε και χειροτερεύει; Μια ισχυρή κυβέρνηση που με κάθε αλλαγή συντάγματος που προωθεί, γίνονται όλο και πιο άτρωτοι, με μεγαλύτερη ασυλία, οι υπουργοί της και με εκλογικό σύστημα που συμπολίτευση και αντιπολίτευση αμιλλώνται πώς θα στρεβλωθεί περισσότερο η λαϊκή βούληση άλλοτε με βία και νοθεία κι άλλοτε «νόμιμα» με μπόνους που κάθε κόμμα προσδοκά πως θα τo ευνοούν;

Με άλλα λόγια, φοβόμαστε τη λαϊκή κυριαρχία, που βασίζεται σε εκλογή των βουλευτών με κλήρωση, διότι όλα ΘΑ χειροτερεύσουν. Προτιμάμε συστήματα που έχουν δειχθεί ότι μας έφεραν στη χειρότερη κατάσταση που είμαστε ποτέ από το σύστημα που δεν έχει δοκιμασθεί ως τώρα, με τις δυο εξαιρέσεις που αναφέρθηκαν: Στην αρχαία Αθήνα και, με παραλλαγές, στη σύγχρονη Ελβετία. Και στις δύο περιπτώσεις με επιτυχία. Γιατί στηριζόμαστε στο αβέβαιο ΘΑ και όχι στα γεγονότα; Φοβία! Καλλιεργημένη έντεχνα, φυτεμένη μέσα μας, από μια παιδεία που καθορίζεται με κυβερνήσεις που στηρίζονται σε εξωλαϊκές δυνάμεις, ντόπιες και ξένες. Άραγε, η πρωτοφανής κατάρρευση που βιώνομε σήμερα θα είναι αρκετή για να υπερνικήσει τη φοβία και να μας οδηγήσει στη μόνη ελπίδα να ξεπεράσουμε τον κίνδυνο, στη λαϊκή κυριαρχία δηλαδή; Θα χρειασθούν θυσίες βέβαια. Με διαρκή προσπάθεια να σπάμε φαύλους κύκλους. Να ο ρόλος των σκεπτόμενων Ελλήνων, να παροτρύνουν με σύνεση το λαό προς όσο γίνεται πιο σαφή σκοπό, αντί να αναστέλλουν με «σώφρονα» φοβικό συντηρητισμό. Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία!

koinignomi λαϊκή κυριαρχία

 

Γέροι και Νέοι

Γεροι και νεοι

«Τόπο στους νέους!» Όταν τις ανώτερες θέσεις στην κοινωνική ιεραρχία, σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, τις κατέχουν οι γέροι, πώς θα ανελιχθούν, επιτέλους, οι νέοι, που έχουν ζωτικότητα για να αποδώσουν περισσότερο ενώ δεν έχουν αρτηριοσκληρωτική συντηρητική νοοτροπία; Η λύση είναι απλή! Υποχρεωτική συνταξιοδότηση και στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα σε μικρότερη ηλικία. Ναι, μα έτσι λιγοστεύουν εκείνοι που εργάζονται και πληθαίνουν οι υποχρεωτικά «τεμπέληδες» συνταξιούχοι. Ποιος θα τους θρέψει; Η λύση είναι πάλι απλή. Σκοτώνομε τους γέρους ή, πιο μαλακά, τους αφήνομε να πεθάνουν. Χρυσώνομε το χάπι με ευθανασία ή «υποβοηθούμενη αυτοκτονία», τουλάχιστον όταν έχει γίνει αβάσταχτη η ποιότητα της ζωής (ή την έχει κάνει αβάσταχτη η κοινωνία). Η ιατρική όμως με τη βιοτεχνολογία, που αλληλεπιδρούν, φροντίζουν όχι μόνο για χρόνια πολλά, αλλά και για χρόνια καλά. Το βιάγκρα, οι πλαστικές επεμβάσεις και τα μπότοξ, μαζί και με το βάψιμο των μαλλιών διατηρούν την επίφαση της νεότητας. Τι θα πει όμως γέρος;

Υπάρχει η βιολογική γήρανση του αισθητού Εγώ, που πασχίζει η ιατρική επιστήμη να καθυστερήσει την έλευσή της. Υπάρχει η κοινωνική γήρανση που την αποφασίζει η κοινωνία με μέσα όπως η συνταξιοδότηση, η παροχή υπηρεσιών υγείας κλπ. Και υπάρχει και η γήρανση του νοητού Εγώ, που είναι η δυσκολότερη να ορισθεί. Η νεότητα (μετά την παιδικότητα) ορίζεται καλύτερα ως η περίοδος δημιουργικής ικανότητας σε όλα τα επίπεδα. Ωριμάζει κάποιος όταν γίνεται ικανός να δημιουργεί νέους ανθρώπους, νέες ιδέες. Και γίνεται υπερώριμος, όταν χάσει αυτές τις ικανότητες.

Η δημιουργική ικανότητα του νοητού Εγώ, προϋποθέτει γνώσεις. Αυτή είναι η πιο διαδεδομένη άποψη. Δεν αρκούν. Όχι σπάνια, γέροι σε σχετικά προχωρημένη άνοια μπορεί να θυμούνται γνώσεις που απόκτησαν στη νεότητά τους. Η διατήρηση της μνήμης είναι ουσιώδες στοιχείο για τη δημιουργική ικανότητα. Εκείνο που έχει σημασία όμως δεν είναι μόνο η διατήρηση του «σκληρού δίσκου» της μνήμης όπου έχουν αποθηκευθεί οι αναμνήσεις περασμένων ετών, τα εξαρτημένα αντανακλαστικά που έχουν παγιωθεί στο παρελθόν, αλλά, προ πάντων, η ικανότητα για απόκτηση νέων γνώσεων, η ικανότητα για μάθηση μ΄ άλλα λόγια. Αξίζει να σημειωθεί ότι ακόμη και η λύση προβλημάτων μερικές φορές είναι ταχύτερη από τους γέρους, αν έχουν ξανασυναντήσει στο παρελθόν παρόμοια (εμπειρία), αλλά από τους νέους, αν είναι πρωτόγνωρα.

Οι γνωστικές ικανότητες όμως, που αφορούν κυρίως στο παρελθόν, δεν είναι το μόνο αναγκαίο για δημιουργική ζωή. Χρειάζεται και το όραμα για το μέλλον, χρειάζονται η πίστη και η ελπίδα, που θα καθοδηγήσουν τη δημιουργία σκοπού. Η δραστηριότητα με κίνητρο τους σκοπούς που σχηματίζει ο καθένας είναι ειδικά ανθρώπινη ιδιότητα. Τα λοιπά ζώα λειτουργούν με κίνητρο τις αιτίες που μοιάζουν να ανήκουν στους σκοπούς κάποιου Άγνωστου Άλλου, όπως είναι τα ποικίλα ένστικτά μας. Όταν κάποιος χάσει την ικανότητα να ονειρεύεται, να πιστεύει, να ελπίζει, έχει χάσει ένα κύριο χαρακτηριστικό της νεότητάς του.

Μιλήσαμε για το παρελθόν (μνήμες), και για το μέλλον (πίστη και ελπίδα). Είναι και το παρόν, η Αγάπη. Το νοητό Εγώ είναι άβατο, προσιτό μόνον στον ίδιο τον εαυτό του. Πάνω στη βάση των φυσικών αντανακλαστικών αναπτύσσονται τα εξαρτημένα, σαν απόκτηση συνηθειών, σε όλα τα θερμόαιμα ζώα. Ο άνθρωπος όμως μπορεί να αναπτύσσει και δευτεροβάθμια εξαρτημένα αντανακλαστικά στη βάση προσχηματισμένων πρωτοβάθμιων. Χάρη σ΄ αυτά, μπορεί να συνδέει το άκουσμα φωνητικών ήχων (λέξεων) με νοητές παραστάσεις (έννοιες) να τις ανταλλάσσει, να τις ελέγχει, να τις επικυρώνει, με μέλη της ίδιας αγέλης, έτσι που οι έννοιες γίνονται κοινές για όλους. Έτσι αποκτούν οι άνθρωποι Λόγο και η αγέλη εξελίσσεται σε κοινωνία. Παράλληλα με τη γνωστική επικοινωνία όμως που επιτυγχάνεται μ΄ αυτό τον τρόπο μεταξύ των ανθρώπων, υπάρχει και η συναισθηματική. Σε μια αρχέγονη μορφή της, τα συναισθήματα εκδηλώνονται με συμπεριφορές, όπως το κλάμα, το γέλιο, ποικίλοι μορφασμοί, χειρονομίες, όπως είναι το κούνημα της ουράς του σκύλου όταν το ζώο είναι ευχαριστημένο. Με εξαρτημένα αντανακλαστικά, η θέα τέτοιων εκδηλώσεων από ένα άλλο ζώο του ίδιου είδους γεννά αντίστοιχες παραστάσεις έντονα συναισθηματικά φορτισμένες, παραστάσεις ευχάριστες, δυσάρεστες, επιθετικότητας, φόβου κλπ. Η δημιουργία τέτοιας συναισθηματικής επαφής μεταξύ δύο όντων με σημαντική μονιμότητα στηρίζεται σε δύο αμοιβαία αντανακλαστικά: θηλασμού μεταξύ μητέρας και βρέφους και έρωτα μεταξύ εραστών. Και στις δύο περιπτώσεις η σύνδεση γίνεται λόγω συμπληρωματικής ανατομικής κατασκευής των αντίστοιχων οργάνων, του βρεφικού στόματος με τη μητρική θηλή και του ανδρικού πέους με το γυναικείο κόλπο. Χάρη στα δύο αυτά αμοιβαία αντανακλαστικά εγκαθίσταται μια κοινότητα συναισθημάτων. Αυτά συνδέονται σε εξαρτημένα αντανακλαστικά με ερεθίσματα, όπως είναι η θέα, η οσμή, το άκουσμα κλπ του ετέρου από τα μέλη του ζεύγους. Και αυτά τα αντανακλαστικά αποτελούν τη βάση της αγάπης που συνδέει συναισθηματικά τα μέλη ενός ζεύγους σε χρόνο έξω από την τέλεση των αντίστοιχων πράξεων. Τελικά, η ικανότητα για αγάπη, ένωση δύο άβατων νοητών Εγώ, είναι το κυριότερο στοιχείο, επειδή αφορά στο παρόν, για να διατηρείται η δημιουργικότητα ενός ανθρώπου.

Τόπο στους νέους! Όταν οι γέροι έχουν χάσει πια τη δημιουργική ικανότητά της, όπως αναλύθηκε παραπάνω, δεν μπορούν καν να ξεχωρίσουν τον εαυτό τους από το περιβάλλον τους ή η ζωή τους είναι αβάσταχτη από βασανιστικές ανίατες παθήσεις, τότε, χρέος της ιατρικής θα όφειλε να είναι η υποβοήθηση του ανώδυνου, ανεπαίσχυντου και ειρηνικού τέλους της ζωής, αντί για την προσπάθεια να διατηρηθεί η αντανακλαστική λειτουργία του αισθητού Εγώ, του σώματος δηλαδή. Ο νόμος μας βέβαια, εμπνευσμένος από τη διεθνή κατακραυγή των καταχρήσεων που έγιναν από την ναζιστική απανθρωπία, προβλέπει βαριές ποινές για το γιατρό που δεν προσφέρει έστω και ενός λεπτού ζωή στο θνήσκον σώμα του συνανθρώπου του, αν μπορεί να το κάνει.

Στο μεταξύ, η λύση δεν βρίσκεται στο αδιέξοδο της πρώιμης ή όψιμης συνταξιοδότησης των γέρων. Η πρόοδος των φυσικών επιστημών, απαιτεί τη συνεχή δημιουργία νέων ρόλων και την κατάργηση παλιών. Τους νέους ρόλους θα πρέπει να τους υπηρετήσουν αντίστοιχα εκπαιδευμένοι νέοι. Ως προς την κατάργηση των παλιών, να μην ξεχνάμε ότι οι γέροι διαθέτουν την εμπειρία, γνωστική, συναισθηματική και βουλητική που δεν διαθέτουν οι νεότεροι. Πάντα θα υπάρχουν κοινωνικοί ρόλοι που απαιτούν τέτοιες ικανότητες. Ο χρόνος συνταξιοδότησης θα πρέπει να μην είναι αυθαίρετη απόφαση μιας κοινωνίας, αλλά να λαβαίνει υπόψη της τους νέους ρόλους μιας εξελισσόμενης κοινωνίας σε συνάρτηση με τις δημιουργικές ικανότητες του κάθε ατόμου.

Δημ. Α. Σιδερής, ομ. καθ. καρδιολογίας. dimitris.sideris@gmail.com

ΝΕΟΙ ΚΑΙ ΓΕΡΟΙ koinignomi 21 Ιουνίου 2016

 

ΓΙΑΤΙ ΚΑΤΕΡΡΕΥΣΕ;

Διάβαζα ένα βιβλίο της Γεωργίας Σκοπούλη: «Αυτές που ζήσανε σε δύο κόσμους». Εικοσιτρείς αλλοδαπές στην Ήπειρο διηγήθηκαν τις ιστορίες τους. Ήταν από Αλβανία, Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Βουλγαρία, Γεωργία, Ουζμπεκιστάν, Ουκρανία, Πολωνία, Ρουμανία, Ρωσία, Τσεχία. Κριτήριο στην επιλογή τους ήταν να μιλούν Ελληνικά. Μου γεννήθηκαν ποικίλες απορίες, που έχουν μείνει αναπάντητες.

Όλες έφυγαν όταν άλλαξε εκεί το καθεστώς. Έφυγαν επειδή άνοιξαν τα σύνορα ή επειδή δεν τους άρεσε το καθεστώς; Όλες δήλωναν ότι πριν από την αλλαγή ζούσαν καλά. Δεν μπόρεσαν να αντέξουν τη νέα κατάσταση. Γι΄ αυτό εκπατρίστηκαν. Όπως εμείς, λένε, φεύγαμε για Αμερική, Αυστραλία, Γερμανία. Προηγουμένως, δεν έμεναν ποτέ χωρίς δουλειά, είχαν το σπίτι τους, όχι πολυτελές, αλλά με πάμφθηνο ενοίκιο, φθηνό φαγητό, όχι γκουρμέ βέβαια, δωρεάν ιατρική περίθαλψη (χωρίς φακελάκι), και δωρεάν παιδεία για όσο μπορούσε να προχωρήσει καθεμιά. Υποχρεωτικά Ρωσικά και μία ή δύο άλλες γλώσσες (Αγγλικά, Γαλλικά ή Γερμανικά). Παράλληλα, πολιτισμός, ζωγραφική, μουσική, χορός, γυμναστική. Δεν υπήρχε τότε ρατσισμός, παρά το πλήθος των δημοκρατιών και τις 100 περίπου εθνικότητες που υπήρχαν στη Ρωσία και οι άνθρωποι δεν τσακώνονταν μεταξύ τους. Ούτε εγκληματικότητα. Άφηναν πόρτες ξεκλείδωτες. Και ξαφνικά τα έχασαν όλα. Και ρατσισμός και βία και εγκληματικότητα και ανεργία και φτώχεια εμφανίσθηκαν. Ήταν ένας παράδεισος ακούοντάς τες να τον αναπολούν. Μα τότε γιατί άλλαξε;

Οι ιστορίες τους είναι κυρίως προσωπικές, σπουδές, εργασία, γάμος, παιδιά κλπ και δεν επεκτείνεται σε αναζήτηση αιτιών. Μέσα από τα λεγόμενα μερικών όμως αρχίζει κάτι να διαφαίνεται. Προβλήματα; Δεν είχαν μπανάνες ούτε μπλου τζιν. Και τα σύνορα προς τη Δύση κλειστά. Μα αν δεν τις άφηναν να δουν πώς είναι οι δυτικές χώρες, γιατί τις μάθαιναν υποχρεωτικά ξένες γλώσσες; Από το ραδιόφωνο και την τηλεόραση μπορούσαν άριστα να μαθαίνουν πώς ζούσε ο κόσμος στη Δύση. Κι αφού ήταν όλα τόσο ωραία, γιατί δεν τις άφηναν να φύγουν; Ποιος τρελός αφήνει τον παράδεισο για να ζήσει την κόλαση; Βέβαια το έκαναν οι προπάτορές μας, ο Αδάμ και η Εύα. Γιατί όμως; Απαγορευμένος καρπός; Ερωτήσεις αναπάντητες.

Ίσως να υπονοείται κάποια απάντηση στην έλλειψη «μπανάνας και μπλου τζιν». Είχαν μεν εκεί ό,τι χρειάζονταν, όχι όμως ό,τι επιθυμούσαν. Μπορεί, μου φαίνεται, να είχαν όλοι ψωμί κι ελιά για να μην πεθάνουν, αλλά χαβιάρι έλειπε. Ανοιχτά σύνορα δεν θα σήμαινε ότι θα έφευγε ο κόσμος. Οι κοπέλες που διηγούνται τη ζωή τους λένε σαφώς ότι έφυγαν διότι άλλαξε το καθεστώς. Τόσο εκεί, μετά την αλλαγή του καθεστώτος, όσο και εδώ η κατάσταση που βρήκαν, ήταν χειρότερα. Ανοιχτά σύνορα σήμαινε όμως ότι θα περνούσαν ελεύθερα τα καταναλωτικά αγαθά, η μεγάλη ποικιλία των επιθυμητών, αλλά όχι τόσο χρήσιμων, ειδών, που η αγορά τους ήταν πανάκριβη για το δικό τους νόμισμα. Τώρα βρίσκεις τα πάντα στα ράφια των καταστημάτων. Λεφτά δεν υπάρχουν για ν΄ αγορασθούν. Μόνον οι επιτήδειοι έχουν. Αυτοί κυρίως που παλιά ανήκαν στο κόμμα και με την πτώση του καθεστώτος οικειοποιήθηκαν το μόχθο όλων και τώρα είναι οι νεόπλουτοι.

Στις σταλινικές φρικαλεότητες δεν αναφέρθηκαν οι κοπέλες. Τις αγνοούσαν; Όπως οι Τούρκοι θέλουν να αγνοούν τις φρικαλεότητες στους Αρμενίους, Ποντίους, Κούρδους, όπως οι Γερμανοί στους Εβραίους, όπως οι Αμερικανοί στους ερυθροδέρμους; και τόσοι άλλοι.

Ωραία, αλλά γιατί έπεσε το καθεστώς; Η Σοβιετική Ένωση ήταν υπερδύναμη μαζί με την Αμερική. Ο κόσμος της ζούσε «καλά», όπως λένε οι οικονομικές μετανάστριες που αφηγούνται την ιστορία τους. Γιατί κατέρρευσε;

Εγώ που επισκέφθηκα Σοβιετική Ένωση και Βουλγαρία, φτώχεια δεν είδα, δεν υπήρχαν ζητιάνοι και άστεγοι στους δρόμους, αλλά σαφώς καμιά πολυτέλεια. Στα νοσοκομεία που επισκέφθηκα στα πλαίσια της δουλειάς μου πηγαίνοντας εκεί, εκτός από τους καρδιογράφους, και τις τηλεοράσεις, δεν είδα άλλο μηχάνημα Ρωσικής κατασκευής. Όλα ξενόφερτα. Να λοιπόν μου φαίνεται μια αιτία για την κατάρρευση: Τρομακτική τεχνολογία για τον πόλεμο, αλλά σχεδόν μηδενική παραγωγή για την ειρήνη. Από την άλλη, επάρκεια ειδών ανάγκης, αλλά σχεδόν μηδενική παραγωγή ειδών που ικανοποιούν επιθυμίες.

Να κατέρρευσε το καθεστώς επειδή δεν άντεξε, όχι στο στρατιωτικό, αλλά στον οικονομικό πόλεμο που του έκανε η Δύση; Μόλις έγινε η Ρωσική επανάσταση, κόπηκαν οι εμπορικές σχέσεις, σιτηρά δεν υπήρχαν και ο κόσμος εκεί λιμοκτονούσε. Η Κούβα ζούσε με τη ζάχαρη που πουλούσε από τα ζαχαροκάλαμα. Μόλις έγινε η επανάσταση, επιβλήθηκε εμπάργκο στις εμπορικές ανταλλαγές. Κι ο κόσμος που χρειαζόταν παντού ζάχαρη έμαθε να την παράγει. Σ΄ εμάς τότε δόθηκε η δυνατότητα να καλλιεργούμε τεύτλα για να βγάζουμε ζάχαρη. Η Βενεζουέλα εξάγει πετρέλαιο. Και η τιμή των πετρελαιοειδών κατακρημνίσθηκε. Τυχαία; Μ΄ άλλα λόγια είναι δύσκολο να πούμε πως το καθεστώς κατέρρευσε επειδή ήταν αναποτελεσματικό και όχι επειδή του έγινε οικονομικός πόλεμος. Στη Χιλή βέβαια, τη μόνη χώρα που σοσιαλισμός εγκαταστάθηκε με δυτικοδημοκρατικές διαδικασίες, επιβλήθηκε ανοικτή βία. Αν συνεχίζονταν οι ανταλλαγές χωρίς τιμωρητική επιβολή ποικίλων εμπάργκο, θα κατέρρεαν; Κανείς δεν ξέρει. Ακόμη κι έτσι όμως, φαίνεται ότι το σύστημα έπασχε: Ηττήθηκε στον ανταγωνισμό. Έχομε όμως και ένα άλλο, δυσερμήνευτο, φαινόμενο: Κίνα. Παραμένει σοσιαλιστική χώρα και έχει εξελιχθεί σε κορυφαία οικονομική δύναμη στον κόσμο. Βέβαια και η Ρωσία εξελίχθηκε έτσι, αλλά μετά την αλλαγή της σε σκληρή καπιταλιστική χώρα. Τελικά;

Μου φαίνεται πως αγνοούμε την ανθρώπινη φύση. Τα κίνητρά μας αφορούν: στο αισθητό Εγώ, ανάγκες σωματικές, βιολογικές· στο κοινωνικό, αγάπη και αναγνώριση· και στο νοητό, επιθυμίες, σκοποί, αυτοπραγμάτωση. Χωρίς ένα ελάχιστο στην ικανοποίηση των βιολογικών αναγκών, δεν μπορούν να ισχύσουν τα υπόλοιπα κίνητρα. Από την άλλη, χωρίς ένα ελάχιστο στην ικανοποίηση σκοπών και επιθυμιών, προς τι η προσπάθεια; Από τον καπιταλισμό, ιδιαίτερα τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποιημένη εκδοχή του, με ικανοποίηση του πλήθους των επιθυμιών για τους πολύ λίγους με θυσία των αναγκών των πολλών, ως τον κομμουνισμό και το σοσιαλισμό με τη στοιχειώδη ικανοποίηση των αναγκών περίπου όλων, αλλά σχεδόν μηδενική των επιθυμιών, μήπως υπάρχει ένα μέσο; Κάτι σαν το Αριστοτελικό άριστο ή σαν την Ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία που βιώσαμε μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ως πρόσφατα; Κι ακόμη καλύτερα: Η κοινωνία εξελίσσεται – αυτό θα πει Ιστορία. Και η εξέλιξη γίνεται με ταλάντωση. Μήπως η επιδίωξη θα όφειλε να είναι μια προγραμματισμένη ταλάντωση από τη λιτότητα με ανάπτυξη ως την θυσία (κατανάλωση) με ύφεση, και πάλι μετά λιτότητα κλπ; Εννοώ μια ταλάντωση με προκαθορισμένους ουδούς (κατώφλια) πέρα από τους οποίους υπάρχει κίνδυνος καταστροφικού φαύλου κύκλου ενώ η πολιτική τον αποτρέπει.

 

Αποχή

Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015 η αποχή ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Έφθασε σχεδόν 44%. Επομένως, το πρώτο κόμμα που μας κυβερνά έχει ψηφισθεί από το 19% του εκλογικού σώματος . Είναι όμως αυτό δημοκρατία; Το διάγραμμα δείχνει την εξέλιξη της αποχής από τη μεταπολίτευση ως τώρα. Σταθερή άνοδος της αποχής παρατηρείται μετά το 2004.

Όταν υπάρχει δυνατότητα επιλογών και δεν επιλέγεται καμία, σημαίνει ότι απορρίπτονται είτε όλα τα κόμματα είτε το σύστημα. Η απόρριψη όλων των κομμάτων στις εκλογές μπορεί να εκδηλωθεί και με λευκή ψήφο. Η διαφορά είναι ότι η λευκή ψήφος παραμένει ανώνυμη. Με την αποχή η ψήφος γίνεται φανερή. Με την αποχή της αριστεράς από τις πρώτες μεταπολεμικές εκλογές το 1946, η αστυνομία είχε τη δυνατότητα να καταγράψει όλους τους συμπαθούντες την αριστερά και να ασκήσει εστιασμένη βία εναντίον της. Αυτή ήταν τότε η επιλογή της αριστεράς.

Αν η αποχή στις εκλογές δεν είναι «φυσιολογική» (θάνατος, αναπηρία, διαμονή μακριά κλπ), σημαίνει επομένως απόρριψη του συστήματος. Είτε από αντίθεση σ΄ αυτό είτε επειδή θεωρεί ο απέχων ότι η ψήφος του δεν αλλάζει τίποτε και προτιμά να καθίσει στον καναπέ του ασυνείδητος, ήσυχος και ευτυχής, σαν Καβαφικός Νέρων, ή να βγει στους δρόμους ως επαίτης ή διαμαρτυρόμενος, με άλλοτε άλλο βαθμό βίας.

Ένα όραμα προηγήθηκε από κάθε προοδευτική αναστάτωση. Ο Διαφωτισμός στη Γαλλική επανάσταση, ο Ρήγας και η Φιλική Εταιρεία στην Ελληνική, ο Μαρξισμός στη Σοβιετική, έστω και αν οι επαναστάσεις προδόθηκαν εκ των υστέρων. Άλλαξαν οι συνθήκες, όπως ήταν αναμενόμενο, οπότε έπρεπε να συνεχίζεται ομαλά η οδός της αλλαγής που εγκαινίασε η επανάσταση, πράγμα που δεν έγινε.

Η αποχή είναι άρνηση. Και η άρνηση δεν οδηγεί πουθενά ή ανοίγει λάθος δρόμους αν δεν συνοδεύεται από μια πυξίδα, από ένα όραμα για έναν καλύτερο κόσμο. Αλλιώς, απλώς ανοίγει τις πύλες κι όποιος μπει: Άγγελος ή Διάβολος, καλύτερη δημοκρατία ή τυραννία.

Το υπάρχον σύστημα στην Ελλάδα είναι περιχαρακωμένο. Οι αλλαγές που επιτρέπονται στο σύνταγμα ψηφίζονται από την υπάρχουσα κατάσταση. Ριζικές αλλαγές που θα μηδένιζαν την αποχή δεν επιτρέπονται. Γίνονται οι επιτρεπόμενες αλλαγές αποκλειστικά από την υπάρχουσα βουλή που είναι μέρος του ανεπαρκούς συστήματος που μας εξουσιάζει. Οι κύριες ανανεώσεις που έγιναν ήταν για επιδείνωση του συστήματος (π.χ. αύξηση του ανευθύνου των υπουργών).  Το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος, όμως, που ισχύει σχεδόν αναλλοίωτο από το πρώτο σύνταγμά μας του 1843 ορίζει ότι: «Η τήρησις του Συντάγματος αφιερούται εις τον πατριωτισμόν των Ελλήνων» . Μ΄  άλλα λόγια οι Έλληνες και όχι η αντιπροσωπευτική βουλή τους έχουν τον τελευταίο λόγο.

Πολλές φορές τα κόμματα πρόβαλαν στη συνθηματολογία τους το αίτημα της αλλαγής ονομάζοντάς την «Αλλαγή», «Απαλλαγή», «Επανίδρυση του κράτους» κλπ. Κοινό χαρακτηριστικό όλης αυτής της συνθηματολογίας ήταν ότι η κατάσταση από την οποίαν θα φεύγαμε ήταν γνωστή. Ποτέ όμως, δεν προσδιορίσθηκαν τα χαρακτηριστικά της κατάστασης που επιδίωκε. Όμως, όσο κι αν η καλύβα που μένω μπάζει από παντού αέρα, βροχή, κρύο το χειμώνα, ζέστη το καλοκαίρι, είναι αφροσύνη να την γκρεμίσω πριν να έχω έτοιμο το σχέδιο για να οικοδομήσω στη θέσης της μιαν ανθρώπινη κατοικία. Κι αυτό το σχέδιο που θα επιδιωκόταν με την αλλαγή, ποτέ κανένας πολιτικός δεν μας το έδωσε. Προφανώς δεν το είχε!

Ένα αίτημα που έχει αρχίσει δειλά να αναπτύσσεται τόσο διεθνώς όσο και στην Ελλάδα είναι η ενεργός συμμετοχή του λαού στην εξουσία. Η άμεση δημοκρατία μπορεί να εφαρμοσθεί σχετικά εύκολα σε μικρές κοινότητες, όπως είναι η τοπική αυτοδιοίκηση και ο τοπικός συνδικαλισμός. Για μεγαλύτερες κοινότητες κατάλληλη είναι η απροκατάληπτη αντιπροσώπευση, όπως είναι η βουλή με κλήρωση. Το σύστημα δεν είναι νέο. Δοκιμάσθηκε και συνδέθηκε με τον υψηλότερου επιπέδου πολιτισμό που έχει εμφανισθεί πάνω στη γη, την Αθηναϊκή Δημοκρατία.

Μια βουλή με κλήρωση: Πρώτο, δεν μπορεί να επιλέξει τους αρίστους, μπορεί να αποκλείσει όμως τους χειρίστους. Αποκλεισμός από εκλογοδικείο μετά την εκλογή δεν μπορεί να εφαρμοσθεί, διότι η απόφαση του λαού που ψήφισε τον κοινωνικά απαράδεκτο, είναι αμετάκλητη, ενώ στη βουλή με κλήρωση οι βουλευτές δεν έχουν εκλεγεί με την ψήφο του λαού. Δεύτερο, είναι η μόνη απροκατάληπτη αντιπροσώπευση με στατιστικά ίδια κατανομή της βούλησης του λαού στην κοινωνία και στη βουλή. Τρίτο, αποκλείει την αποχή. Τέταρτο, πολιτικοποιεί το σύνολο του λαού και τον ωριμάζει, αφού καθένας ξέρει ότι μπορεί να είναι αυτός που αύριο θα νομοθετεί. Η δημοσκόπηση είναι πολύ διαφορετική, διότι, αφενός η επιλογή του δείγματος δεν μπορεί να είναι πραγματικά απροκατάληπτη και αφετέρου οι απαντήσεις είναι ανώνυμες και, άρα, ανεύθυνες.

Τελικά, η αποχή είναι όπλο ισχυρότερο από όσο φανταζόμαστε. Και όπως κάθε ισχυρό όπλο, οφείλει να χρησιμοποιείται όταν υπάρχει σαφής σκοπός για το τι ακριβώς επιδιώκεται. Η δημιουργία σκοπού ή οράματος οφείλει να προηγείται. Αλλιώς το όπλο της αποχής μπορεί να αποδειχθεί μπούμεραγκ.

Αποχή. Δημ. Α. Σιδερής Klirosi.org